Στις εκβολές του Λίγηρα -συγκεκριμένα στη συμβολή του με τον Erdre- ανάμεσα στον Ατλαντικό ωκεανό και την περίφημη Κοιλάδα του Λίγηρα, η γοητευτική Νάντη αποτελεί μια περιφερειακή πρωτεύουσα με πλούσια κληρονομιά, που πηγάζει από την μακραίωνη ιστορία της, η οποία έχει «επανεφευρεθεί» και αξιοποιηθεί προκειμένου να καταστήσει την πόλη ένα τόπο εμβληματικό για το γαλλικό πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η Nantes, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις και λιμένες της Γαλλίας,είναι η πρωτεύουσα της Γαλλικής Περιφέρειας Pays de la Loire, της Χώρας του Λίγηρα, ιδρύθηκε δε από την Γαλατική φυλή των Ναμνέτων περί το έτος 70 π.Χ., γεγονός που δικαιολογεί και την ονοματοδοσία της, καθώς οι Ρωμαίοι, όταν πήραν την σκυτάλη της κυριαρχίας της πόλης από τους Γαλάτες, την ονόμασαν Πόρτους Ναμνέτους.
Από εδώ, από το Château des ducs de Bretagne έως το Passage Pommeraye και από το Musée d’Arts έως τη Galerie des Machines, η Νάντη αποκαλύπτει την ιστορική, αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική της κληρονομιά μέσα από μια δημόσια συλλογή με περισσότερα από 100 έργα τέχνης.
Η πόλη, που συχνά αναφέρεται και ως η «Βενετία της Δύσης» λόγω της προνομιακής θέσης της στο Δέλτα του ποταμού Λίγηρα, όπου και είναι κτισμένη πάνω σε μικρές νησίδες, προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Γαλλίας το 1532, μαζί με το Δουκάτο της Βρετάνης και εδώ, το 1598, ο Βασιλιάς Ερρίκος Δ΄της Γαλλίας υπέγραψε το Διάταγμα της Νάντης, παραχωρώντας στους Προτεστάντες ίσα θρησκευτικά δικαιώματα με τους Καθολικούς, θέτοντας έτσι τέρμα στους θρησκευτικούς πολέμους που μάστιζαν τη χώρα. Η αμφιθεατρικά χτισμένη Νάντη, κατέστη το 19ο αιώνα βιομηχανική πόλη, ούσα η πρώτη που απέκτησε δημόσια συγκοινωνία και συγκεκριμένα υπηρεσία λεωφορείων (1826), γεγονός που στη συνέχεια μιμήθηκαν το Παρίσι, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Το 1940 υπέστη μεγάλες καταστροφές και βομβαρδίστηκε δυο φορές πριν τελικά απελευθερωθεί από τους Αμερικανούς το 1944.
Στην Place (πλατεία) du Bouffay, το Éloge du pas de côté είναι ένα μνημειώδες χάλκινο γλυπτό, που αναπαριστά έναν άνδρα με κοστούμι, του οποίου μόνο το ένα πόδι στέκεται στο βάθρο, ενώ το άλλο κρέμεται στον αέρα. Το γλυπτό καθίσταται έτσι μια αλληγορία της «παράκαμψης» και αποτίει φόρο τιμής στο δημιουργικό θράσος της πόλης και την ισχυρή δέσμευσή της στον πολιτισμό.
Σήμερα, η Νάντη αποτελεί σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της Γαλλίας, με ναυπηγεία και εργοστάσια σαπωνοποιίας, κλωστοϋφαντουργίας, μεταλλουργίας και επίπλων, αλλά και πάμπολλα σημαντικά αξιοθέατα, μάρτυρες της μακραίωνης πλούσιας ιστορίας της, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Πύργο των Δουκών της Βρετάνης, το παραμυθένιο Château des Ducs de Bretagne, που είναι και το σήμα κατατεθέν της.
Ο αρχιτέκτονας Rudy Ricciotti κατάφερε αναμφισβήτητα να ανανεώσει πλήρως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Νάντης, τον Gare de Nantes, κατασκευάζοντας μια πεζογέφυρα πάνω από τις γραμμές του τραίνου και συνδέοντας έτσι τους σταθμούς του βορρά και του νότου.
