«Χαμογέλασε η φύση και να! προβάλλει η Ζάκυνθος» (Διονύσιος Σολωμός)

«Όμορφο νησί, που του ωραιότερου απ’όλα τα λουλούδια πήρες τ’ όνομα» (Edgar Allan Poe)

«Ωραία και μόνη η Ζάκυνθος με κυριεύει» (Ανδρέας Κάλβος)

«Ω! ποθητή μου Ζάκυνθος» (Ούγκο Φώσκολος)

«Το βλέμμα της Ζάκυνθος αγναντεύει το κάθε της ρέμα και το κάθε λιοστάσι» (Oscar Wilde)

Μπορεί άραγε να είναι τυχαίο το γεγονός ότι τόσοι επιφανείς άνδρες εκφράστηκαν με τόσο κολακευτικά λόγια γι’αυτόν τον τόπο; Μάλλον όχι! Πραγματικά, η Ζάκυνθος είναι γνωστή διεθνώς και με το όνομα “Τζάντε”  ή Φιόρο του Λεβάντε (= Άνθος της Ανατολής) κατά τους Βενετσιάνους και αποτελεί το τρίτο σε μέγεθος νησί των Επτανήσων (406 τ.χλμ.), αλλά και το δεύτερο πληθυσμιακά (40.650 κάτοικοι) του Ιονίου.  Πατρίδα, μεταξύ άλλων, του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, του Ανδρέα Kάλβου και του Γρηγορίου Ξενόπουλου, αλλά και του εθνικού ποιητή της Ιταλίας Ούγκο Φώσκολο, έχει μακρά παράδοση στις τέχνες και τα γράμματα και είναι γνωστή παγκοσμίως ως το νησί της θαλάσσιας χελώνας Caretta Caretta. Με πολλές φυσικές ομορφιές, εκτεταμένους ελαιώνες και αμπελώνες, δασωμένους λόφους, εντυπωσιακές απόκρημνες ακτές και υπέροχες ακρογιαλιές, η Ζάκυνθος μαγεύει τους επισκέπτες της.

Η πόλη της Ζακύνθου

Πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού, η πόλη της Ζακύνθου απλώνεται στους πρόποδες του λόφου, όπου είχε ιδρυθεί η πρώτη ακρόπολη, η Ψωφίδα και αργότερα η οχυρωμένη πόλη των Tόκκων (1357-1478). Tα επιβλητικά κτήρια με το χρώμα της ώχρας, τις καμάρες και τις βενετσιάνικες στοές, καθώς και τα ελάχιστα καμπαναριά, αντανακλούν μέρος μόνο από την αίγλη του παρελθόντος. Σημεία αναφοράς αποτελούν ο παραλιακός δρόμος, η Στράντα Mαρίνα -όπως είναι γνωστή αν και το σημερινό της όνομα είναι Κων. Λομβάρδου- με τα φαρδιά πεζοδρόμια, οι πλακόστρωτες πλατείες του Σολωμού και του Αγίου Μάρκου, καθώς και η περίφημη παλιά Πλατεία Pούγα, το σημερινό εμπορικό κέντρο με τις καμάρες της Αλεξάνδρου Ρώμα.

