Δύο καλά κρυμμένα μυστικά επιφυλάσσει η Peljesac στους γαστροεπισκέπτες της. Το πρώτο είναι οι εντυπωσιακές σε αριθμό καλλιέργειες μυδιών και στρειδιών στην περιοχή, τα οποία είναι πεντανόστιμα και φυσικά τα προμηθεύνται όλα τα εστιατόρια της ευρύτερης περιοχής της Δαλματίας. Στο Mali Ston (Μικρό Ston) οι καλλιέργειες αυτές -όπως βλέπετε και στην φωτογραφία- κυριαρχούν στο τοπίο, το οποίο είναι πανέμορφο…

…όπως άλλωστε και της μεγαλύτερης αδελφής του, της πόλης Ston, που βρίσκεται μόλις 1 χιλιόμετρο βορειοδυτικά. Εδώ, σήμα κατατεθέν αποτελούν οι αλυκές, που βρίσκονται σε λειτουργία τουλάχιστον από τον 13ο αιώνα και στις οποίες η συγκομιδή του αλατιού εξακολουθεί ως τις μέρες μας να γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Το πολύτιμο αλάτι -ο λευκός χρυσός όπως συχνά αποκαλείται- και η προστασία του, αποτελεί πιθανότατα την αιτία για την ύπαρξη τειχών γύρω από την πόλη Ston, τα οποία ονομάζονται και Σινικό Τείχος της Ευρώπης, μιας και το μήκος τους φθάνει τα 5 χιλιόμετρα -όταν του γειτονικού Ντουμπρόβνικ έχουν μήκος 2 χλμ. περίπου!- καθιστώντας τα τα μακρύτερα πέτρινα τείχη της Ευρώπης!

Το παραθαλάσσιο Trstenic, στον μυχό ενός κόλπου σε σχήμα μισοφέγγαρου, είναι ένα χαριτωμένο χωριουδάκι με την βοτσαλωτή παραλία του, τα διάφανα νερά του και το μικρό λιμανάκι του για τις βάρκες των ντόπιων. Αποτελεί τον τόπο γέννησης του -πολιτογραφημένου πλέον ως Καλιφορνέζου- Mike Grgich, του διάσημου 97χρονου οινοποιού, που δραστηριοποιείται στη Napa Valley, αλλά από το 1996 διατηρεί το δικό του οινοποιείο και στον γενέθλιο τόπο του, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε και είναι το μεγάλο κτήριο που εικονίζεται στην πρώτη μικρή χερσόνησο.

Εδώ, στο κέντρο του Trstenic, βρίσκεται το D’Oro Bar and Grill, το οποίο αποτελεί το ιδανικό καταφύγιο για όλες τις ώρες της ημέρας, αφού όπως δηλώνει και τ’ όνομά του, εκτός από φαγητό προσφέρει και επιλεγμένα cocktails.

Τα ψάρια και τα θαλασσινά, που σερβίρονται εδώ, είναι πραγματικά ολόφρεσκα και πριν μαγειρευτούν επιδεικνύονται στον πελάτη προκειμένου να επιλέξει αυτό ακριβώς που του ταιριάζει, από τα διαθέσιμα της κάθε ημέρας. Εμείς επιλέξαμε το ψάρι του Αγίου Πέτρου -αυτό το ασχημούτσικο στο κέντρο της πιατέλας- με το μεγάλο σαν μάτι σημάδι του, που μπερδεύει τους εχθρούς του, αλλά και τα υποψήφια θύματά του.

Η θέση του εστιατορίου είναι πραγματικά ιδανική, στο κέντρο του κόλπου, για να έχεις στο «πιάτο» σου εκτός από τα προϊόντα της θάλασσας και την ίδια τη θάλασσα.

Η άψογη εξυπηρέτηση από το άριστα εκπαιδευμένο προσωπικό, η καλύτερη δυνατή σχέση ποιότητος και τιμής, φυσικά η υπέροχη θέα…

…η επιλεγμένη μουσική, η λιτά πολυτελής διακόσμηση και βέβαια, πάνω απ’ όλα, το πολύ υψηλό επίπεδο όλων των πιάτων του, σε παρακινούν να πεις ότι όλα εδώ είναι τέλεια!

Και πώς να μην πεις κάτι τέτοιο όταν ξεκινάς με ένα πιάτο, στην κατηγορία των ορεκτικών, για δύο άτομα, το οποίο κυριολεκτικά περιλαμβάνει ό,τι κολυμπάει στην θάλασσα και ό,τι φύεται στην γη της Μεσογείου: καπνιστό τόνο, καρπάτσιο χταποδιού, μαριναρισμένες γαρίδες, παστές αντσούγιες, πατέ ψαριού, αλλά και ντοματίνια, ελιές, πράσινη σαλάτα και λαχανικά τουρσί.

Το ψάρι μας έφτασε στο τραπέζι άψογα ψημένο -η ψησταριά είναι ανοιχτή και πολύ κοντά στα τραπέζια των πελατών- συνοδευμένο από ποικιλία πολύχρωμων λαχανικών περασμένων από το τηγάνι.