Η Νάντη, με άξονες τη δημιουργικότητα, την κουλτούρα και τη σπουδαιότητά της, συσπειρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της, δημιουργώντας την ταυτότητα ενός τόπου συνώνυμου της σύγχρονης τέχνης και των εκπληκτικών εφευρέσεων, προσβλέποντας στο να παραμείνει ένας προορισμός προσβάσιμος σε όλους, πάντα σε ένα πλαίσιο αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας και πηγαίας χαράς, που προσφέρει στους επισκέπτες της -και όχι μόνο- έναν αξιοζήλευτα χαλαρό τρόπο ζωής. Η Νάντη εκπλήσσει και μαγεύει τους επισκέπτες, καθώς καταφέρνει να παντρέψει αρμονικά το φυσικό περιβάλλον με το αστικό, με την τέχνη να εξάπτει τη φαντασία και τα μονοπάτια για πεζούς και ποδηλάτες να οδηγούν σε ζωντανά σημεία σκορπισμένα σε όλη την πόλη.
Στο εσωτερικό του Σιδηροδρομικού Σταθμού με έναν τρόπο έχει εισέλθει η φύση, καθώς 18 λευκά τσιμεντένια δέντρα όχι μόνο στηρίζουν τη στέγη, αλλά δημιουργούν και μια πανέμορφη προσομοίωση χιονισμένου δάσους, την ίδια στιγμή που τα τεράστια παράθυρα προσφέρουν πανοραμική θέα προς την πόλη και τα αξιοθέατά της.
Η Nantes απέχει μόλις 48 χλμ. από τον Ατλαντικό, τα αλμυρά νερά του οποίου μπολιάζουν το ποτάμι σκορπίζοντας στον αέρα τη γεύση του αλατιού και δημιουργώντας στους κατοίκους της πόλης την μαγική έλξη για ταξίδια και τόπους μακρινούς, πολύ μακρινούς, μέχρι και το Γύρο του κόσμου σε 80 μόλις ημέρες ή ένα ταξίδι στο κέντρο της γης, μια βόλτα από τη γη στη σελήνη ή και μια βουτιά 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Και ναι, καλά καταλάβατε, ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε εδώ το 1828 και δεν θα μπορούσε παρατηρώντας τα αέναα ταξίδια των ιστιοφόρων, παρά να εμπνευστεί τις εξερευνήσεις των ηρώων του μέχρι το φεγγάρι, στο κέντρο της γης ή στα βάθη της θάλασσας.
Στεκόμαστε στην αποβάθρα Malakoff, δίπλα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Νάντης, το δυτικό άκρο της οποίας διασχίζει τον ποταμό Erdre, στο ύψος του καναλιού Saint-Félix. Στο βάθος διακρίνεται ο εμβληματικός πύργος του παλιού εργοστασίου μπισκότων LU.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της μοναδικότητας της Νάντης, είναι η ύπαρξη της περίφημης Πράσινης Γραμμής, που ζωγραφισμένη στο έδαφος σε μήκος 12 χιλιομέτρων, οδηγεί καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου κάθε ενδιαφερόμενο στην καρδιά της πόλης, στις πολιτιστικές σκηνές, στα κύρια ιστορικά μνημεία, στα έργα τέχνης και στα μοναδικά στοιχεία του προορισμού, που μπορεί να είναι “must-see” ή και άγνωστοι θησαυροί, που πρέπει να ανακαλύψουμε. Nα σημειώσουμε ότι η δημόσια συλλογή με περίπου 100 έργα μεγάλων καλλιτεχνών είναι μοναδική στη Γαλλία, προσκαλώντας τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την περιοχή σε όλο της το μεγαλείο, περιλαμβάνοντας από σύγχρονα έργα τέχνης και υπέροχες εκθέσεις, έως έπιπλα δρόμου για στάση και ξεκούραση, καλλιτεχνικά ανανεωμένες πινακίδες καταστημάτων και πολλά-πολλά άλλα. Πιάνουμε, λοιπόν, τον πράσινο αυτό μίτο της Αριάδνης και ξεκινούμε την περιπλάνησή μας στην υπέροχη Nantes.