Στην πλατεία Διονυσίου Σολωμού, την κεντρική και μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, δεσπόζει το άγαλμα του Εθνικού μας ποιητή και φιλοξενούνται επίσης το Δημαρχείο του Δήμου Ζακυνθίων και τα αγάλματα του ποιητή Ούγκο Φώσκολο, του μουσουργού Παύλου Καρρέρ και  της Ελευθερίας. Παλαιότερα ονομαζόταν πλατεία του Μώλου, επειδή σχηματίστηκε από την επιχωμάτωση της περιοχής, γι’αυτό άλλωστε υπάρχει εδώ και ο σταυροπηγιακός ναός του Αγίου Νικολάου του Μώλου (1560), του οποίου εφημέριος υπήρξε και ο ίδιος ο Άγιος Διονύσιος (1583). Στην πλατεία Σολωμού βρίσκεται και η Δημόσια Βιβλιοθήκη του νησιού (τηλ. 26950 48128), με αξιόλογα βιβλία και αρχείο του τοπικού τύπου, σε αίθουσα της οποίας στεγάζεται και το Ιστορικό Αρχείο. Οι συλλογές του Αρχείου περιλαμβάνουν συμβόλαια από την περίοδο της Ενετοκρατίας (1485-1792), της ρωσοτουρκικής κατοχής (1799-1800), της Επτανήσου Πολιτείας (1800-1807) και της Αγγλοκρατίας (1809-1864). Τέλος, κόσμημα της πλατείας αποτελεί το επιβλητικό κτήριο, όπου στεγάζεται το Βυζαντινό Μουσείο. Το κτήριο του προσεισμικού Μουσείου κατέρρευσε στον σεισμό του 1953 και ξαναχτίστηκε στην ίδια θέση, με την σημερινή του μορφή, που οργάνωσε ο ακαδημαϊκός Μανώλης Χατζιδάκης, με βάση την αρχιτεκτονική μελέτη του Σπυρ. Λέγγερη. Το μετασεισμικό Μουσείο άνοιξε για το κοινό το 1960. Το κτήριο του Μουσείου διατάσσεται κατά μήκος της βορειοδυτικής πλευράς της πλατείας Σολωμού -την οποία και οριοθετεί- και είναι διώροφο. Στην συλλογή του Μουσείου μπορούμε να θαυμάσουμε έργα της Βυζαντινής, Κρητικής, Επτανησιακής αλλά και Ζακυνθινής τεχνοτροπίας μεγάλων καλλιτεχνών, τα οποία αποτελούν έργα της Επτανησιακής Σχολής και της Αναγεννησιακής Τέχνης στη Ζάκυνθο.

Μεγάλη Παρασκευή μεσημέρι και ώρα 2.00. Εδώ, στην πλατεία Διονυσίου Σολωμού, συντελείται το αποκορύφωμα του Ζακυνθινού Μεγαλοβδόμαδου. Ο κόσμος, Ζακυνθινοί και επισκέπτες, συρρέουν στον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου του Μώλου, απ’ όπου θα ξεκινήσει η λιτανεία του Εσταυρωμένου. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική και τόσο συγκινητική, που δονεί την ψυχή οποιουδήποτε συμμετέχοντα στα δρώμενα! Η πένθιμη λιτανεία αρχίζει υπό τους ήχους του “Ινα τι εφρύαξαν έθνη…” από την φιλαρμονική. Μαζί με τον Εσταυρωμένο λιτανεύεται, και η περίφημη Εικόνα της «Mater Dolorosa», δηλαδή της Παναγίας του Πάθους. Η λιτανεία διασχίζει σχεδόν όλη την πόλη και επιστρέφει στην πλατεία Σολωμού, απ’ όπου, πάνω σε βάθρο, ο Μητροπολίτης ευλογεί τον κλήρο και τον λαό με τον Εσταυρωμένο. Η λιτανεία καταλήγει στον ίδιο ναό, όπου γίνεται η εναπόθεση του Χριστού στον Επιτάφιο.

Ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας, για ολόκληρο το νησί, είναι η πλατεία του Αγίου Μάρκου – παλαιότερα «Πλατύφορος»-, που αποτελούσε το πιο αξιόλογο κέντρο κοινωνικής ζωής της Ζακύνθου. Προσωπικότητες των γραμμάτων συναντούνταν εκεί και αντάλλασσαν απόψεις, ενώ σ’ αυτή την πλατεία, το 1797, οι Ποπολάροι έκαψαν και το Libro D’ Oro των ευγενών. Το δέντρο της ελευθερίας στο κέντρο της πλατείας συμβολίζει την απελευθέρωση από τους Ενετούς και την υποδοχή των Γάλλων δημοκρατικών. Εδώ βρίσκεται και ο καθολικός ναός του Αγ. Μάρκου, ο μοναδικός της Ζακύνθου, που ιδρύθηκε το 1518, ως παρεκκλήσι του μοναστηριού των Φραγκισκανών μοναχών. Αργότερα αποτέλεσε τον καθεδρικό ναό της Λατινοεπισκοπής Ζακύνθου – Κεφαλληνίας. Σήμερα αυτή η επισκοπή έχει καταργηθεί και ο Άγιος Μάρκος λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι. Στην πλατεία αυτή βρισκόταν και το ιστορικής σημασίας Καζίνο του νησιού, τόπος συνάντησης των Φιλελευθέρων, το οποίο όμως με τους σεισμούς του 1953 καταστράφηκε και μετασεισμικά στη θέση του κτίστηκε το «Μαυσωλείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθίων», που αποτελεί και το σημαντικότερο κτίσμα της πλατείας.

Την νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής η πλατεία Αγίου Μάρκου γίνεται ο τόπος που συγκεντρώνει χιλιάδες ανθρώπων, προκειμένου να παρακολουθήσουν τα πλέον χαρακτηριστικά δρώμενα της ζακυνθινής Πασχαλιάς. Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, να πούμε ότι το βράδυ της Μ. Παρασκευής γίνεται κανονικά σ’ όλους τους ναούς η Ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου, χωρίς όμως λιτάνευση των Επιταφίων τους. Στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων η Ακολουθία αυτή, σύμφωνα με παμπάλαιο έθιμο, δεν γίνεται το βράδυ της Μ. Παρασκευής, αλλά τις πρώτες πρωϊνές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου και συγκεκριμένα στις 2.00 τα ξημερώματα. Στις 4.00 περίπου το πρωί γίνεται η έξοδος του Επιταφίου, ενώ χιλιάδες κόσμου παρακολουθούν τις μοναδικές αυτές στιγμές. Ο Επιτάφιος επιστρέφει γύρω στις 5.30 στο ναό, όπου συνεχίζεται η Ακολουθία, την οποία αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσετε. Ο ωραιότατος ύμνος “Τον Κύριο υμνείτε…”, τονισμένος και αυτός στην Ζακυνθινή εκκλησιαστική μουσική, που ψάλλεται απ’ όλο το λαό, καθώς και η ξακουστή “Gloria” (δόξα) ή το “κομμάτι” (Πρώτη Ανάσταση) και το σπάσιμο των πήλινων σταμνών από τις νοικοκυρές όλων των σπιτιών που διαδραματίζονται κατά την Πρώτη Ανάσταση, θα σας εντυπωσιάσουν.

Η πιο ξακουστή περιοχή του νησιού είναι ο κατάφυτος λόφος της Μπόχαλης, που βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο της πόλης της Ζακύνθου και απέχει μόλις 2 χλμ. απ’ αυτήν. Από τα πεζούλια της Μπόχαλης απολαμβάνει κανείς πανοραμικά τη θέα όλης της πόλης, από το Κρυονέρι ως τον Άγιο Χαραλάμπη και από το λιμάνι ως το Αργάσι, τον κόλπο του Λαγανά, μέχρι και το Κερί. Είναι από τις παλαιότερες γειτονιές της Ζακύνθου, καθώς αποτέλεσε την πρώτη περιοχή επέκτασης της παλιάς πρωτεύουσας, που κάποτε βρισκόταν μέσα στο Κάστρο. Λόγω των σεισμών τα αρχοντικά της έχουν καταρρεύσει, αλλά αξίζει να περπατήσετε στα στενά της με τα παλιά σπίτια. Στην αριστερή πλευρά της πλατείας βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας Χρυσοπηγής με το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο και το βυζαντινό ασημωμένο εικόνισμα της Θεοτόκου (848μ.Χ.). Αρκετά τμήματα του ναού εκλάπησαν από την παλιά εκκλησία της Χρυσοπηγής του 16ου αι., που αρχικά βρισκόταν μέσα στο Κάστρο.

 

Συνεχίζοντας τον ανήφορο προσεγγίζει ο επισκέπτης την κορυφή του λόφου της Μπόχαλης, όπου βρίσκεται το βενετσιάνικο Κάστρο, χτισμένο  στη θέση της αρχαίας ακρόπολης, της Ψωφίδος. Tο φρούριο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ενετικής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, με κυρίαρχο στοιχείο τους προμαχώνες και κατασκευάστηκε στα πρώτα χρόνια της Ενετοκρατίας (τέλη 15ου- αρχές 16ου αι.). Εικάζεται ότι κτίστηκε στη θέση του παλαιού μεσαιωνικού κάστρου. Οι επαναλαμβανόμενοι μεγάλοι σεισμοί, που έπλητταν το νησί, κατέστρεφαν και τα οχυρωματικά έργα με αποτέλεσμα να ανακατασκευάζονται συχνά. Οι ανασκαφικές εργασίες, που ξεκίνησαν το 1984 και συνεχίζονται, αποκάλυψαν μνημεία που χρονολογούνται από τη Βυζαντινή Περίοδο ως και την Αγγλοκρατία, καθώς και αρχαιολογικό υλικό που χρονολογείται από την Προϊστορική ως τη Μεταβυζαντινή Εποχή. Διαθέτει πανύψηλα τείχη με λαξευτή πέτρα και έχει τρεις πύλες, εκ των οποίων η τρίτη φέρει στο πάνω μέρος της τον ενετικό λέοντα, σύμβολο της Ενετικής Δημοκρατίας. Μέσα στο Κάστρο υπάρχουν οι ενετικές φυλακές, που είναι θολωτές, χαμηλές σε ύψος και φτιαγμένες από πέτρα. Μετά τις φυλακές βρίσκεται ο κεντρικός προμαχώνας του φρουρίου. Υπάρχουν, επίσης, ερείπια κάποιων από τις πολλές εκκλησίες, που είχε παλιά το Κάστρο (ο Σωτήρας ή Παντοκράτορας ή “Domo” ή San Salvatore-βυζαντινός ναός του 12ου αι., ο Άγ. Φραγκίσκος-τρίκλιτη βασιλική του 14ου αι., η Αγ. Βαρβάρα-μονόκλιτη βασιλική, ο Άγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος-του 15ου αι. αμφότεροι και ο ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου Λαουρένταινας), καθώς και το αναστηλωμένο πέτρινο κτήριο της Πυριτιδαποθήκης, με τους τεράστιους τοίχους του και τα καγκελόφραχτα παράθυρά του. Ορατά είναι ακόμα τα ερείπια του Γηπέδου των Άγγλων αξιωματικών, ο Αγγλικός στρατώνας και το Διοικητήριο – στρατώνας, ένα εξαιρετικά επιμελημένο σύστημα συλλογής των ομβρίων υδάτων (αγωγοί, δεξαμενές κ.λπ.), καθώς και αποχετευτικοί αγωγοί.

Άλλα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής της πόλης της Ζακύνθου αποτελούν το υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο, στη διαδρομή προς τη Μπόχαλη, ο Λόφος Στράνη, όπου εμπνεύστηκε ο Διονύσιος Σολωμός τον «Ύμνο στην Eλευθερία» και τους «Eλεύθερους Πολιορκημένους», αλλά και τα κτήρια της Νομαρχίας, του Δικαστικού Μεγάρου, του Βυζαντινού Μουσείου, του Πνευματικού Κέντρου, του Μουσείου Σολωμού και των Τραπεζών, καθώς και το Αρχοντικό της Οικογενείας Ρώμα (Λουκά Καρρέρ 19,τηλ. 26950 28381), δείγμα της ζακυνθινής αστικής αρχιτεκτονικής. Ο μουσειακός χώρος περιλαμβάνει αρχειακό υλικό, οικογενειακά πορτραίτα, πίνακες, προτομές, στολές, όπλα, έπιπλα, οικόσημα και βιβλιοθήκη αποτελούμενη από παλαιές και σπάνιες εκδόσεις. Άξιοι της προσοχής σας είναι επίσης οι ναοί: του Αγίου Νικολάου (Μητροπολιτικός), της Παναγίας της Πικριδιώτισσας, στα ριζά του Κάστρου, της Κυρίας των Αγγέλων, κοντά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γεωργίου των Φιλικών -στου οποίου την τρίμορφη εικόνα ορκίστηκαν οι Φιλικοί και οπλαρχηγοί Kολοκοτρώνης, Nικηταράς και Φωτομάρας, καθώς και πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές- και βέβαια ο ναός του Αγίου Διονυσίου, προστάτη του νησιού, με επιβλητικό κωδωνοστάσιο, το ψηλότερο της πόλης. Κοντά στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται και η εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης.

Το κτηριακό συγκρότημα του Αγίου Διονυσίου αποτελείται από τον Ι. Ν. του Πολιούχου της Ζακύνθου , από το Κωδωνοστάσιο – Καμπαναριό του Ναού, από το Μοναστήρι της Ι. Μ. Στροφάδων και του Αγίου Διονυσίου και από το νέο Εκκλησιαστικό Μουσείο – Σκευοφυλάκιο. Το μοναστήρι μεταφέρθηκε (προοδευτικά) από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, στα χρόνια μετά τη μετακομιδή (1717) του λειψάνου του Αγίου Διονυσίου από τον Πύργο – Μοναστήρι των Στροφάδων, όπου βρίσκεται και ο τάφος του. Το 1803 ανακηρύχθηκε επίσημα ως Άγιος ο Διονύσιος και το 1817 κατασκευάστηκε ο πρώτος ναός προς τιμήν του, στη θέση που βρίσκεται και σήμερα, στο νότιο παραλιακό άκρο της πόλης. Δίπλα από το ναό άρχισε να λειτουργεί μοναστήρι, ως μετόχι της εκκλησίας. Το 1840 μεταφέρθηκε επίσημα η έδρα της Ι. Μ. Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου από τα Στροφάδια στην πόλη της Ζακύνθου και κατασκευάστηκε το μοναστήρι δίπλα από την εκκλησία του Αγίου, εκεί που ήδη υπήρχαν τα κελιά του Μετοχιού. Η εκκλησία του προστάτη του νησιού είναι η μεγαλύτερη που υπάρχει στην πόλη. Ο σημερινός μεγαλοπρεπής ναός και η παρακείμενη Μονή του Άμμου γνώρισαν διάφορες φάσεις. Καταστράφηκαν κατά το μεγάλο σεισμό, που ερείπωσε τη Ζάκυνθο το 1893. Ειδική Ερανική Επιτροπή του 1900 ανέλαβε την ανέγερση νέου ναού, η θεμελίωση του τωρινού ναού άρχισε το 1925 και τα εγκαίνιά του έγιναν στις 22 Αυγούστου 1948. Ο ναός χτίστηκε με σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Ορλάνδου σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής. Χάρη στην αντισεισμική κατασκευή του, ήταν από τα λίγα κτήρια που δεν κατέρρευσαν από τον καταστρεπτικό σεισμό του 1953. Ως προς το πυργοειδές Κωδωνοστάσιό του, πρέπει να σημειωθεί, ότι και αυτό γνώρισε διάφορες φάσεις λόγω της έντονης σεισμικότητας της περιοχής. Το σημερινό χτίστηκε μετά την σεισμοπυρκαγιά του Αυγούστου του 1953, με ύψος 40 περίπου μέτρων και πυραμιδοειδή κορυφή. Εάν το παρατηρήσουμε θα βρούμε πολλές ομοιότητες με το καμπαναριό του ναού του Αγίου Μάρκου της Βενετίας. Ο ναός φιλοξενεί το λείψανο του Αγίου Διονυσίου, όπου εκτός από πηγή δύναμης για τους ντόπιους αποτελεί και σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών. Το πανηγύρι του Αγίου Διονυσίου γίνεται δύο φορές το χρόνο και διαρκεί τρεις μέρες κάθε φορά. Στις 24 Αυγούστου τιμάται η μνήμη της Μετακομιδής του Ιερού Σκηνώματος από τα νησιά Στροφάδες στη Ζάκυνθο (1717) και στις 17 Δεκεμβρίου τιμάται η μνήμη της Κοιμήσεώς του (1622). Οι εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται με την περιφορά του ιερού λειψάνου σε όλη την πόλη της Ζακύνθου. Το σημαντικότερο και πολυτιμότερο έργο τέχνης του ναού, αποτελεί η αργυρόγλυπτη Λάρνακα, που φιλοξενεί το ιερό λείψανο, έργο του Γεωργίου Διαμαντή Μπάφα, που φιλοτεχνήθηκε το 1829. Ξεχωρίζουν οι Δεσποτικές εικόνες στο Τέμπλο με ασημένια επένδυση από τον ίδιο καλλιτέχνη (1829) και η αναπαράσταση της λιτανείας, που βρίσκεται στον γυναικωνίτη, δια χειρός ιερέως Νικολάου Κουτούζη. Σπουδαίο έργο αποτελεί και το ξυλόγλυπτο τέμπλο, που διασώθηκε από τον σεισμό του 1953. Οι περισσότερες τοιχογραφίες παρουσιάζουν εικόνες από την ζωή του Αγίου. Εντυπωσιακό είναι επίσης το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο «Δωμάτιο» του Αγίου. Το 1998 άρχισε η κατασκευή του νέου ξενώνα του μοναστηριού, που ολοκληρώθηκε το 2000. Σήμερα, το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου φιλοξενεί επτά μοναχούς.

Εδώ ακριβώς, στο κέντρο της τεράστιας σε μήκος παραλίας του Λαγανά, βρίσκεται το πολυτελές «Galaxy Beach Resort», το ιδανικότερο κατάλυμα όποιος κι αν είναι ο λόγος που σας έφερε στην Ζάκυνθο, για δουλειά ή για αναψυχή. Ιδανικός προορισμός και για το Πάσχα και τουλάχιστον δική μας αγαπημένη επιλογή τα τελευταία 6 χρόνια. Εδώ θα βιώσετε όλες τις πτυχές της ζακυνθινής φιλοξενίας μέσα σ’ ένα πλαίσιο χαλάρωσης, ευφορίας και γαστρονομικής απόλαυσης. Κουβαλώντας εμπειρία 40 και πλέον ετών, η διοίκηση του ξενοδοχείου γνωρίζει όλα τα μυστικά της τέλειας διαμονής, την οποία και προσφέρει απλόχερα στους πελάτες της.

Εννοείται βέβαια πως,για να φθάσεις τελικά στην Ζάκυνθο, δεν μπορεί παρά να επιβιβαστείς και σε πλοίο και αυτό δεν είναι άλλο από τα πολυτελή σκάφη της Levante Ferries, η οποία συνδέει καθημερινά την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά με την Κυλλήνη, καθώς και την Ιθάκη και την Κεφαλλονιά με την Πάτρα. Προφανώς καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι, τα Lloyd’s Lists Greek Shipping Awards 2019, ανέδειξαν την Levante Ferries ως την «Καλύτερη Ναυτιλιακή Εταιρεία της Ελλάδας», στην κατηγορία ακτοπλοΐα και εσωτερική κρουαζιέρα.

Όσο για τις Υπηρεσίες Ραδιοταξί Ζακύνθου της ZanteTaxi, τα οχήματα της εταιρείας θα σας μεταφέρουν παντού με άνεση, ασφάλεια και πολύ χαμόγελο! Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο site: http://www.zantetaxi.gr και στο τηλέφωνο: 26950 48400

Copyright ©Katerina Marinaki. All Rights Reserverd. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.