Ακολούθησε μία ακόμα εντυπωσιακή ποικιλία, τυριών αυτή τη φορά, συνοδευμένων με φρούτα εποχής. Μεταξύ των τυριών που δοκιμάσαμε περιλαμβάνονταν, ανάμεσα σε άλλα, ιταλική γκοργκοντζόλα και mozzarella (οι επιρροές της Ιταλίας είναι εμφανείς στην κουζίνα, και όχι μόνο, της Κροατίας), καθώς και δύο ντόπια τυριά. Το κατσικίσιο Kozji sir (sir σημαίνει τυρί) και το μαλακό Varazdinski sir u marami…

…το οποίο, όπως μας ενημέρωσε ο Marco, ο chef του εστιατορίου, που κρατάει το συγκεκριμένο τυρί, στραγγίζει μέσα σε ένα υφασμάτινο σακουλάκι, το marami, εξ ου και η ονομασία του. Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για την κροατική ξυνομυζήθρα, σκέφθηκα μόλις το δοκίμασα σκέτο, και η υποψία μου έγινε βεβαιότητα όταν το δοκίμασα αναμεμειγμένο με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και πάπρικα! Ήταν ακριβώς σαν να δοκίμαζα την γέμιση της φολεγανδρίτικης πίτας, της σουρωτένιας ή κρεμμυδένιας, η οποία αποτελείται από σουρωτό -την τοπική ξυνομυζήθρα- και κρεμμύδια!

Για το τέλος του απολαυστικού γεύματος ένα εξίσου απολαυστικό επιδόρπιο με ιταλικές και πάλι επιρροές: gelato Sabbioncello με παγωτό βανίλια, ιταλικά cookies Cantuccini και καφέ espresso!

Αποχαιρετήσαμε με λύπη το πανέμορφο Trstenic, που τόσο μας θύμισε Ελλάδα…

…με μοναδική ίσως διαφορά την αρχιτεκτονική των σπιτιών…

…και κατευθυνθήκαμε, πάντα με την συνοδεία του οδηγού και ξεναγού μας Ante Primorac, προς την καρδιά των αμπελώνων του «Μικρού Μπλε» σταφυλιού. Τα κλήματα εκτείνονται από την κορυφή του λόφου, ως τα ριζά του, κοντά στη θάλασσα. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Peljesac είναι τοποθετημένη πάνω στον άξονα ανατολής – δύσης και άρα απολαμβάνει υψηλά ποσοστά ηλιοφάνειας, όπως μας εξήγησε ο Ante, προσδίδει στο σταφύλι και στο παραγόμενο κρασί μοναδική γεύση και γλυκύτητα! Το χωριουδάκι Borak βρίσκεται στις βόρειες ακτές της χερσονήσου Peljesac και αποτελεί την κοιτίδα του κόκκινου κρασιού Dingac.

Το τούνελ αυτό, μήκους περίπου 400 μέτρων, ενώνει τις δύο πλευρές του λόφου, την θαλασσινή και την μεσόγεια και διασχίζοντάς το -σήμερα με αυτοκίνητο, παλιότερα με τα γαϊδουράκια, που αποτελούν και το έμβλημα της περιοχής- έχεις την εντύπωση ότι βρέθηκες σ’ έναν άλλο κόσμο…

…και πάλι όμως γεμάτο από αμπέλια. Βρισκόμαστε πλέον στο χωριό Potomje, στο οποίο και υπάρχουν μερικά από τα καλύτερα οινοποιεία της περιοχής…

…όπως το Matusko Vina, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυσύχναστα οινοποιεία της Κροατίας…

…το οποίο διαθέτει άνετους και υπερσύγχρονους χώρους για την δοκιμή των κρασιών του…

…και βεβαίως την φύλαξή τους στα εντυπωσιακά κελάρια του…

…αλλά και χώρους για εκδηλώσεις, όπως και εστιατόριο, το οποίο δεν θα μπορούσε παρά να ονομάζεται «Dingac» και όπου το ομώνυμο διάσημο κρασί της περιοχής παντρεύεται με τα ανάλογα εδέσματα

Στο οινοποιείο θα βρείτε και εκλεκτό δικής τους παραγωγής ελαιόλαδο, εκτός βέβαια από την τεράστια ποικιλία κρασιών, brandies και λικέρ, με κορυφαίο προϊόν φυσικά το κόκκινο κρασί Dingac!

Σε κοντινή απόσταση το οινοποιείο Milicic, ένα από τα παλιότερα της Κροατίας, που δημιουργήθηκε το 1988 από δύο αδέλφια, πρώην καπετάνιους, που θέλησαν να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση στο κρασί, επίσης με μεγάλη γκάμα οίνων από τοπικές ποικιλίες σταφυλιών.

Τέλος, το Μουσείο Οίνου στο χωριό Putnikovic…

…που ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις πριν 3 χρόνια στο ανακατασκευασμένο πέτρινο κτήριο του Συνεταιρισμού του χωριού…

…και το οποίο εκτός από την άψογη -από μουσειολογικής απόψεως- παρουσίαση των εκθεμάτων του, διαθέτει και άνετο χώρο δοκιμής…

…για τα κρασιά της περιοχής, μεταξύ των οποίων ξεχωρίσαμε το ροζέ.

Κατά την επιστροφή μας προς το Dubrovnik επισκεφθήκαμε και την πόλη Neum, που διακρίνεται στο βάθος, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στον αυχένα, όπου η χερσόνησος Peljesac συναντά την ηπειρωτική χώρα, αποτελώντας την μόνη πόλη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που βρίσκεται στο μήκους 20 περίπου χιλιομέτρων μοναδικό μέτωπο της χώρας προς την Αδριατική, γεγονός που «διχοτομεί» την Κροατία, καθιστώντας την την μοναδική -εξ όσων γνωρίζω- χώρα για την διάσχιση της οποίας χρειάζεται να περάσεις δύο φορές συνοριακό έλεγχο διαβατηρίων.

Στο cockpit της Croatia Airlines, με τους ευγενέστατους και ικανότατους πιλότους της.