Το κανάλι Saint-Félix, στο οποίο τα νερά του ποταμού Erdre ρέουν πριν χυθεί στον Λίγηρα, φιλοξενεί μια μαρίνα στο κέντρο σχεδόν της πόλης, με μεγάλο χώρο στάθμευσης στην πλευρά του Quai Malakoff. Η κατασκευή του χρονολογείται στον 6ο αιώνα και είναι έργο του Felix, 16ου Επισκόπου της πόλης και ιδρυτή του λιμανιού της, στον οποίο οφείλει και το όνομά του το κανάλι.
Αν έχετε δει την ταινία «Lola» του Jacques Demy (1961) θα έχετε δει και τα πλάνα των γερανών στην αποβάθρα της Νάντης, που εξακολουθούν ως σήμερα να τραβούν την προσοχή…
…προσπαθώντας θαρρείς να κλέψουν λίγη δόξα από τις διαδοχικές γέφυρες, που στεφανώνουν τον Λίγηρα συνδέοντας τις όχθες του…
…με τον ποταμό να ανοίγει τα τεράστια νερένια μπράτσα του και να σφιχταγκαλιάζει το κόσμημα της πόλης, το πανέμορφο νησί της, το Ile de Nantes, το οποίο προέκυψε μετά από εκτεταμένα έργα ανάπλασης στην καρδιά της πόλης. Εδώ, η θέα της Νάντης από το κατάστρωμα ενός ποτάμιου κρουαζιερόπλοιου, που είναι δεμένο στο ΒΔ άκρο του νησιού.
Οι αντικατοπτρισμοί των υπερμοντέρνων κτηρίων στις όχθες του ποταμού, συναγωνίζονται σε ομορφιά…
…τις νυχτερινές αντανακλάσεις των πολύχρωμων φώτων της πόλης. Bρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από το Les Machines de Nantes…
…στο οποίο θα φτάσουμε αφού προσπεράσουμε το εντυπωσιακό σε μέγεθος κτήριο του Ateliers et Chantiers de Nantes, ενός ναυπηγείου που δημιουργήθηκε το 1961, από τη συγχώνευση του Ateliers et Chantiers de Bretagne και του Ateliers et Chantiers de la Loire.
Λίγα μόλις μέτρα πιο πέρα αντικρίζουμε επιτέλους το περίφημο Les Machines de l’île de Nantes -Τις Μηχανές του Νησιού της Νάντης-, ένα πολιτιστικo-τουριστικό project που στεγάζεται στα παλιά κτήρια των πρώην ναυπηγείων της Νάντης, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια και ως επιχειρηματικοί χώροι.
Προφανώς, o Μεγάλος Ελέφαντας της Νάντης, le Grand Éléphant de Nantes, -κατασκευής του 2007- είναι το εντυπωσιακότερο έκθεμα εδώ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, όταν καιρού επιτρέποντος περιδιαβαίνει στην ευρύτερη περιοχή, μεταφέροντας έως και 49 επιβάτες. Το μηχανικό αυτό και φιλικό προς το περιβάλλον παχύδερμο, με ύψος 12 και πλάτος 8 μέτρα, είναι κατασκευασμένο από 45 τόνους ξύλου και χάλυβα. Τον Φεβρουάριο του 2018, μετά από λίγους μήνες συντήρησης, ο Μεγάλος Ελέφαντας έγινε πιο αθόρυβος από ποτέ, χάρη στον νέο υβριδικό κινητήρα του, όμως η προβοσκίδα του εξακολουθεί να εκτοξεύει αφρισμένο νερό προς τα παιδιά, που τον περιτριγυρίζουν ουρλιάζοντας από χαρά. Το να βρίσκεσαι στην πλάτη του, όταν ο Μεγάλος Ελέφαντας είναι εν κινήσει, μπορεί να συγκριθεί μόνο με το να κάνεις βόλτα ευρισκόμενος στον 4ο όροφο ενός κινούμενου σπιτιού, απολαμβάνοντας την εκπληκτική θέα των πρώην ναυπηγείων.
Η Machine Gallery είναι ένας εκθεσιακός χώρος σχεδιασμένος για να απεικονίσει την ιστορία των μηχανών, ενώ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, οι μηχανικοί εξηγούν την ιστορία και τη λειτουργία αυτών των παράξενων πλασμάτων, που σχεδιάζονται με σκοπό να δώσουν ζωή στον φανταστικό κόσμο του Arbre aux Hérons (Του Δέντρου του Ερωδιού), το σημαντικότερο έργο του Les Machines de l’île.
Ως ένα μηχανικό θηριοτροφείο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το Les Machines L’Ile, σκεφτόμαστε καθώς το γιγαντιαίο μυρμήγκι κάνει εντυπωσιακή είσοδο φορτωμένο αναβάτες…
…την ίδια στιγμή που ένας ερωδιός με άνοιγμα φτερών μήκους 8 μέτρων απογειώνεται με χάρη…
…για να προσγειωθεί λίγο αργότερα, κρατώντας υπομονετικά τα δύο καλάθια, που θα φιλοξενήσουν τους επόμενους επίδοξους συνοδούς των πεταγμάτων του.
Μια μηχανική αράχνη που κοιμάται στη φωλιά της, ξυπνά από τους μηχανικούς και σκαρφαλώνει κατά μήκος των νημάτων της, ενώ ψηλά στα δοκάρια της Galerie des Machines, ένας πίθηκος ξεκινά τον δικό του προκαθορισμένο, αλλά πάντα εντυπωσιακό περίπατο.
Μια τεράστια κάμπια κινείται αργά κατά μήκος του «κλαδιού» που την φιλοξενεί, ενώ ένας τερατώδης ψύλλος στριφογυρίζει πάνω από το κεφάλι μας μεταφέροντας δύο πιλότους.
Πάντα υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι τα πλάσματα αυτά μπορεί ξαφνικά να αρχίσουν να σκέφτονται μόνα τους. Ας καταλαγιάσουμε, λοιπόν, τις ανησυχίες μας πλησιάζοντας στις φαντασμαγορικές πεταλούδες, που ζωντανεύουν και πετούν, όπως λέει και το γνωστό παιδικό τραγουδάκι, με την κίνηση των πεντάλ.
Ο τεράστιος θόλος που σκεπάζει τον μηχανικό αυτό ζωολογικό κήπο…
Αυτό το γιγάντιο carrousel, ύψους σχεδόν 25 μέτρων και διαμέτρου 22, αποτελείται στην πραγματικότητα από 3 carrousel τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο και στεφανωμένα με μια εντυπωσιακή απόληξη, στολισμένη με αετώματα. Οι επισκέπτες του απίστευτου αυτού έργου παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα, καθώς περίεργα και ανησυχητικά θαλάσσια πλάσματα περιστρέφονται από τον βυθό και την άβυσσο μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας.
Δεδομένης της ιδιότητάς του τόσο ως γλύπτης όσο και ως μουσικός, ο Rolf Julius (1939-2011) προσπάθησε να ενημερώσει τη σχέση μεταξύ αυτών των δύο μορφών τέχνης και να δημιουργήσει «μουσική για τα μάτια», που είναι επίσης ο τίτλος ενός από τα έργα του. Αέρας είναι το μόνο που ακούγεται από τους διερχόμενους δίπλα από το κτήριο Manny, καθώς ηχεία κρυμμένα κάτω από το μεταλλικό δέρμα του κτηρίου, παράγουν τους διακριτούς ήχους του τσουγκρίσματος του μετάλλου και του μακρινού τραγουδιού των πουλιών. Με το έργο του Air, ο Rolf Julius δημιούργησε μια «ακουστική πρόσοψη».
Eντυπωσιακά κτήρια σε κάθε βήμα μας, συντροφεύουν τις αναζητήσεις μας, ακολουθώντας πάντα την Πράσινη Γραμμή…
…λίγο πριν αναμετρηθούμε με αυτήν την υπερμεγέθη μεζούρα, απαραίτητο εργαλείο για πολλά επαγγέλματα, που απλώνεται στην αυλή των νέων κεντρικών γραφείων της κατασκευαστικής εταιρείας Aethica. Στην καρδιά του Île de Nantes, αυτό το έργο φαίνεται σαν ένα μνημείο αφιερωμένο στην απλότητα ενός καθημερινού εργαλείου, με την υπογραφή της Lilian Bourgeat, η οποία προσπαθεί σκληρά να ξεπεράσει τα συνηθισμένα, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, μεταμορφώνοντας κοινά αντικείμενα σε έργα εξαιρετικής και σχεδόν εικονικής κατάστασης.
Στην πρώην αποθήκη Alstom, έναν εμβληματικό τόπο για την ιστορία της εργατικής τάξης της Νάντης, το Pôle Universitaire Interdisciplinaire, το οποίο είναι αφιερωμένο στην ανάπτυξη της ψηφιακής κουλτούρας, άνοιξε το 2019…
…και το έργο In a Silent Way εκφράζει απόλυτα το ποιητικό και μεταφορικό όραμα αυτού του Ιδρύματος. Δύο νεαρές, γυναικείες φιγούρες αναδύονται έξω από το προαύλιο, παραπέμποντας σε μια αφηγηματική και ρομαντική μορφή επιστημονικής γνώσης και ψηφιακού πειραματισμού. Μοιάζουν με αλληγορίες της γνώσης, της ανθρώπινης φιλοδοξίας και της δίψας για πρωτοποριακές περιπέτειες. Φέρουν την υπογραφή της Nathalie Talec, η οποία δημιουργεί ένα ποιητικό σύμπαν επιστημονικής φαντασίας από τη δεκαετία του 1980.
Ένα ακόμα αρχιτεκτονικά εντυπωσιακό κτήριο στη Nantes.
Tο κτήριο του ξενοδοχείου Novotel.
Ποδήλατα και γέφυρες, ό,τι πιο συνηθισμένο στην πόλη της Νάντης.
Τα περισσότερα από τα χειρόγραφα του Ιουλίου Βερν φυλάσσονται στη Bιβλιοθήκη Πολυμέσων της Νάντης, τον προαύλιο χώρο της οποίας κοσμεί το άγαλμα αυτό, ένα μνημείο για τον διάσημο συγγραφέα από τον Ζακ Ραούλ. Ο ήρωας του έργου του «Από τη γη στη Σελήνη», ο Michel Ardan, βρίσκεται μέσα στην οβίδα που θα τον μεταφέρει στο διάστημα, με τον σκύλο του να στέκεται δίπλα του. Το ύψους 5μ. έργο τοποθετήθηκε το 1986, παράλληλα με τα εγκαίνια της Βιβλιοθήκης Πολυμέσων.
H Νάντη είναι μια πόλη στην οποία το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ…
…και η ομορφιά ξεπροβάλλει απλόχερα σε κάθε στροφή του δρόμου.
Σχεδιασμένο ως δημόσιος διάδρομος γεμάτος κτήρια και δέντρα, το Cours Cambronne πήρε το όνομά του από τον στρατηγό Cambronne (1770-1842), το άγαλμα του οποίου, που εγκαινιάστηκε το 1848, δεσπόζει στο κέντρο του χώρου.
Στους χώρους του Cours Cambronne, βρίσκεται και το Éloge de la transgression, το έργο του Philippe Ramette, που απεικονίζει μια μαθήτρια να σκαρφαλώνει σε ένα άδειο βάθρο ή μάλλον σκαρφαλώνει, καθώς για με τον Ramette, όλα είναι θέμα προοπτικής.
H Place Royale στην καρδιά της Νάντης, με τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου να δεσπόζει στο βάθος, σχεδιάστηκε το 1786 από τον αρχιτέκτονα Mathurin Crucy. Παρά το όνομά της, η πλατεία δεν φιλοξένησε ποτέ το άγαλμα κάποιου μονάρχη, αλλά έχει συμβολική αξία στην πόλη και αποτελεί ένα δημοφιλές σημείο για καλλιτεχνικές, εορταστικές ή πολιτικές συγκεντρώσεις.
Το εντυπωσιακό σιντριβάνι, έργο του αρχιτέκτονα Voyer de la ville Henri-Théodore Driollet, που εγκαινιάστηκε το 1865, συμβολίζει την ποτάμια και ναυτική ταυτότητα της Νάντης. Η πυραμιδοειδής δομή του αποτελείται από τρεις επάλληλες λεκάνες από γρανίτη, η μία στο επίπεδο του εδάφους σχηματίζοντας ένα τετράγωνο. Την πόλη της Νάντης αναπαριστά ένα άγαλμα από λευκό μάρμαρο -όλα τα άλλα είναι σε μπρούτζο-, που στέκεται στην κορυφή του συμπλέγματος, έχοντας τα χαρακτηριστικά μιας εστεμμένης γυναίκας, που κρατά μια τρίαινα.
Τον Λίγηρα συμβολίζει επίσης μια γυναίκα, καθισμένη ακριβώς κάτω από το άγαλμα της Νάντης, που χύνει νερό από δύο αμφορείς. Οι παραπόταμοί του συμβολίζονται με δύο αγάλματα γυναικών και δύο αγάλματα ανδρών, ενώ άλλα αγάλματα συμβολίζουν τις οκτώ ιδιοφυΐες της βιομηχανίας και του εμπορίου.
Η Place Royale υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποκαταστάθηκε ωστόσο σχεδόν σε πανομοιότυπη μορφή μεταξύ 1945 και 1961. Τα τελευταία χρόνια ανήκει στο δίκτυο πεζοδρόμων του κέντρου της πόλης.
Η νεογοτθικού ρυθμού Βασιλική του Αγίου Νικολάου βρίσκεται ακριβώς πίσω από την Place Royale, στο κέντρο της πόλης, στην θέση που ένας μικρός ναός ανεγέρθηκε μεταξύ του δεύτερου μισού του 11ου αιώνα και του τέλους του 12ου αιώνα.
Η Place Graslin κοσμείται από το θέατρο Graslin, που κατασκευάστηκε το 1788, σε σχέδια του Mathurin Crucy, με οκτώ κορινθιακούς κίονες να στηρίζουν το αέτωμά του. Κατεστραμμένο από πυρκαγιά το 1796, αποκαταστάθηκε μετά την επίσκεψη του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α’, το 1808. Λίγο αργότερα, κατά την περίοδο της Δεύτερης Αποκατάστασης, ο γλύπτης Dominique Molknecht δημιούργησε τις οκτώ Μούσες-αντίκες, που προεξέχουν από κάθε στήλη, καθώς και αγάλματα του Μολιέρου και του Κορνέιγ, ορατά από την πλατεία.
Το ιστορικό La Cigale, μια διάσημη art nouveaux μπρασερί, με θέα προς το θέατρο, εγκαινιάστηκε την 1η Απριλίου 1895 και χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο το 1964. Εκθαμβωτική διακόσμηση με μοναδικής ομορφιάς καθρέφτες και γλυπτά να περιτριγυρίζουν τις υπέροχες πιατέλες με θαλασσινά, τα εξαιρετικά κρασιά, τα βαριά τραπεζομάντιλα, τους σερβιτόρους με γιλέκα σαν από μια άλλη εποχή…
…συμβάλλοντας όλα στο να αισθάνεσαι ότι γευματίζεις μέσα σε ένα πίνακα του Toulouse-Lautrec. Οι τοίχοι μοιάζουν με βρώσιμα ζαχαρωτά, ενώ τα πολύχρωμα μωσαϊκά πλακάκια και οι καθρέφτες κάνουν το χώρο απίστευτα αστραφτερό και φωτεινό.
Passage (Πέρασμα) Pommeraye ή αλλιώς πώς ένα ιστορικό μνημείο μπορεί να φιλοξενεί τόσο αυτονόητα κλασσικές boutiques. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, που να μπορούν να ισχυριστούν ότι διαθέτουν μια πιο αξιόλογη αρχιτεκτονικά εμπορική στοά.
Αυτή η περίτεχνη εμπορική στοά χτίστηκε το 1843 και παραμένει αμετάβλητη ως τον 21ο αιώνα. Κατασκευασμένοι με απότομη κλίση, οι τρεις όροφοί της πλαισιώνονται από πολλά καταστήματα και μια μνημειώδη διακοσμητική σκάλα, με τα νεοκλασσικά της αγάλματα να ακουμπούν τάχα αδιάφορα στα σιδερένια φώτα.
Πλώρη πλοίου ή κτήριο καταστημάτων στην καρδιά της Νάντης;
Ο Evor έφτασε στη Νάντη την ίδια στιγμή που άρχισε να παρακολουθεί τη Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης, το 1994. Από τότε που ίδρυσε το κατάστημά του σε ένα κτήριο, όχι μακριά από την Place du Bouffay, το πάθος του για τα φυτά είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κρεμαστού κήπου στη μικροσκοπική αυλή ενός ιδιωτικού περάσματος, μια φυσική χώρα των θαυμάτων, που την φροντίζει καθημερινά. Η κρυφή, εσωτερική «ζούγκλα» είναι ένα σπάνιο θαύμα και μια αστική όαση που εκτιμάται καλύτερα στη σιωπή!
Χανόμαστε στα ατμοσφαιρικά δρομάκια γύρω από την Place du Bouffay…
…με τα χαρακτηριστικά καφέ-λευκά ξύλινα κτήρια, τα timber όπως επίσης ονομάζονται…
…που προσδίδουν με την παρουσία τους μια παραμυθένια νότα στις ήσυχες αυτές γειτονιές.
Οι προσόψεις αυτών των πανέμορφων διατηρητέων κτηρίων, αναδείχθηκαν μοναδικά όταν ο Δήμος της Νάντης αποφάσισε να ανακατασκευάσει τα πλακόστρωτα κρηπιδώματα έμπροσθέν τους, να τα παραδώσει σε χρήση αποκλειστικά πεζών και ποδηλάτων και να τα οριοθετήσει με «πράσινες τάφρους».
«Στις 8 Φεβρουαρίου 1828, ο Ιούλιος Βερν, ο πρωτοπόρος μυθιστοριογράφος των σύγχρονων ανακαλύψεων, γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι», μας πληροφορεί η πινακίδα που βρίσκεται τοποθετημένη ψηλά πάνω από την είσοδο του κτηρίου αυτού, που βρίσκεται ακριβώς εδώ…
…στην περιοχή Quai Turenne -όνομα προς τιμήν Γάλλου Στρατάρχη-, ενός πεζόδρομου στο κέντρο της Νάντης, που υπήρξε η παλιά προκυμαία του Λίγηρα, βόρεια του νησιού Feydeau. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, η προβλήτα Turenne ήταν ακόμα δρόμος κυκλοφορίας οχημάτων, ενώ σήμερα χαρακτηρίζεται από «πράσινες τάφρους» πλάτους περίπου 30 μέτρων, που αποτελούνται από προκλητικό για χαλάρωμα γκαζόν, δέντρα και θάμνους, φέρνοντας αβίαστα στο νου τις όχθες του Λίγηρα…
…έχοντας ως φόντο το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Νάντης, που ολοκληρώθηκε την περίοδο 1920-1930.
Όταν οι μέρες είναι ηλιόλουστες, ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα, εκατοντάδες άνθρωποι απολαμβάνουν τον ήλιο και την ηρεμία του τοπίου, που σε τίποτα δεν θυμίζει κέντρο ευρωπαϊκής μεγαλούπολης.
Le Lieu Unique. Ως σύμβολο της βιομηχανικής κληρονομιάς της Νάντης, ο πύργος αναγνωρίζεται για άλλη μια φορά ως τοπικό έμβλημα.
Στεγασμένο από την 1η Ιανουαρίου 2000 στο πρώην εργοστάσιο μπισκότων LU, το «Lieu Unique» αποτελεί ένα φιλικό, πολιτιστικό χωνευτήρι, ώριμο για καλλιτεχνική εξερεύνηση, μέσα από τις τέχνες του θεάματος, τη μουσική και τη σύγχρονη τέχνη. Ανακαινισμένο από τον αρχιτέκτονα Patrick Bouchain, το LU είναι ένας τόπος συνάντησης, που εκτός από τους δικούς του ειδικούς δημιουργικούς χώρους, φιλοξενεί επίσης μια σειρά άλλων επιχειρήσεων, όπως μπαρ, εστιατόριο, χαμάμ και νηπιαγωγείο. Χτισμένος το 1909, ο πύργος LU υπήρξε ένα διαφημιστικό τοτέμ, που κατασκευάστηκε προς δόξαν της γνωστής μάρκας μπισκότων LU, προπατόρων των αγαπημένων σε όλους μας πτι μπερ, με τα περίφημα συλλεκτικά μεταλλικά κουτιά τους. Ορφανός από τον δίδυμό του, που χάθηκε το 1974, ο μοναδικός σήμερα πύργος της LU αποκαταστάθηκε στην ακριβή αρχική του μορφή, όταν το εργοστάσιο μετατράπηκε σε χώρο τέχνης.
Château des ducs de Bretagne, το Κάστρο των Δουκών της Βρετάνης, το σημαντικότερο ιστορικό κτήριο της πόλης, μαζί με τον καθεδρικό ναό St. Pierre. Ένα εντυπωσιακό φρούριο με 500 μέτρα οχυρώσεων, κατασκευασμένων από ογκόλιθους γρανίτη που χωρίζονται από στρώματα σχιστόλιθου, επτά πύργους και μία εσωτερική αυλή που αποκαλύπτει την κομψή δουκική κατοικία του 15ου αιώνα, σε επιβλητικό γοτθικό στυλ, που ωστόσο φέρει τα πρώτα ίχνη αναγεννησιακής έμπνευσης, καθώς και άλλα κτήρια που χρονολογούνται από τον 16ο και τον 18ο αιώνα.
Το Grand Logis στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας της Νάντης, ενώ το κτήριο Harnachement φιλοξενεί μεγάλες προσωρινές εκθέσεις. Το Musée d’histoire de Nantes αφηγείται την ιστορία της πόλης μέσα από τα 1.150 αντικείμενα των συλλογών του, καθώς και διαδραστικές οθόνες, που αποκλύπτουν λεπτομέρεις για το δουλεμπόριο, τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και την σύγχρονη ιστορία της πόλης, από το 1945 έως σήμερα.
Ο χώρος είναι ιδανικός και ως σκηνικό διεξαγωγής κάθε είδους εκδηλώσεων, όπως αυτή στο πλαίσιο του Rendez vous en France 2022.
Ο καθεδρικός ναός των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Saint Pierre et Saint Paul de Nantes) βρίσκεται στην πλατεία Saint Pierre και η κατασκευή του διήρκεσε 457 χρόνια, από το 1434 έως το 1891, χωρίς ωστόσο οι καθυστερήσεις αυτές να επηρεάσουν την ποιότητα ή τη συνοχή του γοτθικού στυλ του. Έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το 1862.
Μια τελευταία ματιά στις καταπράσινες απλωσιές της Νάντης και…
…ένα γλυκό κέρασμα με rigolettes nantaises, που ξεκίνησαν να παρασκευάζονται στο ομώνυμο ζαχαροπλαστείο της rue de Verdun το 1902. Eδώ δημιουργήθηκε το αυθεντικό ζαχαρωτό la rigolette, με μια περίπλοκη διαδικασία, που παραμένει αμετάβλητη για περισσότερα από 100 χρόνια. Αρχικά, δουλεύοντας στον ατμό, δημιουργείται ένα λεπτό κέλυφος ζάχαρης και στη συνέχεια το διάσημο la rigolette γεμίζεται με πραγματικό πολτό επιλεγμένων φρούτων και τέλος παγώνει.
Το Le Voyage à Nantes, το Γραφείο Τουρισμού της πόλης, είναι σαν ένα άρωμα εμπνευσμένο από τη ζωντανή ενέργεια της πόλης, τη μανόλια, τη βροχή και το σπρέι της θάλασσας, που δημιουργήθηκε από τον Bertand Duchaufour. Το ευχαριστούμε θερμά για την υπέροχη φιλοξενία στην πόλη της Νάντης, όπως και τον Οργανισμό Τουριστικής Ανάπτυξης της Γαλλίας Atout-France.
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε