Μετά από τρεις ολόκληρες ημέρες στη Νίκαια της γαλλικής Κυανής Ακτής, με τα κοντέρ των κινητών να μετρούν περισσότερα από 11 χιλιόμετρα πεζοπορίας ημερησίως, για ένα πράγμα μόνο είμαι απολύτως βέβαιη: ότι την αγάπησα παράφορα και καμία σημασία δεν δίνω σε σχόλια του τύπου «το Μονακό είναι πιο αριστοκρατικό» ή «οι Κάννες και το St. Tropez πιο κοσμοπολίτικα»! Η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, Nice la Belle όπως αποκαλείται στην τοπική διάλεκτο -που σημαίνει Νίκαια η Όμορφη-, σύμφωνα και με τον τίτλο του ανεπίσημου ύμνου της, δεν επισκιάζεται από κανέναν και τίποτα, δεδομένου ότι τα πάμπολλα προτερήματά της την καθιστούν ένα προικισμένο από τη φύση και την ιστορία προορισμό. Εδώ, ο ήλιος λάμπει όλο το χρόνο κάνοντας τη θάλασσα της Λιγουρίας να στραφταλίζει προκλητικά, την ίδια στιγμή που η ατμόσφαιρα Belle Εpoque -η πιο «τρελά» δημιουργική εποχή- και η Art Deco αρχιτεκτονική της πόλης συναρπάζουν, τα Μουσεία -εκ των σημαντικότερων της Ριβιέρας- εντυπωσιάζουν και ο διαρκώς εμπλουτιζόμενος εστιατορικός γαλαξίας της πόλης σαγηνεύει τους ανά τον πλανήτη παθιασμένους foodies! Πέραν όλων αυτών η Νίκαια απολαμβάνει από το καλοκαίρι του 2021 την περίοπτη θέση της στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως χειμερινό θέρετρο στη Ριβιέρα (Nice, Winter Resort Town of the Riviera), ενώ όλοι εμείς οι φανατικοί θαυμαστές της απολαμβάνουμε τους υπέροχους για ατέλειωτες βόλτες δρόμους της, τα εμβληματικά ξενοδοχεία της, τη μοναδική ζωντάνια της, αλλά και τις ευκαιρίες που απλόχερα προσφέρει για εξερεύνηση σε ολόκληρη την Côte d’Azur. Ο επίζηλος τίτλος, που μόνο τυχαία δεν της αποδόθηκε από την UNESCO, κεφαλαιοποιεί αφενός την εξαιρετική σε παγκόσμιο επίπεδο αρχιτεκτονική και αστική κληρονομιά της Νίκαιας και το τοπίο της, αφετέρου δε την αύρα γαλήνιας πολυτέλειας και κοσμοπολιτισμού, που πλανάται σε κάθε γωνιά της. Χαρακτηριστικά, ωστόσο, που υπήρξαν κοινό μυστικό για τους ψαγμένους ταξιδιώτες ήδη από τον 18ο αιώνα, με τους Άγγλους αριστοκράτες να καταφθάνουν εδώ μαζικά, αναζητώντας τον ήλιο και κληροδοτώντας στη σύγχρονη Νίκαια όχι μόνο τα πολυτελή αρχοντικά τους με τους εξωτικούς κήπους, αλλά και αξιοθέατα παγκόσμιου βεληνεκούς, όπως η εμβληματική παραθαλάσσια Promenade des Anglais, δηλαδή ο Αγγλικός Περίπατος. Η σπουδαία αυτή κληρονομιά παραμένει ζωντανή και εκφράζεται μέσα από τη σύγχρονη τέχνη σε τομείς όπως η αρχιτεκτονική, η μουσική, η φωτογραφία κ.άλ., που αφήνουν το αποτύπωμά τους στην ταυτότητα της πόλης. H διαύγεια της ατμόσφαιρας και η έντονη ηλιοφάνεια -το ήπιο μεσογειακό κλίμα εγγυάται περισσότερες από 300 ημέρες με λαμπερό ήλιο κατ’ έτος- εκτός απο ταξιδιώτες έχουν προσελκύσει στην περιοχή και σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Marc Chagall, ο Henri Matisse και ο Armand Fernadez, το έργο των οποίων προβάλλεται επάξια μέσα από πολλά μουσεία της πόλης, όπως το Μουσείο Marc Chagall, το Μουσείο Henri Matisse και το Μουσείο Τέχνης. Η Νίκαια, παρά το ότι μπορεί κανείς να φαντάζεται το αντίθετο, είναι ένας προορισμός κυριολεκτικά για όλους, καθώς τόσο οι έχοντες υψηλό budget όσο και οι ισχνού προϋπολογισμού επισκέπτες, θα απολαύσουν εξίσου τη μαγευτική ομορφιά της Γαλλικής Ριβιέρας και θα θαυμάσουν αξιοθέατα όπως η Vieux Nice -Παλιά πόλη- και ο λόφος Cimiez, η παλιά γειτονιά της Βασίλισσας Βικτώριας, αλλά και αξιόλογα Μουσεία, όπως το αναμφισβήτητα μοντέρνο -σε αντιδιαστολή με την Παλιά Πόλη όπου βρίσκεται- Μουσείο Φωτογραφίας Charles Nègre, δίπλα στην αγορά της Place Pierre Gautier και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νίκαιας, στο λόφο Cimiez, εντός ρωμαϊκού αρχαιολογικού χώρου.
Το πιο διάσημο φωτογραφικό enstantané της Νίκαιας δεν είναι άλλο από αυτό στο οποίο πρωταγωνιστούν τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά, που αγκαλιάζουν μια παραλία με βότσαλο μήκους τεσσάρων μιλίων, στον περίφημο Baie des Anges, τον Κόλπο των Αγγέλων…
…ενώ το μόνο σημείο που μπορεί να αντιπαραθέσει επάξια τα φωτογραφικά κλικ του δεν είναι άλλο από την περίφημη Promenade Des Anglais, τον Περίπατο των Άγγλων, μία αξιοσημείωτου πλάτους παραλιακή οδός, με ξεχωριστές ζώνες για πεζούς, ποδηλάτες ή αθλούμενους, σήμα κατατεθέν της οποίας αποτελούν οι πανύψηλοι φοίνικες.
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, η πρώτη εικόνα που αντίκρισα πρωί-πρωί από το μπαλκόνι μου, στον 5ο όροφο του εξαιρετικού ξενοδοχείου Monsigny, ήταν η Λεωφόρος Malausséna, οριοθετημένη και στις δύο πλευρές της με τα γνωστά στέγαστρα, που υποδηλώνουν την παρουσία πάγκων υπαίθριας αγοράς.
Δεν μου πήρε και πολύ για να καταλάβω, ότι τύχη αγαθή με είχε φέρει στην καρδιά της αγοράς Libération, της αγαπημένης των ντόπιων, που πραγματοποιείται σχεδόν καθημερινά, από Τρίτη έως και Κυριακή, στη Λεωφόρο Malausséna, αλλά και στην Place du Général de Gaulle, στην Rue Clément Roassal, στην Rue Veillon και στην Boulevard Joseph Garnier, με άλλα λόγια γύρω από τον πρώην Σιδηροδρομικό Σταθμό Gare du Sud, που εικονίζεται στη φωτογραφία.
Στην αγορά αυτή φιλοξενούνται αμέτρητοι πάγκοι, μέσω των οποίων διατίθεται στο αγοραστικό κοινό μία ευρεία γκάμα προϊόντων, που περιλαμβάνει φρούτα και λαχανικά, τυροκομικά, αλλαντικά, ελιές, προϊόντα κρέατος, καθώς και φρέσκα ψάρια και θαλασσινά.
Το κτήριο του παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού Gare du Sud, στη συνοικία Liberation, παρέμεινε ερειπωμένο από το 1991 που σταμάτησε η λειτουργία του, μέχρι το 2013, όταν ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε Βιβλιοθήκη, ενώ φιλοξενεί επίσης και καταστήματα εστίασης. Στη φωτογραφία η πλατεία Place du Général de Gaulle -όπου και το άγαλμα του Στρατηγού Ντε Γκωλ-, ακριβώς έμπροσθεν του Σταθμού.
Ένα από τα καταστήματα που στεγάζονται στην κλειστή αγορά Les Docks de la Riviera, στην οδό Rue Flaminius Raiberti, πάντα στην περιοχή του Gare du Sud, όπου πωλούνται επίσης φρούτα και λαχανικά, κρεατικά, τυροκομικά και ψάρια ή θαλασσινά.
Στην ενδιαφέρουσα αυτή περιοχή, όπου κάθε βήμα κρύβει και μια ευχάριστη έκπληξη, βρίσκεται και το κατάστημα της Artisans du Monde, μιας Ένωσης που από το 1974 στοχεύει στην προώθηση του δίκαιου εμπορίου, προκειμένου να δώσει στους παραγωγούς του Νότου τα μέσα να ζήσουν με αξιοπρέπεια από την εργασία τους. Ο σύλλογος Artisans du Monde Nice δημιουργήθηκε το 1998.
Ένα «διαμαντάκι» κρυμμένο στην οδό Clément Roassal, είναι και το μικροσκοπικό Saveurs Metisses, που προσφέρει πιάτα βασισμένα στο αρμονικό πάντρεμα των παραδοσιακών γεύσεων της Γαλλίας, του Βιετνάμ και της Σενεγάλης, χώρες αναφοράς για την ιδιοκτήτρια και μαγείρισσά του, η οποία αξιοποιεί στη μαγειρική της τα ολόφρεσκα προϊόντα της αγοράς Liberation.
Η Νίκαια ιδρύθηκε γύρω στο 350 π.Χ. από Έλληνες της Μασσαλίας και ονοματοδοτήθηκε προς τιμήν της θεάς Νίκης. Κατά τον 7ο αιώνα προσχώρησε στη Γενουάτικη Λίγκα, που σχηματίστηκε από τις πόλεις της Λιγουρίας, ενώ κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα συμμετείχε στους πολέμους και στην ιστορία της Ιταλίας. Το 1860 δόθηκε στη Γαλλία με τη Συνθήκη του Τορίνο, με τη σημερινή πόλη να έχει πληθυσμό περίπου 350.000 κατοίκων και να αποτελεί έδρα Πανεπιστημίου, Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ το λιμάνι και το αεροδρόμιό της είναι από τα σημαντικότερα διαμετακομιστικά κέντρα της Γαλλίας. Με την επανάσταση στον πολεοδομικό σχεδιασμό που ακολούθησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Νίκαια έπρεπε να γίνει μια μεγάλη σύγχρονη πόλη και ήταν το στυλ Art-Deco, στη μόδα εκείνη την εποχή, που ανταποκρίθηκε σε αυτήν την ανάγκη.
Εντυπωσιακές γέφυρες και ανισόπεδοι κόμβοι επί της Λεωφόρου Malausséna, που συναντιέται στο σημείο αυτό με τη σιδηροδρομική γραμμή και το Voie Mathis, σηματοδοτώντας την αρχή της Λεωφόρου Jean Medicine…
…λίγο πριν φτάσουμε στον Σταθμό Gare de Nice-Ville, γνωστό και ως Gare de Nice-Thiers, που είναι ο κύριος Σιδηροδρομικός Σταθμός της Νίκαιας.
Η Βασιλική της Notre Dame de l’Assomption (Κοιμήσεως της Θεοτόκου), επί της Λεωφόρου Jean Médecin στο κέντρο της Νίκαιας, κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα σε νεογοτθική αρχιτεκτονική και εντυπωσιάζει με το μέγεθος και το ύψος της.
Αφήνοντας πίσω μας το κέντρο της πόλης ανηφορίζουμε προς τον λόφο Cimiez, άλλωστε όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό και από τη φωτογραφία η Νίκαια είναι χτισμένη πάνω σε λόφους…
…που λέγεται ότι είναι επτά, μιας και πολλές είναι οι Επτάλοφες πόλεις, όπως η Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, αλλά και η Λισαβόνα και άλλες.
Τελικός προορισμός μας το Εθνικό Μουσείο Marc Chagall, το οποίο γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια του και δημιουργήθηκε λόγω της επιθυμίας του καλλιτέχνη να συγκεντρώσει σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο τα πιο σημαντικά βιβλικά έργα του, τους 17 πίνακες που συνθέτουν το Βιβλικό Μήνυμα.
Η μόνιμη συλλογή του Μουσείου είναι η μεγαλύτερη δημόσια συλλογή έργων του Marc Chagall, η οποία οργανώνεται γύρω από το σύνολο της δημιουργίας του ζωγράφου με θέματα από την Παλαιά Διαθήκη, που συμπληρώνονται από έναν μεγάλο αριθμό έργων κοσμικής ή θρησκευτικής έμπνευσης και συγκεκριμένα με περισσότερα από 400 έργα ζωγραφικής, σχέδια και παστέλ, αλλά και γλυπτά…
…καθώς και εντυπωσιακά βιτρώ. Το Μουσείο εισάγει τον επισκέπτη σε μία πρώτη αίθουσα, όπου εκτίθενται 12 μεγάλοι πίνακες, οι οποίοι απεικονίζουν τα δύο πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, τη Γένεση και την Έξοδο. Σε μία δεύτερη, μικρότερη αίθουσα φιλοξενούνται πέντε συνθέσεις με θέμα το Άσμα Ασμάτων, επίσης από την Παλαιά Διαθήκη.
Τα έργα του Σαγκάλ χαρακτηρίζονται έντονα από προσωπικά στοιχεία, ενώ η θεματολογία του, κατά βάση ποιητική και φανταστική, είναι βασισμένη κυρίως σε προσωπικά βιώματα, άρρηκτα συνδεδεμένη επίσης με την εβραϊκή του καταγωγή, αν και στο ύστερο έργο του χρησιμοποίησε και θέματα από την αρχαία Ελλάδα. Παρά το ότι έζησε παράλληλα με την εξέλιξη πολλών κινημάτων της μοντέρνας τέχνης, το έργο του δύσκολα μπορεί να ενταχθεί σε κάποιο από αυτά.
Σε κοντινή απόσταση το εντυπωσιακό και ορατό σχεδόν απο κάθε σημείο της πόλης Excelsior Regina Palace, που χτίστηκε στον ήσυχο λόφο Cimiez μεταξύ 1895 και 1897, ως ξενοδοχείο για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας και της πλούσιας αριστοκρατίας, που επισκεπτόταν τη Νίκαια στα τέλη του 19ου αιώνα, προκειμένου να «ξεχειμωνιάσει» απολαμβάνοντας το ήπιο κλίμα της Κυανής Ακτής.
Το Régina -Grand Hotel-, όπως και το Hotel Negresco, στην Promenade Des Anglais, που χαρακτηρίζεται ως ιστορικό μνημείο και ως ένα από τα δέκα ωραιότερα παλάτια στον κόσμο, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες αυτού του προνομιακού θερέτρου διακοπών.
Το Excelsior Regina Palace αποτελεί σήμερα μια πολυκατοικία, μη έχοντας ωστόσο χάσει τίποτα από το αρχιτεκτονικό μεγαλείο του παρελθόντος, τιμώντας έτσι την ιστορία της κατασκευής του, που σχετίζεται με το όνομα της βασίλισσας Βικτώριας της Αγγλίας, η οποία υποσχέθηκε ότι θα επισκεπτόταν τη Γαλλική Ριβιέρα πιο συχνά, υπό την προϋπόθεση πως θα χτιζόταν μια βασιλική κατοικία, που να ταιριάζει στη φήμη της.
Λίγο ακόμα περπάτημα επί του λόφου Cimiez μας οδηγεί στην περιοχή των Ρωμαϊκών αρχαιοτήτων της Νίκαιας, εδώ όπου βρισκόταν η γαλλο-ρωμαϊκή πόλη Cemenelum, που γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη από τον 1ο έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. και της οποίας παραμένουν σήμερα σημαντικά απομεινάρια στην περιοχή. Εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται καθημερινά εδώ για να περπατήσουν στο καταπράσινο τοπίο ή να παίξουν τα αγαπημένα τους παιχνίδια…
…όπως το ιδιαίτερα δημοφιλές για τους Γάλλους pétanque -πολλές φορές και με την ονομασία boules-, το οποίο παίζεται σε ανοιχτό και σχετικά επίπεδο χώρο (π.χ. πάρκο) από 2 ομάδες του ενός, δύο ή τριών ατόμων. Στα μονά και διπλά παιχνίδια κάθε παίκτης έχει 3 μεταλλικές μπάλες, ενώ στο τριπλό κάθε παίκτης χρησιμοποιεί μόνο 2 μπάλες. Είναι ένα παιχνίδι που απαιτεί αρκετή δεξιοτεχνία -κάτι που δεν φαίνεται στην αρχή, όταν κάποιος παρατηρεί τους άλλους να παίζουν-, αλλά και φαντασία.
Το Μουσείο Matisse (φωτο) όπως και το Αρχαιολογικό Μουσείο, βρίσκονται επίσης στο λόφο Cimiez, σε αρμονική συνύπαρξη με το Μοναστήρι του Cimiez και τον κήπο του -με υπέροχη θέα προς την πόλη-, καθώς και τον ελαιώνα με τις αιωνόβιες ελιές.
Εδώ και το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο που κατασκευάστηκε αρχικά τον 2ο αιώνα για να χρησιμεύσει ως χώρος εκπαίδευσης, επεκτάθηκε όμως κατά τον 3ο αιώνα, με την προσθήκη σειρών από πέτρινα καθίσματα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τον πληθυσμό της πόλης για παιχνίδια. Σήμερα, χρησιμοποιείται υπηρετώντας και πάλι τον αρχικό του σκοπό, την ψυχαγωγία, φιλοξενώντας παραστάσεις, παραδοσιακά φεστιβάλ και συναυλίες.
Η ιστορική γειτονιά του Cimiez παρουσιάζει μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, καθώς φιλοξενεί πανέμορφες με όλη τη σημασία της λέξης κατοικίες Belle Époque, που θυμίζουν παλάτια -όπως το παλάτι/ξενοδοχείο Le Regina, που προαναφέραμε- και τα οποία πλέον έχουν μετατραπεί σε πολυτελείς κατοικίες.
Μεταξύ αυτών και το εντυπωσιακό πριγκιπικό ανάκτορο μαυριτανικής έμπνευσης L’ Αlhambra, που κοσμεί την Boulevard de Cimiez με τους πανύψηλους τρούλους του (διακρίνονται δεξιά στη φωτογραφία). Το μαυριτανικό στυλ επιλέχθηκε διότι η αριστοκρατία, που περνούσε εδώ τους χειμώνες της, ήταν ενθουσιασμένη εκείνη την εποχή με τον εξωτισμό!
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Alhambra, όπως και πολλά από τα ξενοδοχεία της Γαλλικής Ριβιέρας, μετατράπηκε σε πολυκατοικία.
Η Boulevard de Cimiez δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, από τον αρχιτέκτονα Sébastien Marcel Biasini και αποτελεί τον κεντρικό και απίστευτης ομορφιάς άξονα της περιοχής, συγχρόνως δε μία από τις πιο περιζήτητες γειτονιές της Νίκαιας…
…που μας οδηγεί και πάλι πίσω, στην καρδιά της πόλης, όπου, από το ύψος της Βασιλικής της Notre Dame de l’Assomption, που επισκεφθήκαμε νωρίτερα…
…πιάνουμε το νήμα της εξερεύνησης της Boulevard Jean Médecin, του εμβληματικού κεντρικού εμπορικού δρόμου της πόλης, με τις εντυπωσιακές στοές στις δύο πλευρές του, τον οποίο οι κάτοικοι της Νίκαιας αποκαλούν απλά «Le Boulevard». Κατασκευάστηκε το 1864 και εκτείνεται από την Place Masséna έως τη σιδηροδρομική γραμμή Μασσαλίας-Ventimiglia, πήρε δε το όνομά της από τον πρώην Δήμαρχο της πόλης, της περιόδου 1928 – 1943.
Καταλήγουμε, λοιπόν, στην τεράστιου μεγέθους Place Massena, τα χαρακτηριστικά κτήρια στις ζεστές αποχρώσεις της ώχρας και του κόκκινου, μαρτυρούν αδιάψευστα την ιταλική περίοδο στην ιστορία της πόλης, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα ένα από τα εμβληματικότερα τοπόσημα της Νίκαιας, το εντυπωσιακό «Σιντριβάνι του Ήλιου» ή «Fontaine du Soleil», στη νότια πλευρά της πλατείας. Το σιντριβάνι στην αρχική του μορφή εγκαινιάστηκε το 1956 και γύρω από το κεντρικό, ύψους 7 μέτρων, άγαλμα του Απόλλωνα, αναπτύσσονται 5 χάλκινα αγάλματα που αναπαριστούν τη Γη, τον Άρη, τον Ερμή, την Αφροδίτη και τον Κρόνο.
Η Place Masséna, η πλατεία όπου κυριολεκτικά χτυπά η καρδιά της πόλης, έχει ονοματοδοτηθεί από τον Γάλλο Στρατάρχη του Ναπολέοντα André Masséna, η δε διάταξή της σχεδιάστηκε από τον Joseph Vernier το 1843-1844. Η πλατεία έχει καταστεί πλέον ένας χώρος πολιτισμού, χάρη στον διάσημο σύγχρονο Ισπανό καλλιτέχνη Jaume Plensa. Το έργο του «Conversation à Nice, 2007» αποτελείται από επτά γλυπτά γονατισμένων ανδρών, κατασκευασμένων από πολυεστερική ρητίνη (ένα εξ αυτών διακρίνεται στα αριστερά της φωτογραφίας).
Ατενίζοντας αγέρωχα από το ύψος των 40 ποδιών πάνω από την πλατεία, τα γλυπτά (ακόμα ένα στα δεξιά της φωτογραφίας) γίνονται ακόμα πιο επιβλητικά το βράδυ, όταν φωτίζονται στα χρώματα του ουράνιου τόξου, με τις μεταβαλλόμενες αποχρώσεις τους να καθιστούν ακόμα πιο κατανοητό τον συμβολισμό Επτά άνδρες – Επτά ηπείροι, τον οποίο υπηρετούν.
Η Promenade du Paillon, από το 2008 που κατασκευάστηκε, αποτελεί ταυτόχρονα ένα εντυπωσιακά όμορφο δημόσιο πάρκο, βοτανικό κήπο και χώρο αναψυχής, στην καρδιά της πόλης, με μονοπάτια περιπάτου που οριοθετούνται από περίπου 1.000 δέντρα και 55.000 φυτά! Αντί για σκυρόδεμα και άσφαλτο, δημιουργήθηκε ένας τεράστιος πνεύμονας πρασίνου, φρεσκάδας και ευεξίας, ένα αστικό πάρκο με σχεδόν 20 εκτάρια συνολικής έκτασης…
…που εκτείνεται από το Εθνικό Θέατρο της Νίκαιας μέχρι τη θάλασσα, φιλοξενώντας πολλούς χώρους παιχνιδιού, ένα τεράστιο υδάτινο καθρέφτη -Miroir D’ Eau- και έναν επίσης μεγάλο χώρο ομίχλης, που βρίσκονται εκατέρωθεν της Place Masséna, με έκταση αντίστοιχα περίπου 3.000 m² και 1.500 m².
O εκθαμβωτικός αυτός καθρέφτης νερού, με τους 132 πίδακές του και τα 256 φώτα LED, καταπλήσσουν τους πάντες μέρα και νύχτα, ακόμα κι όταν τα συντριβάνια δεν είναι σε λειτουργία…
…μιας και τότε ακριβώς είναι η στιγμή που καθρεφτίζεται αυτάρεσκα στην υδάτινη επιφάνειά του ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης. Εκθέσεις φωτογραφιών της Νίκαιας του 19ου αιώνα, περίτεχνες παιδικές χαρές και εκτάσεις καλοφροντισμένου γκαζόν, συμπληρώνουν τη φυσιογνωμία της περιοχής.
Δέντρα, θάμνοι και φυτά απ’ όλες τις ηπείρους συναντώνται κατά μήκος αυτού του πεζόδρομου και χάρη στη μαγεία του μεσογειακού κλίματος, τα χαρακτηριστικά του οποίου απαντώνται σε πολλούς βιοτόπους σε όλο τον κόσμο…
…μας προσκαλεί σε ένα βοτανικό ταξίδι χωρίς εισιτήριο, μέσω του οποίου μπορούμε να γνωρίσουμε τη χλωρίδα της Μεσογείου, της Ασίας, της Αφρικής, της Ωκεανίας και της Αυστραλίας, της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής, χωρίς να μετακινηθούμε σχεδόν καθόλου από τους κήπους Jardin Albert 1er.
Συνδέοντας την Place Masséna με την Promenade des Anglais, το Albert I Garden αποτελεί ένα τεράστιο πάρκο τριών εκταρίων, στην καρδιά της Νίκαιας, το οποίο φιλοξενεί πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Το Φεστιβάλ Βιβλίου, το Φεστιβάλ Κήπου της Κυανής Ακτής -Festival des Jardins de Côte d’Azur, απ’ όπου και οι φωτογραφίες- και πολλές συναυλίες πραγματοποιούνται εδώ, με πιο δημοφιλή όλων το Nice Jazz Festival, το οποίο φιλοξενείται εδώ από το 2011.
Ο κήπος Albert I, ένας από τους παλαιότερους στην πόλη της Νίκαιας, δημιουργήθηκε το 1852 και κοσμείται με χλοοτάπητες, σιντριβάνια, έργα τέχνης και πάμπολλα είδη φυτών.
Μετά από μία υπέροχα ηλιόλουστη μέρα, οι περίπου 5 εκατομμύρια επισκέπτες της πόλης κατ’ έτος, δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, ακριβώς πάνω στην Promenade Des Anglais, η οποία είναι γεμάτη με bar, όλα με παραμυθένια θέα στο ηλιοβασίλεμα. Μαζί με ένα ποτό και πείτε μου αν σκέφτεστε κάτι καλύτερο για το κλείσιμο μιας υπέροχης μέρας!
Αγναντεύοντας τη θάλασσα της Λιγουρίας μια ηλιόλουστη μέρα, θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος αυτής της φωτογραφίας. Το μπλε τόσο του ουρανού όσο και της θάλασσας είναι τόσο έντονο, που πραγματικά σε ζαλίζει, αφήνοντάς σου περιθώρια μόνο για σκέψεις του τύπου «από πού να έρχεται άραγε αυτός ο κολυμβητής;».
Ένα υπερμέγεθες αντίγραφο των αναπαυτικών Μπλε Καρεκλών, που κοσμούν την παραλιακή οδό Prom, με φόντο τα χρυσά χρώματα του ηλιοβασιλέματος, απ’ όπου και αενάως αντικρίζει τα περίτεχνα κτίσματα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, που οριοθετούν την εμβληματική λεωφόρο, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί ένα μεσογειακό περίπατο και ένα υπαίθριο αρχιτεκτονικό μουσείο.
Τα πάντα μπορεί να δεις να συμβαίνουν στο μαγικό τούτο τόπο, από την εκτέλεση μιας τέλειας χορογραφίας χωρίς ίχνος μουσικής, στη σκιά της εμβληματικής πινακίδας για την παραλία Beau Rivage…
…έως άψογα συγχρονισμένες ασκήσεις υπό την επίβλεψη του Nine Oblique Lines, έργο του Γάλλου καλλιτέχνη Bernar Venet. Tοποθετημένο από το 2010 στην Promenade des Anglais, με την ευκαιρία της 150ής επετείου από την προσάρτηση της κομητείας της Νίκαιας στη Γαλλία, είναι ένα ατσάλινο γλυπτό που αναπαριστά 9 γραμμές ύψους 30 μέτρων, οι οποίες συγκλίνουν στην κορυφή τους.
Οι χαρακτηριστικές μπλε καρέκλες, γαλλιστί La Chaise Bleue, κοσμούν την «The Prom» με έναν χαριτωμένο και συγχρόνως άκρως χρηστικό τρόπο, καθώς φιλοξενούν τους κουρασμένους περιπατητές, ντόπιους και μη, οι οποίοι έχοντας διανύσει τα ατελείωτα χιλιόμετρα του παραλιακού μετώπου, δεν επιθυμούν πλέον παρά μόνο να μετρούν κολυμβητές και αφιξοαναχωρήσεις αεροπλάνων.
Η Promenade des Anglais, όπως και η λεωφόρος Victor Hugo ή η rue Verdi, φιλοξενούν κτήρια σε στιλ Αrt Deco, τα οποία κατασκευάστηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως ανάγκη για ένα άλλο στυλ που θα ταίριαζε και σε μια άλλη, καινούρια ζωή, μετά τον πόλεμο, βασισμένη σε σύγχρονα υλικά και τεχνικές, αλλά και μαζική παραγωγή.
Ένα από τα εμβληματικά κτήρια του παραλιακού μετώπου, όπου κυριαρχεί σιλουέτα των φοινίκων, είναι το Palais de la Méditerranée, του οποίου η λαξευμένη νεοκλασική πρόσοψη του 1929 απεικονίζει φτερωτά άλογα. Η Prom σφύζει από κίνηση και ζωή όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας…
…με τον Λόφο του Κάστρου -Colline du Château- να οριοθετεί το ανατολικό άκρο της Promenade, αποτελώντας το φυσικό όριό της με την περιοχή του Λιμανιού.
Παρ’ όλο που υπάρχει και ασανσέρ, αν η ανηφόρα δεν σας ενοχλεί, αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση ανάβασης προκειμένου να απολαύσετε στο μέγιστο μερικές από τις πιο συναρπαστικές απόψεις, που έχει να προσφέρει η Γαλλική Ριβιέρα. Στη φωτογραφία ένα από τα εμβληματικότερα σημεία της διαδρομής προς την κορυφή…
…του Κάστρου της Νίκαιας, το οποίο υπήρξε στρατιωτική ακρόπολη από τον 11ο έως και τον 18ο αιώνα και πολιορκήθηκε πολλές φορές, ιδιαίτερα το 1543 και το 1691, προτού καταληφθεί από τα γαλλικά στρατεύματα το 1705 και τελικά καταστραφεί το 1706, με εντολή του Λουδοβίκου XIV. Εδώ ο εντυπωσιακός καταρράκτης στην κορυφή του λόφου.
Σήμερα, το Κάστρο αποτελεί τον πιο διάσημο δημόσιο κήπο της Νίκαιας, το Parc du Château, με πολυάριθμους επισκέπτες καθημερινά σε όλη τη διάρκεια του χρόνου…
…οι οποίοι λατρεύουν να απολαμβάνουν τις πολλές και διαφορετικές, αλλά πάντα εκπληκτικά πανοραμικές εικόνες που προσφέρονται ανάλογα με την ώρα της ημέρας και το προς ποια κατεύθυνση κοιτάζει κανείς. Ιδανική ώρα για να απολαύσουμε το πανόραμα του λιμανιού (φωτο) η ανατολή του ηλίου…
…ενώ αντίθετα την Promenade des Anglais κατά τη δύση του ηλίου. Γι’ αυτό άλλωστε το Collins du Château αποκαλείται και «το λίκνο το ήλιου». Ευδιάκριτες από εδώ οι περίφημες Terrasses de Nice, οι ταράτσες δηλαδή των κατοικιών που οριοθετούν την Prom, οι οποίες ενώνονταν -και εξακολουθούν, αν και δεν χρησιμοποιούνται πλέον-, προκειμένου να προσφέρουν έναν άνετο δρόμο περιπάτου…
…ο οποίος, όπως ευδιάκριτα βλέπουμε και στο εικονιζόμενο έργο, απολάμβανε την υπέροχη θέα του παραλιακού μετώπου, προστατεύοντας παράλληλα τα ακριβά ενδύματα των περιπατητών -διαίτερα των γυναικών- από τη σκόνη και τις λάσπες της παραλίας. Το έργο αυτό του Clément Roassal εκτίθεται στο Γραφείο Unesco της Νίκαιας -στεγάζεται ακριβώς σε ένα απο τα κτήρια αυτά- μαζί με πάμπολλα ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία, που δικαιολογούν απόλυτα τον λόγο που από τον Ιούλιο του 2021, η Νίκαια χαρακτηρίζεται ως «Winter resort city of the Riviera”, στους Καταλόγους Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η Quai des Etats-Unis -Προκυμαία των Ηνωμένων Εθνών- ως προέκταση της περίφημης Promenade des Anglais, εκτείνεται μέχρι το λιμάνι της Νίκαιας, μεταξύ της Παλιάς Πόλης και του Λόφου του Κάστρου.
Η δημοφιλής αγορά Saleya της Νίκαιας, στο Cours Saleya, βρίσκεται ανάμεσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης -τη Vieux Nice- και το Quai des Etats-Unis, λειτουργεί δε από το 1816 και σχεδόν καθημερινά, από Τρίτη έως Κυριακή.
Στους περίπου 107 πάγκους της πωλούνται φρούτα και λαχανικά, προϊόντα ντόπιων παραγωγών, ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά, καθώς και λουλούδια και φυτά…
…σε μία από τις ομορφότερες αγορές λουλουδιών της Γαλλίας, την Marché aux Fleurs Cours Saleya, γεμάτη με πανέμορφα άνθη μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, που μεθάνε με την ομορφιά, τα χρώματα και τα αρώματά τους.
Η αγορά αυτή αποτελεί αγαπημένη επιλογή των ντόπιων, αλλά και όλων όσων -όπως εγώ- θα ήθελαν με μία μόνο βόλτα σε μία τοπική αγορά, να αποκτήσουν μια καλή γενική εικόνα για το τι περιλαμβάνει το καθημερινό τραπέζι των κατοίκων της πόλης και τι μπαίνει στις κατσαρόλες των νοικοκυρών της Νίκαιας. Εδώ και το δημοφιλές Chez Theresa…
…που προσφέρει τις δημοφιλείς σπεσιαλιτέ του ήδη από το 1925. Παρόν στην αγορά Cours Saleya, καθώς και στη rue Droite 28, επίσης στην Παλιά Πόλη, διαθέτει καθημερινά στους φανατικούς πελάτες της εκατοντάδες κομμάτια χειροποίητων και αυθεντικών soccas -είδος τηγανίτας ή κρέπας από ρεβίθια, το διασημότερο ίσως street food της Νίκαιας-, pissaladieres -ένα είδος τοπικής πίτσας, με παραδοσιακή γαρνιτούρα τα καραμελωμένα κρεμμύδια, τις μαύρες ελιές και τις αντζούγιες-, πίτσες, αλλά και tourtes de blette -γλυκιά πίτα με σέσκουλα και άχνη ζάχαρη, καθώς και pan bagnat -το διάσημο υγιεινό σάντουιτς λαχανικών της Νότιας Γαλλίας-, όλα ψημένα σε έναν υπεραιωνόβιο παλιό φούρνο και με την πιστοποίηση των γνήσιων προϊόντων της Κουζίνας της Νίκαιας (Cuisine Nissarde).
Η Παλιά Πόλη της Νίκαιας αποτελεί την γεμάτη μυστήριο και γοητεία ιστορική καρδιά της πόλης, χαρακτηρισμοί διόλου υπερβολικοί αν αναλογισθεί κανείς το τόσο θυελλώδες παρελθόν της.
Δρομάκια γεμάτα κρυμμένα μυστικά, στενά περάσματα που στρίβουν και ξαναστρίβουν σε ένα πραγματικό λαβύρινθο, όπου κρύβονται -όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα ιστορικά κέντρα των πόλεων- πολλά προς αποφυγήν τουριστικά kitsch, αλλά και κάποια διαμάντια σε απόλυτη αρμονία με την ιστορία και τις παραδόσεις της Νίκαιας. Στο βάθος ο Πύργος του Ρολογιού, που καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές, όπως το 1423, το 1545 και το 1565.
Ο Καθεδρικός ναός Sainte Réparate χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και προσδίδει μοναδικό μεγαλείο στην πλατεία Rossetti. Ο ναός, έδρα της Επισκοπής Νίκαιας, κατασκευάστηκε μεταξύ 1650 και 1699, την περίοδο 1731-1757 προστέθηκε το καμπαναριό, ενώ μία baroque πρόσοψη ήρθε να προστεθεί στην αρχική μεταξύ 1825 και 1830.
Το εντυπωσιακό εσωτερικό, επίσης σε στιλ baroque, έχει δέκα παρεκκλήσια, τα οποία μέχρι και τα τέλη του 17ου αιώνα ανήκαν σε ιδιώτες ή εταιρείες, που ήταν υπεύθυνες για τη συντήρησή τους.
Στη σκιά του Καθεδρικού η Place Rossetti, θεωρείται -και είναι- η καρδιά της τουριστικής κίνησης της Vieux Nice και μία από τις πιο ζωντανές πλατείες της πόλης, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή meeting points της Νίκαιας, με ανθρώπους να συναντώνται μέρα και νύχτα γύρω από το χαρακτηριστικό σιντριβάνι της.
H πλατεία Rossetti αποτελεί επίσης σημείο συνάντησης για τους απανταχού ice cream lovers, ενώ μεταμορφώνεται ανά εποχή, όπως τα Χριστούγεννα με τον εντυπωσιακό διάκοσμό της, αλλά και πριν το Πάσχα, οπότε και φιλοξενεί πάγκους πώλησης με περίτεχνα χειροποίητα δημιουργήματα για την Dimanche des Rameaux, δηλαδή την Κυριακή των Βαΐων.
Στην Παλιά Πόλη θα βρείτε αμέτρητα χαριτωμένα μαγαζάκια με υπέροχη ατμόσφαιρα, που πωλούν αρωματικά σαπούνια λεβάντας και άλλα τοπικά προϊόντα της Προβηγκίας, όπως και πολύ καλές -έως και εξαιρετικές πολλές φορές- μπουτίκ με μοναδικά κομμάτια.
Ρούχα απλωμένα με τον τρόπο της Μεσογείου, που είναι προφανές ότι συνδέει τους λαούς, οι οποίοι κατοικούν στα παράλιά της, με ακατάλυτους πολιτισμικούς δεσμούς. Γιατί αυτή η πρωτότυπα απλωμένη μπουγάδα, ελλείψει άλλου χώρου, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στην ελληνική Κέρκυρα, στο κροατικό Ντουμπρόβνικ ή στην ιταλική Βενετία!
Στην καρδιά της ομώνυμης πλατείας du Palais, το Palais de Justice de Nice -Παλάτι Δικαιοσύνης- είναι ένα επιβλητικό μνημείο με τη μοναδική αρχιτεκτονική του και τη μεγάλη ιστορία του να αφηγούνται γλαφυρά τον πλούτο, την ποικιλομορφία και την κληρονομιά της πόλης.
Η πολυποίκιλη καλλιτεχνική κίνηση της Νίκαιας προφανώς κινείται γύρω από τα 19 ενδιαφέροντα Μουσεία και galleries της, μεταξύ των οποίων το Μουσείο Φωτογραφίας, το Musée de la Photographie Charles Nègre, το οποίο το Δεκέμβριο του 2016 άνοιξε τις πύλες του στην Place Pierre Gautier, στην καρδιά της Παλιάς Πόλης της Νίκαιας.
Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα βιομηχανικό κτήριο, που ανήκε αρχικά στην Société Générale d’Electricité Niçoise, μηχανήματα της οποίας είναι ακόμα ορατά στο χώρο. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, το Μουσείο φιλοξενεί περιοδικές μονογραφικές εκθέσεις των μεγαλύτερων ονομάτων της φωτογραφίας, όπως αυτή του ρωσικής καταγωγής Μονεγάσκου Lionel Kazan, που είχαμε την ευκαιρία να δούμε και ολοκληρώνεται στις 21 Μαΐου.
Στη διπλανή γκαλερί του Μουσείου, εκθέσεις αφιερωμένες ειδικότερα σε φωτογράφους της περιοχής εναλλάσσονται με εκθέσεις βασισμένες στις συλλογές του Μουσείου.
Tο Μουσείο Palais Lascaris, που βρίσκεται επίσης στην Παλιά Πόλη, αποτελείται από τρία μέρη: την εκάστοτε περιοδική έκθεση, την μοναδική συλλογή 500 μουσικών οργάνων, που είναι η 2η μεγαλύτερη τέτοιου είδους στη Γαλλία, μετά το Musée de la Musique de la Philharmonie στο Παρίσι και τέλος τα πολυτελώς ανακαινισμένα δωμάτια με έπιπλα και αντικείμενα της μεσαιωνικής εποχής.
Το παλάτι αυτό χτίστηκε το πρώτο μισό του 17ου αιώνα και τροποποιήθηκε τον 18ο, ανήκε δε στην οικογένεια Vintimille-Lascaris μέχρι το 1802. Το 1942, αγοράστηκε από την πόλη της Νίκαιας για τη δημιουργία Μουσείου, το οποίο άνοιξε για το κοινό το 1970.
Το 2001, οι ιστορικές συλλογές μουσικών οργάνων της πόλης της Νίκαιας μεταφέρθηκαν από το Musée Masséna στο Palais Lascaris, ολοκληρώνοντας έτσι το έργο της μετατροπής του σε Μουσείο Μουσικών Οργάνων, η μόνιμη έκθεση των οποίων άνοιξε τελικά το 2011.
Η πλατεία Garibaldi, η παλαιότερη της Νίκαιας, είναι πλέον ένα δημοφιλές μέρος χάρη στην τοποθεσία της, στη μοντέρνα συνοικία Port και τα πάμπολλα εστιατόρια και bar της. Σχεδόν τόσο διάσημη όσο και η γειτονική Place Masséna, η Garibaldi, από τη δημιουργία της την περίοδο 1773 – 1784, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των κατοίκων της Νίκαιας, που αγαπούν να συναντιούνται εδώ. Ηλιόλουστη, με ακόμα μεγαλύτερη φωτεινότητα χάρη στις προσόψεις στο χρώμα της ώχρας των κτηρίων που την περιβάλλουν…
…και σήμα κατατεθέν της το μεγαλοπρεπές άγαλμα του στρατηγού Giuseppe Garibaldi, που τοποθετήθηκε το 1891, στο κέντρο των 11.316 m² συνολικής έκτασης της πλατείας. Είναι χτισμένη στα ερείπια της πόλης διαφόρων εποχών και ακριβώς από κάτω της υπάρχει μία αρχαιολογική κρύπτη, που αφηγείται την ιστορία της Νίκαιας και ενθουσιάζει τους επισκέπτες της. Εδώ το εντυπωσιακό carousel που κοσμεί την πλατεία.
Λίγα αξιοθέατα της Νίκαιας μπορούν να συναγωνιστούν το Παλιό Λιμάνι της, το Port Lympia, που οριοθετείται στη στεριά από πολύχρωμα κτήρια παστέλ αποχρώσεων, την ίδια στιγμή που οι θαλάσσιες γειτονιές του σηματοδοτούνται από κάθε είδους και μεγέθους σκάφη. Το λιμάνι της Νίκαιας αποπνέει μια παλιομοδίτικη γοητεία, που ιδιαίτερα την ώρα του ηλιοβασιλέματος, όταν το λούζουν οι χρυσές ακτίνες του ήλιου, γίνεται κυριολεκτικά ασυναγώνιστη.
Χαρακτηριστικό έργο τέχνης στο Port Lympia, η κατασκευή του οποίου υπήρξε έργο του Καρόλου Εμμανουήλ Γ’, Δούκα της Σαβοΐας, που διηύθυνε τις εργασίες από την πρωτεύουσά του στο Τορίνο.
Το Παλιό Λιμάνι, που πρωτολειτούργησε το 1752 -οι εργασίες είχαν ξεκινήσει το 1750- φιλοξενεί, επίσης, σήμερα μερικά από τα πιο όμορφα και περιζήτητα εστιατόρια και bar της πόλης.
Πολύχρωμα ξύλινα ψαροκάικα, ελλιμενισμένα σε άμεση γειτνίαση με μεγάλα yacht αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, δίνουν μια μοναδική νότα ομορφιάς στο Port Lympia, κάνοντάς το να θυμίζει περισσότερο τοπίο που ξεγλίστρησε από carte postale.
Καταλήγοντας, θα λέγαμε ότι το Παλιό Λιμάνι της Νίκαιας, με τα πανέμορφα βενετσιάνικα κτήρια του, είναι η ιδανική τοποθεσία για περίπατο στις αποβάθρες του, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η διαδρομή ως εδώ. παραβλέπεται. Αλλά μια βόλτα στις αποβάθρες του είναι υπέροχη, όπως και η βόλτα για να φτάσετε εδώ, είτε κατεβείτε από το Parc du Château είτε ακολουθήσετε την προκυμαία Quai Rauba Capeu, όπου ένα τεράστιο πολεμικό μνημείο, λαξευμένο στον βράχο, τιμά τη μνήμη των 4.000 κατοίκων της Νίκαιας, που σκοτώθηκαν και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
CUISINE NISSARDE Η τοπική κουζίνα της Νίκαιας, η περίφημη Cuisine Nissarde, με εμβληματικό πιάτο της, φυσικά, την με χιλιάδες λάτρεις ανά τον πλανήτη σαλάτα Niçoise, μας προτείνει να απολαύσουμε μια βαθύτερη βουτιά στη μοναδική γαστρονομία της περιοχής, η οποία με το ιδιαίτερα διαφορετικό στυλ της αντικατοπτρίζει, εκτός άλλων, την επιρροή της Λιγουρίας, δηλαδή της Βόρειας Ιταλίας. Βασισμένη σε εποχιακά συστατικά που φέρνουν στο τραπέζι μας φρέσκες σαλάτες και φρούτα το καλοκαίρι ή άφθονα λαχανικά και μαγειρευτά το χειμώνα, η Cuisine Nissarde περιλαμβάνει, επίσης, συχνά αυγά, ελιές, μανιτάρια, αλλά και ψάρια βαθέων υδάτων, όπως ο τόνος και οι σαρδέλες. Χαρακτηριστικά πιάτα που περιλαμβάνονται σε κάθε menu Nissarde, είναι το merda de can -πράσινα νιόκι με pistou, τοπικό πέστο της Λιγουρίας φτιαγμένο χωρίς κουκουνάρι-, η εξαιρετική σαλάτα Niçoise, φτιαγμένη παραδοσιακά με γαύρο, τουρσί λαχανικά και αγκινάρες, ντομάτα, ελιές και βραστό αυγό, αλλά και το pissaladière, ένα χορταστικό ψωμί που θυμίζει την ιταλική focaccia με καραμελωμένα κρεμμύδια, αντζούγιες και ελιές.
Δύο περίπου δωδεκάδες είναι τα παραδοσιακής κουζίνας εστιατόρια που φέρουν την πιστοποίηση της αυθεντικής «Cuisine Nissarde». Οκτώ εξ αυτών μέσα ή κοντά στην Vieux Nice, την Παλιά Πόλη για να μην ξεχνιόμαστε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το οικογενειακά διοικούμενο «Chez Acchiardo«, ένα από τα παλαιότερα, δεδομένου ότι λειτουργεί από το 1927 στη γωνιακή του τοποθεσία με πέτρινους τοίχους επί της Rue Droite. Εδώ, δοκιμάσαμε μερικά από τα καλύτερα παραδοσιακά πιάτα της πόλης, μέσα σε μια γνήσια ατμόσφαιρα παλιάς Νίκαιας, με απόλυτα ταιριαστή διακόσμηση και υψηλού επαγγελματισμού φιλική εξυπηρέτηση. Στην φωτογραφία τα χαρισματικά αδέλφια Virginie και Francois, που μαζί με τον τρίτο αδελφό, τον Rafael, έχουν αναλάβει πλέον τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης.
Ανάμεσα στη θρυλική Place Garibaldi και στην Place Masséna, στη γωνία της Place Saint-François που φημίζεται για την ψαραγορά της, το εστιατόριο- θεσμός «Le Gaglio» ακολουθεί την παράδοση των παρισινών brasseries, προσφέροντας εξαιρετικά γεύματα ή δείπνα, στα οποία η άρτια εμφάνιση κάθε πιάτου κονταροχτυπιέται για τα πρωτεία με την εξαίσια γεύση, ακόμα και αν απλά κάνετε ένα διάλειμμα για τσάι!
Το μικρό παραδοσιακό εστιατόριο «A-te-Lier par Marianne Meschi«, με την υπογραφή της ευγενέστατης Marianne Meschi, είναι ένα πραγματικό εργαστήριο -αυτό σημαίνει η λέξη atelier- που μας εντυπωσίασε όχι μόνο χάρη στο ανθρώπινο δυναμικό του, αλλά και στην τεράστια ποικιλία πιάτων χωρίς γλουτένη και λακτόζη, πιάτων βιολογικών, αλλά και προτάσεων για vegan ή vegetarian καταναλωτές, που όλα μαγειρεύονται επί τόπου, αποκλειστικά και μόνο με ολόφρεσκα, κυρίως τοπικά, προϊόντα, πάντα με την προσωπική επίβλεψη της Marianne και των άψογα κατηρτισμένων συνεργατών της. Το «A-te-Lier» εξειδικεύεται επίσης στη μαγειρική για άτομα με δυσανεξία, ενώ διαθέτει και μία ολόκληρη σειρά από κέικ και επιδόρπια χωρίς αυγά, χωρίς γάλα ή/και χωρίς γλουτένη. Η δημιουργική Marianne μας προτείνει, τέλος, μια σειρά από μαρμελάδες χωρίς ζάχαρη και άλλα συντηρημένα προϊοντα, όλα χειροποίητα ως προς την προετοιμασία και τη συσκευασία τους σε κομψά γυάλινα βάζα.
Το Restaurant Bar Lounge «La Verrière«, που φιλοξενείται στο ισόγειο του Monsigny Hotel, προσφέρει παραδοσιακή και εκλεπτυσμένη κουζίνα, με έμφαση στα τοπικά προϊόντα, σε ένα ήρεμο και διακριτικά πολυτελές περιβάλλον. Τα πιάτα του, τα οποία ο διακεκριμένος chef αντιμετωπίζει πάντα με μια πιο σύγχρονη και δημιουργική ματιά, είναι αποδεδειγμένα ικανά να ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Το εστιατόριο «La Verrière» βρίσκεται σε κεντρικότατο σημείο, ακριβώς μπροστά από τη στάση Liberation, του τραμ.
Δίπλα ακριβώς στον Σταθμό Gare de Nice-Ville βρίσκεται το Γραφείο Τουρισμού της Νίκαιας –Office du Tourisme Nice Côte d’Azur-, που υποδέχεται με εγκαρδιότητα και ατελείωτη διάθεση για κάθε είδους πληροφορία όλους τους επισκέπτες της πόλης. Ευχαριστούμε ολόθερμα όλο το προσωπικό του Γραφείου για την εξαιρετική φιλοξενία στη Νίκαια, αλλά και ιδιαίτερα την Caterina Prochilo, η οποία για σχεδόν τρεις ημέρες έγινε κυριολεκτικά ο φύλακας άγγελός μας, που μας μύησε με τον μοναδικό τρόπο και τις ανυπέρβλητες γνώσεις της σε όλα τα μυστικά της πόλης.
Αποχαιρετούμε τη Νίκαια που λατρέψαμε, με μια τελευταία ματιά στην υπέροχη Promenade des Anglais, με την ευχή να ξαναπερπατήσουμε σύντομα στα ατέλειωτα χιλιόμετρα της έκτασής της.
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε