Ο Λευκός Πύργος, το πλέον εμβληματικό τοπόσημο της Θεσσαλονίκης.
Θέλετε στις βόλτες σας να έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε ρωμαϊκά, βυζαντινά ή οθωμανικά μνημεία ή να επισκεφθείτε αξιολογότατα Μουσεία; Η Θεσσαλονίκη είναι τότε ο ιδανικός προορισμός για σας! Θέλετε μήπως κάτι πιο σύγχρονο σε επίπεδο μνημείων, αλλά και αρχιτεκτονικής ή καλλιτεχνικής δημιουργίας; Και πάλι η Νύμφη του Βορρά θα σας ανταμείψει με το παραπάνω για την επιλογή σας! Θέλετε να συναναστραφείτε με νεαρόκοσμο και να βολτάρετε στην εμβληματική Πλατεία Αριστοτέλους και στις σικάτες λεωφόρους Τσιμισκή, Μητροπόλεως και Προξένου Κορομηλά ή θέλετε να χαθείτε στις γεύσεις, τα χρώματα, τα αρώματα και κυρίως στην ατμόσφαιρα της αγοράς Μοδιάνο, των γραφικών, με άρωμα αλλοτινών εποχών, στενών της Άνω Πόλης και των παραδοσιακών μεζεδοπωλείων της πόλης; Θέλετε να σεργιανίσετε δίπλα στη θάλασσα και να αφεθείτε στο ρομαντισμό του ηλιοβασιλέματος υπό την σκιά του Λευκού Πύργου, του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή των «Oμπρελών» του Ζογγολόπουλου; Ή μήπως προτιμάτε να συγκλονιστείτε από την θέα της πόλης, αλλά και του Θερμαϊκού κόλπου ως τις ακτές της Πιερίας, όπως αυτή απλόχερα προσφέρεται σε όποιον φτάσει ως τα περίφημα Κάστρα, που δεν είναι άλλα από τα οχυρωματικά τείχη της πόλης; Κι αν πάλι είστε λάτρεις πολιτιστικών εκδηλώσεων διεθνούς βεληνεκούς, πάλι εδώ θα βρείτε σημαντικότατες διοργανώσεις, όπως η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης του Σεπτεμβρίου και το φθινοπωρινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο Πύργος του Ο.Τ.Ε. και οι χώροι της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, που αποτελεί το σημαντικότερο εμπορικό γεγονός της χώρας.
Σε αυτές και σε άλλες τόσες ακόμα ερωτήσεις, όσο ετερόκλητο κι αν είναι το ζητούμενό τους, η Θεσσαλονίκη θα σας απαντήσει αβίαστα «Ναι, μπορώ να σου προσφέρω όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα!» Όπως υπέροχο φαγητό σε παλιότερης κοπής χώρους, αλλά και σε σύγχρονα στέκια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια εμπλουτίζοντας το γαστρονομικό χάρτη της πόλης. Ακόμα μοναδικές γλυκογεύσεις με την μπουγάτσα και τα τρίγωνα Πανοράματος να κρατούν τα σκήπτρα ακολουθούμενα από δεκάδες άλλα είδη γλυκισμάτων με πολίτικες, μικρασιατικές και δεκάδες ακόμα επιρροές που, όπως και στο φαγητό, αντικατοπτρίζουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο τα ιστορικά σκαμπανεβάσματα της Θεσσαλονίκης! Και βέβαια η σύντομη αναφορά μας δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει τους χώρους της Διεθνούς Εκθέσεως, αλλά και την ίδια την Έκθεση που αποτελεί συνώνυμο της πόλης, την Εγνατία, την Καμάρα, την Ροτόντα, την Πλατεία Αριστοτέλους, τον Πύργο του Ο.Τ.Ε., το Μέγαρο Μουσικής. Δεν σας λέω άλλα, τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα της ταυτότητας της Θεσσαλονίκης -και είναι χιλιάδες ακόμα- σας αφήνω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας. Πότε; Μα όποτε θέλετε! Κάθε εποχή είναι ιδανική για να επισκεφθείτε την πόλη με τα 1.000 πρόσωπα!
Στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης. Τα Βυζαντινά Τείχη αγκαλιάζουν ως σήμερα μεγάλο μέρος της σύγχρονης πόλης και αξίζει να τους αφιερώσετε λίγο έστω από τον χρόνο σας, μόνο και μόνο για να απολαύσετε την μοναδική αίσθηση του ταξιδιού στο χρόνο!
Εκτός όλων των προαναφερομένων η Θεσσαλονίκη αποτελεί, επίσης, την μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό πόλη της Μακεδονίας και την δεύτερη πανελλαδικά -ήδη από το 1912 και την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων- γι’ αυτό άλλωστε χαρακτηρίζεται και ως συμπρωτεύουσα. Αποτελεί, επίσης, έδρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης, καθώς και έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Η πανέμορφη Νύμφη του Βορρά ιδρύθηκε το 316/5 π.Χ. από τον Μακεδόνα στρατηγό Κάσσανδρο, ο οποίος της έδωσε το όνομα της συζύγου του και ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Θεσσαλονίκης. Τον 2ο π.Χ. αι. η πόλη κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και αποτέλεσε έδρα της ρωμαϊκής Επαρχίας της Μακεδονίας, εικάζεται δε ότι ιδρύθηκε στη θέση της αρχαίας Θέρμης, απ’ όπου και ονοματοδοτήθηκε ο Θερμαϊκός κόλπος.
Τα Βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης έχουν σήμερα μήκος περίπου 4 χιλιομέτρων, αλλά η αρχική περίμετρος που κάλυπταν ήταν 8 χιλιόμετρα, ενώ το ύψος τους έφθανε τα 10-12 μέτρα. Στην βορειοανατολική πλευρά τους ανεβαίνουν προς τα υψώματα, περιλαμβάνοντας ακρόπολη, μέσα στην οποία βρίσκεται και το αμυντικό σύμπλεγμα του Επταπυργίου.
Στα τείχη υπάρχουν σήμερα περίπου 50 πύργοι. Μεταξύ αυτών οι κυριότεροι, βυζαντινής περιόδου, είναι: στα δυτικά ο Πύργος του Κλαυδιανού, στα νότια ο Πύργος του Αναγλύφου, στα ανατολικά ο Πύργος του Ορμίσδα (5ος μ.Χ. αιώνας) και στα βόρεια τείχη ο Πύργος του Ανδρόνικου Λαπαρδά.
Σήμερα, τα Τείχη αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης, ενώ έχουν χαρακτηριστεί επίσημα ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Eδώ μία από τις Πορτάρες στα Κάστρα.
Εξαιτίας της σημαντικής στρατηγικής της θέσης η Θεσσαλονίκη αποτελούσε αυτοκρατορική πρωτεύουσα στα χρόνια της βασιλείας του Γαλέριου, ο οποίος έκτισε και ένα παλάτι στην πόλη. Με την ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού, το 120 π.Χ., η Θεσσαλονίκη που ήταν η πολυπληθέστερη πόλη του δικτύου με διεθνή ακτινοβολία, κατέστη ο σημαντικότερος κόμβος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπήρξε μία από τις υποψήφιες πρωτεύουσες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, θέση για την οποία ωστόσο επιλέχθηκε τελικά το Βυζάντιο. Απέκτησε τον τίτλο της «συμβασιλεύουσας» πόλης κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αποτέλεσε σημαντικό διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε κόμβος πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης με άνθηση της παιδείας, της τέχνης, της λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας, της αρχιτεκτονικής και των επιστημών, με αποκορύφωμα την περίοδο του 14ου αιώνα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ο βυζαντινός «χρυσός αιώνας της Θεσσαλονίκης».
Πανοραμική άποψη της Θεσσαλονίκης από τα Κάστρα.
Στα γραφικά στενάκια της Άνω Πόλης, η οποία εκτείνεται από την βόρεια πλευρά της οδού Αγίου Δημητρίου ως τα τείχη της Ακρόπολης – Επταπυργίου και από τα τείχη επί της οδού Ελένης Ζωγράφου, έως την πλατεία Μουσχουντή (Παλιά Λαχαναγορά).
Τα οικήματα εδώ ξεχωρίζουν για την μορφή και την λειτουργική τους δομή, με πολλά στοιχεία κληροδοτημένα από την αρχαία ελληνική και βυζαντινή παράδοση. Διακρίνονται από τα σαχνισιά τους, τα φουρούσια, καθώς και τους στεγασμένους εξώστες, τα χαγιάτια, που αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της παραδοσιακής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής.
Στην περιοχή βρίσκονται σημαντικά μνημεία όπως το Επταπύργιο, ο Ι.Ν. του Οσίου Δαβίδ (Μονή Λατόμου), ο Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου Ορφανού, η Μονή Βλατάδων, ο Ι.Ν. των Ταξιαρχών, ο Ι.Ν. του Προφήτη Ηλία, το Βυζαντινό λουτρό στην πλατεία Κρίσπου, το Μουσείο Ατατούρκ, ο Τουρμπές Μουσά Μπαμπά και η κρήνη Τσινάρι…
Μετά την άλωσή της από τους Οθωμανούς το 1432, παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για περίπου 5 αιώνες, ενώ μετά την εκδίωξη των Εβραίων, κυρίως από την Ιβηρική Χερσόνησο, το 1492, αλλά και από την Βόρεια Ευρώπη, η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε την πόλη-προορισμό τους, αποκτώντας την δική της Εβραϊκή Κοινότητα. Η εγκατάσταση των Εβραίων ανέδειξε την πόλη ως μία σημαντική εβραϊκή μητρόπολη, μέχρι τουλάχιστον τις αρχές του 20ού αι., ενώ ιδιαίτερα από τα μέσα του 19ου αι. η Θεσσαλονίκη υπήρξε το πλέον κοσμοπολίτικο και πολυπολιτισμικό αστικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
…καθώς και ο βυζαντινός ναός της Αγίας Αικατερίνης, στην περιοχή Τσινάρι, που χρονολογείται στην Παλαιολόγεια περίοδο. Μετατράπηκε σε τζαμί από τον Γιακούπ Πασά στα χρόνια της βασιλείας του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζίτ Β’ -βασίλεψε 1481-1512- και πήρε το όνομα Γιακούπ Πασά Τζαμί. Το 1988 εντάχθηκε στον κατάλογο της Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Το Αρμένικο Κοιμητήριο της πόλης αποτελεί ένα από τα 4 Νεκροταφεία στην οδό Ελένης Ζωγράφου. Τα έτη 1887-1888 η Αρμενική Κοινότητα κατόρθωσε να αποκτήσει το δικό της ιδιόκτητο κοιμητήριο, στην περιοχή των Χριστιανικών κοιμητηρίων της Ευαγγελίστριας και οι Αρμένιοι της Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να θάβονται εκεί.
Ο τετραόροφος Πύργος του Ο.Τ.Ε. σχεδιάστηκε το 1966 από τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Αναστασιάδη και έχει ύψος 76 μέτρα. Οι πρώτες εκπομπές της Ελληνικής Κρατικής Τηλεόρασης σε άσπρο και μαύρο μεταδόθηκαν από αυτό το κτήριο ένα χρόνο μετά την αποπεράτωσή του ενώ από το 1988 μέχρι το 2010 στέγαζε τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5. Σήμερα ο Πύργος του Ο.Τ.Ε. έχει εξελιχθεί σε ένα μοντέρνο πύργο τηλεπικοινωνιών.
Ο Λευκός Πύργος, το έμβλημα της Θεσσαλονίκης, αποτελεί οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα, που χτίστηκε πιθανόν μεταξύ 1450-70. Σήμερα, συνοψίζει ό,τι έχει απομείνει από την κατεδαφισμένη οθωμανική οχύρωση της πόλης, έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο.
Η υπέροχη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου.
Μετά την ένταξή της στον κορμό του Ελληνικού Κράτους, το 1912, ο πληθυσμός της πόλης παρουσίασε σημαντικές μεταβολές, όπως για παράδειγμα με την Μικρασιατική Καταστροφή και την εγκατάσταση Μικρασιατών προσφύγων και ακολούθως -κατά την Ανταλλαγή Πληθυσμών- με την αποχώρηση του μουσουλμανικού πληθυσμού και την εγκατάσταση προσφυγικών πληθυσμών από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Οι μεταβολές αυτές συνέτειναν στην αλλαγή της πληθυσμιακής κατάστασης της πόλης, με ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου. Η πολεοδομική και αρχιτεκτονική της αναδιοργάνωση επιταχύνθηκε από την Μεγάλη Πυρκαγιά του 1917, με τις προσπάθειες της νέας ελληνικής διοίκησης να προσθέσει αρχαιοελληνικά και ευρωπαϊκά στοιχεία στα οικοδομήματα της πόλης, γεγονός που οδήγησε στην καταστροφή αρκετών οθωμανικών λατρευτικών και λειτουργικών κτηρίων.
Το γλυπτό Ομπρέλες του Γιώργου Ζογγολόπουλου αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά εικονογραφικά μοτίβα του καλλιτέχνη και τις βρίσκουμε τοποθετημένες στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, στο ύψος του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πλησίον του ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς».
Μια ακόμα όμορφη εικόνα από την κάθε ώρα και εποχή ολοζώντανη παραλία της Θεσσαλονίκης.
Το μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατασκευάστηκε το 1974 από τον γλύπτη Ευάγγελο Μουστάκα. Το ύψος του φθάνει τα 6 μέτρα -μαζί με το μαρμάρινο βάθρο στα 11μ.- και έχει βάρος 4 τόνους.
Στην ίδια περιοχή, στον Κήπο του Αλέξανδρου, βρίσκεται και το άγαλμα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, με απόφαση του οποίου, που ανακοινώθηκε το 1955, ξεκίνησε η δημιουργία της Νέας Παραλίας.
Εδώ και το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, μια σύνθεση που εξάρει τον ηρωισμό των ανθρώπων της Αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου…
…καθώς και το Μνημείο Εμμανουήλ Παππά -έργο του Μέμου Μακρή-, ο οποίος στις 17 Μαΐου του 1821 κήρυξε την Επανάσταση στη Μακεδονία ως «αρχηγός και υπερασπιστής της Μακεδονίας».
Οι Θεσσαλονικείς χαλαρώνουν στη σκιά του Λευκού Πύργου με θέα το απέραντο γαλάζιο του Θερμαϊκού ή απολαμβάνοντας το καφεδάκι τους στα πλωτά café, τα οποία κάνουν και σύντομες θαλασσινές βόλτες την μαγευτική ώρα του δειλινού.
Στην παραλία της Θεσσαλονίκης δεσπόζει ο Λευκός Πύργος, που χτίστηκε μετά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς, το 1430, αποτελώντας αρχικά μέρος της οχύρωσης της πόλης. Ο Πύργος είναι κυκλικός, ύψους 37 μέτρων και έλαβε το προσωνύμιο «Πύργος του Αίματος», επειδή λειτουργούσε ως φυλακή. Σήμερα, αποτελεί εκθεσιακό χώρο όπου στεγάζεται η μόνιμη έκθεση, που αφορά στη Θεσσαλονίκη από την εποχή της ίδρυσής της, το 316/15 π.Χ., μέχρι τις μέρες μας.
Η Λεωφόρος Νίκης από τα παράθυρα του Λευκού Πύργου.
Τόσο κοντά στην κορυφή του!
Πανοραμική άποψη της Θεσσαλονίκης από την κορυφή του Λευκού Πύργου…
…ο οποίος ρίχνει την προστατευτική σκιά του ως το κτήριο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Αριστερά το κτήριο της Λέσχης Αξιωματικών Θεσσαλονίκης.
Ο Πύργος του Ο.Τ.Ε. και τα κτήρια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, όπως φαίνονται από την κορυφή του Λευκού Πύργου.
Ολκληρώνοντας την πανοραμική βόλτα μας στην Θεσσαλονίκη και στρεφόμενοι πλέον προς την πλευρά του Θερμαϊκού, δεν μπορούμε να μην θαυμάσουμε το κτήριο του Βασιλικού Θεάτρου…
…το οποίο κατασκευάστηκε το 1940, προκειμένου να λειτουργήσει ως σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Αθήνας στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Το 1961, το Βασιλικό Θέατρο αποτέλεσε την πρώτη στέγη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ενώ το 1986 επισκευάστηκε και φιλοξένησε εκδηλώσεις της Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου. Η ανακατασκευή του εντάχθηκε στα έργα που έγιναν με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997.
Τελευταία εισέρχεται στο οπτικό μας πεδίο η περίφημη Λεωφόρος Νίκης, ο πλέον γνωστός, πολυσύχναστος, πολυφωτογραφημένος και ακριβός για αγορά κατοικίας οδικός άξονας της Θεσσαλονίκης, που ξεκινάει από την πλατεία Ελευθερίας και το Λιμάνι και διασχίζοντας όλο το παραλιακό μέτωπο καταλήγει στον Λευκό Πύργο και στην Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η αριστοκρατική παραλιακή Λεωφόρος Νίκης είναι γνωστή και ως Παλιά Παραλία, ενώ αποτελεί επίσης έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης, καθώς σε όλο το μήκος της φιλοξενεί δεκάδες καταστήματα εστίασης και διασκέδασης…
…αλλά και πολλά εντυπωσιακά κτήρια, που ατενίζουν τον Θερμαϊκό και τις απένταντι ακτές της Χαλκιδικής και της Πιερίας, ως και τον εντυπωσιακό ορεινό όγκο του Ολύμπου.
Η Πλατεία Αριστοτέλους, μία από τις πιο κεντρικές και φημισμένες πλατείες της Θεσσαλονίκης, δημοφιλές σημείο συνάντησης και περιπάτου για τους επισκέπτες και τους κατοίκους της πόλης και παράλληλα χώρος πολιτικών συγκεντρώσεων και ποικίλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
Η οδός Αριστοτέλους ξεκινά από την Εγνατία και καταλήγει στα εντυπωσιακά ημικυκλικά κτήρια, που οριοθετούν την συμβολή με την Λεωφόρο Νίκης και την θάλασσα. Στα επιβλητικά αυτά κτήρια στεγάζονται το ξενοδοχείο «Electra Palace» και ακριβώς απέναντι ο Κινηματογράφος «Ολύμπιον», της περιόδου 1947-1950.
Το άγαλμα του Αριστοτέλη εμπρός από το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας, επί της οδόυ Αριστοτέλους.
Το Β.Α. άκρο της Αριστοτέλους, εξίσου εντυπωσιακό και με πλούσιο πράσινο…
…καταλήγει στην πολυσύχναστη Εγνατία, στο σημείο ακριβώς όπου βρίσκεται το χαρακτηριστικό άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η περίφημη Καμάρα, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης και δεν είναι άλλη από την Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα.
Η διάσημη Ροτόντα, που οφείλει το όνομά της στο κυκλικό σχήμα της, προοριζόταν αρχικά για ναός του Διός. Αργότερα, κατά τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους, μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό, ενώ το 1590/1 έγινε τζαμί από τον Σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη.
Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, Μετόχι της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους, στην πλατεία της Ροτόντας.
Το άγαλμα του Τσάμη Καρατάσου, στο πάρκο απέναντι από τη Φιλοσοφική Σχολή, φιλοτεχνήθηκε από τον Γ. Δημητριάδη το 1938 και αποτελεί ένα από τα περίπου 150 αγάλματα που κοσμούν την πόλη.
Το Διοικητήριο είναι ένα κτήριο του κέντρου της Θεσσαλονίκης, που κατασκευάστηκε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1891, από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Vitaliano Poselli, πάνω στα ερείπια Βυζαντινού ανακτόρου. Αρχικά διέθετε τρεις ορόφους, με τον τέταρτο, σε νεοκλασσική αρχιτεκτονική, να προστίθεται το 1955. Σήμερα στεγάζει το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης.
Η αγορά Μπεζεστένι. Το κτίσμα διαθέτει έξι τρούλους και 4 εισόδους, μία σε κάθε δρόμο που το περιβάλλει. Πρόκειται για οθωμανικό μνημείο το οποίο κτίστηκε επί Σουλτάνου Μεχμέτ Β΄ (1455-1459) και βρίσκεται απέναντι από το Αλκαζάρ και το παλιό Δημαρχείο της πόλης. Η ονομασία προέρχεται από την τουρκική λέξη bezesten, που σημαίνει υφασματοπωλείο και έχει ως ρίζα την αραβική λέξη bez (=ύφασμα).
Το Καραβάν Σαράι ήταν χώρος, όπου οι ταξιδιώτες (καραβάνια) μπορούσαν να ξεκουραστούν και να ανακάμψουν από το ταξίδι της ημέρας. Το συγκεκριμένο της Θεσσαλονίκης, από το οποίο ονοματοδοτήθηκε όλη η γύρω περιοχή, βρίσκεται στη γωνία των οδών Βενιζέλου και Βαμβακά, ενώ μπροστά του στέκει το Τζαμί Χατζά Μπέη του 15ου αι., γνωστό σε όλους ως Αλκαζάρ.
Καρίπειον Μέλαθρον. Εδώ στεγάζεται τo Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού (Ι.Ε.Θ.Π.), στη διασταύρωση των οδών Ολυμπιάδος και Φ. Δραγούμη, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το νεοκλασσικό χρονολογείται στα τέλη του 19ου αι. (1870-1880).
Το γραφικό εκκλησάκι του Σωτήρα στην αγκαλιά σύγχρονων πολυκατοικιών, κάπου στην Εγνατία.
Ο Επιβατικός Σιδηροδρομικός Σταθμός Θεσσαλονίκης, γνωστός και ως «Νέος», βρίσκεται επί της οδού Μοναστηρακίου. Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 1935 και οι εργασίες ανεγέρσεως ξεκίνησαν το 1937, όμως κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι εργασίες διεκόπησαν, ξανάρχισαν τον Ιανουάριο του 1951 και τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν τελικά στις 2 Σεπτεμβρίου του 1961.
Όσο αγαπούν οι Γερμανοί τα pretzel τους και όσο παθιάζονται οι Γάλλοι με τα κρουασάν τους, άλλο τόσο λατρεύουν οι Έλληνες το κουλούρι Θεσσαλονίκης, αυτόν τον στρογγυλό γευστικό πειρασμό, που η εθιστική γεύση του οφείλεται στην τραγανή κρούστα του και στο μπόλικο εκλεκτό σουσάμι του. Όσοι είναι οι κόκκοι σουσαμιού που το νοστιμεύουν, άλλοι τόσοι είναι οι κόκκοι ιστορίας που μεταφέρει το ταπεινό, αλλά τόσο αγαπητό, αυτό αρτοπαρασκεύασμα, καθώς η διαδρομή του ξεκίνησε ως «κολλίκιον» στο Βυζάντιο και από εκεί, μέσω της Κωνσταντινούπολης, πέρασε στην Θεσσαλονίκη με τις αποσκευές των προσφύγων, που έφθασαν στην πόλη από τις χαμένες πατρίδες.
Μετά από μία τόσο «χορταστική» βόλτα στη Θεσσαλονίκη τι άλλο μπορεί να επιθυμεί κανείς παρά μια παραδοσιακή μπουγάτσα με τυρί, κιμά, σπανάκι ή κρέμα!
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε