Είναι κάποιοι προορισμοί που αποπνέουν μια μαγεία και είναι ενδεδυμένοι με ένα πέπλο μυστηρίου -στη φαντασία μας τουλάχιστον και χωρίς να είναι πάντοτε εφικτό να εξηγήσουμε το γιατί τους πλάσαμε έτσι-, όπως ακριβώς συνέβη με μένα και την Κοιλάδα του Λίγηρα, την περιώνυμη Val de Loire, η τετραήμερη περιήγησή μας στην επικράτεια της οποίας ενίσχυσε έτι περαιτέρω την άποψή μου αυτή. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν μιλάμε για ένα τόπο συνυφασμένο με την ίδια την ιστορία της Γαλλίας, κατάσπαρτο με περισσότερα από 300 εντυπωσιακής ομορφιάς επιβλητικά κάστρα, τα περίφημα Châteaux de la Loire, παραμυθένιες πόλεις και χωριουδάκια, που απλώνονται νωχελικά ανάμεσα σε πυκνά δάση, ιδανικά για κυνήγι ή σε ατελείωτες καταπράσινες εκτάσεις, που φθάνουν ως τις όχθες του Λίγηρα, του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας, τα νερά του οποίου σμίγουν με αυτά του Ατλαντικού στο ύψος της Νάντης. Η Κοιλάδα του Λίγηρα, ωστόσο, αναπτύσσεται μεταξύ των πόλεων Orléans και Angers, οι οποίες απέχουν μεταξύ τους 240 χλμ. Κι αν νομίζετε ότι εδώ τελείωσαν τα μυστικά του επίγειου αυτού παράδεισου πλανάσθε οικτρά, καθώς δεν έχουμε ακόμα πει λέξη για τα εξαιρετικά κρασιά της περιοχής και τα περισσότερα από 70 επισκέψιμα Οινοποιεία της, για τα υπέροχα κατσικίσια τυριά της και την πλούσια παραδοσιακή κουζίνα της, δεν έχουμε, επίσης, πει λέξη για τα υψηλού επιπέδου καταλύμματά της και για τις δυνατότητες εναλλακτικού τουρισμού που προσφέρει, με προτάσεις όπως ο ποδηλατικός τουρισμός, σε ένα εξαιρετικά οργανωμένο και εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων -όλες οι σχετικές πληροφορίες στο loireavelo.fr– ή ο περιπατητικός τουρισμός, στο πλαίσιο ενός φυσικού περιβάλλοντος πραγματικά συγκλονιστικού! Δεν είναι τυχαίο ότι η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζεται ως «Κήπος της Γαλλίας» χάρη στην πυκνή βλάστηση, που υποστηρίζουν απλόχερα τα νερά του Λίγηρα, διατρέχοντας μοναδικού κάλλους φυσικά τοπία και πάμπολλα Εθνικά Πάρκα. Και όλα αυτά με την αύρα των ένδοξων βασιλικών στιγμών, που διαδραματίστηκαν εδώ, έχοντας σφραγίσει την ταυτότητα της περιοχής με αναμνήσεις που παραμένουν ολοζώντανες και όχι μουσειακές, δεδομένου ότι επί δύο και πλέον χιλιετίες, η κοιλάδα του Λίγηρα υπήρξε το σκηνικό αρμονικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ανθρώπων και του περιβάλλοντός τους.
Είναι πραγματικά ανεξήγητο το γεγονός ότι οι Έλληνες σπανίζουν στην περιοχή, όπως αντιληφθήκαμε από την έκπληξη όλων ανεξαιρέτως των ξεναγών μας, στο άκουσμα της εθνικότητάς μας! Ήταν, σχεδόν για όλους, η πρώτη φορά που ξεναγούσαν Έλληνες! Ίσως ευθύνεται γι΄αυτό η λανθασμένη αντίληψή μας ότι η Κοιλάδα του Λίγηρα αποτελεί έναν πολυτελή, άρα και ακριβό, προορισμό, άποψη που καταρρίπτεται όταν αντικρίσει κανείς ζευγάρια και οικογένειες Γάλλων και άλλων Κεντροευρωπαίων να κινούνται στην περιοχή με ποδήλατα ή τροχόσπιτα, αναμεμειγμένοι με Κινέζους που φωτογραφίζουν μανιωδώς, Ρώσους, Αμερικανούς, αλλά και Ινδούς. Εμείς, κατά τη διάρκεια της τετραήμερης παραμονής μας στην Κοιλάδα του Λίγηρα, επισκεφθήκαμε 3 πόλεις και 4 Châteaux, με πρώτη την Orléans, την πόλη της Jeanne D’ Arc, την Amboise, που βρίσκεται στην καρδιά της Κοιλάδας, στο τμήμα που ήδη από το 2000 έχει συμπεριληφθεί από την UNESCO στους Καταλόγους των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αλλά και την Blois, ένα τόπο μοναδικού κάλλους, τόσο ως προς το φυσικό όσο και ως προς το δομημένο περιβάλλον του. Τρεις πόλεις-σειρήνες, που μας σαγήνευσαν με την ομορφιά και τη ζωντάνια τους, το επίπεδο των τουριστικών παροχών και των υποδομών τους, αλλά και με το πολιτισμικό τους υπόβαθρο, την ξεχωριστή αρχιτεκτονική τους ταυτότητα και βέβαια τις ιστορικές τους καταβολές και τα μνημεία επί των οποίων αυτές αποτυπώνονται. Όσο για τα Κάστρα, τι να πρωτοπούμε γι΄αυτά, όταν στους τοίχους και τους πύργους τους είναι γραμμένη με χίλιους τρόπους η ίδια η ιστορία της Γαλλίας και των βασιλέων της. Το Château Chambord, ένα από τα ομορφότερα αναγεννησιακά Κάστρα, αποτελεί το σύμβολο της δύναμης του βασιλιά François I, ο οποίος έκανε αυτό το κυνηγετικό κτήμα ένα από τα πιο όμορφα κάστρα της Αναγέννησης, ενώ το Château du Clos Lucé, στην Amboise, είναι συνυφασμένο με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, που έζησε εδώ τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής του, ως προσκεκλημένος του βασιλιά Φραγκίσκου του Α΄. Ευκαιρίας δοθείσης να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φραγκίσκου Α΄ -1515 έως και 1547- ο Λίγηρας κατέστη το κέντρο της πνευματικής και πολιτισμικής ζωής της Γαλλίας, με τον βασιλιά να προσκαλεί στην περιοχή, πλην του Leonardo Da Vinci, πολλούς ακόμα επιφανείς εκπροσώπους των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Καλβίνος, ο Έρασμος, ο Φρανσουά Ραμπελέ και πολλοί άλλοι. Από την πλευρά τους, το Château της Amboise υπήρξε ένα εκ των πλέον αγαπημένων για τους Γάλλους βασιλείς, με ανεμπόδιστη πανοραμική θέα στην ευρύτερη περιοχή, ενώ το Château Royal της Blois, στο κέντρο της ομώνυμης πόλης, υπήρξε κατοικία πολλών Γάλλων βασιλέων, αλλά και ο τόπος όπου η Ζαν ντ’Αρκ, το 1429, έσπευσε για να την ευλογήσει ο τότε Αρχιεπίσκοπος, πριν αναχωρήσει με το στρατό της για να εκδιώξει τους Άγγλους από την Orléans. Ακολουθεί η αναλυτική παρουσίαση των πόλεων και των Κάστρων της Κοιλάδας του Λίγηρα που επισκεφθήκαμε, με αλφαβητική σειρά.
AMBOISE
Ο πολιτισμός και οι τέχνες είναι παρόντα σε κάθε μας βήμα.
Η παραμυθένια Amboise, στις όχθες του ποταμού Λίγηρα, μεταξύ Blois και Tours, στην καρδιά της περιοχής των Chateaux, αποτελεί την πόλη που θα πρέπει να επιλέξετε προκειμένου να αντιληφθείτε εξαρχής πού βρίσκεστε, αν μείνετε για μέρες ή και για να έχετε μια καλή γενική εικόνα, αν μείνετε μόνο μια μέρα, δεδομένου ότι εδώ βρίσκονται τρία Κάστρα: το Chateau Amboise, το Chateau du Clos Lucé -στα οποία θα αναφερθούμε αναλυτικά στη συνέχεια-, αλλά και το Chateau Gaillard με τους μοναδικούς πορτοκαλεώνες του. Το ελκυστικό ιστορικό κέντρο της μικρής πόλης με τους περίπου 12.500 κατοίκους, οι γέφυρες που στεφανώνουν το ποτάμι συνδέοντας τo βόρειο με το νότιο τμήμα της, λιθόστρωτα δρομάκια και γοητευτικές πλατείες, όλα συνηγορούν στο να την ερωτευθείτε με την πρώτη ματιά!
To εμβληματικό Chateau Royal d’ Amboise είναι ορατό σχεδόν από κάθε σημείο της πόλης, είτε περπατώντας στα δρομάκια της…
…είτε διασχίζοντας τη γέφυρα τοπόσημό της…
…την Pont du Maréchal Leclerc, η οποία συνδέει το βόρειο με το νότιο τμήμα της πόλης…
…περνώντας πάνω από το νησάκι L’ Île d’Or, δηλαδή το Χρυσό Νησί.
Tο βόρειο τμήμα της πόλης αποτελεί το πιο σύγχρονο κομμάτι της…
…ενώ στο νότιο, εκτός από τα Chateaux, συναντούμε και άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα, όπως ο Πύργος του Ρολογιού (La tour de l’Horloge), που κατασκευάστηκε τον 15ο αιώνα (1495-1500), πάνω από την Πύλη του Amasse, μία από τις μεσαιωνικές πύλες της πόλης και λειτουργεί ως καμπαναριό. Χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο το 1933.
H Place Michel Debré, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Amboise, απλώνεται στην ουσία στους πρόποδες των επάλξεων του Κάστρου της πόλης…
…καταλαμβάνοντας πλέον τη θέση της παλαιάς Rue du Château και μονοπωλώντας το ενδιαφέρον των επισκεπτών με τα αμέτρητα καταστήματα, εστιατόρια και café της.
O ναός Saint-Florentin, μία από τις δύο ενοριακές εκκλησίες της πόλης, επίσης στους πρόποδες του βασιλικού Chateau, κατασκευάστηκε κατόπιν αιτήματος του Λουδοβίκου ΙΔ΄, προκειμένου η εκκλησία του Κάστρου να πάψει να είναι ενοριακή, λόγω φόβου για ασθένειες.
Η Jeanne d‘Arc διάβηκε τα γραφικά δρομάκια της πόλης το 1429, καθ΄οδόν προς την Ορλεάνη για τη Mάχη του Patay, που δόθηκε στις 18 Ιουνίου του ίδιου έτους και ήταν μέρος του Εκατονταετούς Πολέμου (1337-1453), μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας.
Tα χαρακτηριστικά ξύλινα κτήρια, τα timber όπως ονομάζονται, προσδίδουν με την παρουσία τους μια παραμυθένια νότα στις ήσυχες γειτονιές του ιστορικού κέντρου.
H προτομή του Γάλλου Στρατηγού Maréchal Leclerc (22 Νοεμβρίου 1902 – 28 Νοεμβρίου 1947), ενός από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς ηγέτες της Ελεύθερης Γαλλίας, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που σκοτώθηκε σε συντριβή αεροπλάνου στη Γαλλική Αλγερία. Ονομάστηκε Στρατάρχης της Γαλλίας μετά θάνατον, το 1952.
H βόλτα στις όχθες του Λίγηρα είναι πάντοτε απολαυστική…
…πόσο μάλλον όταν έχει ως προορισμό τo Caves Ambacia, ένα εμβληματικό κελάρι της Κοιλάδας του Λίγηρα, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και μας προ(σ)καλεί να ανακαλύψουμε τον πλούτο ενός διαιωνισμένου «savoir-faire» από το 1463.
Tο wine cellar Caves Ambacia μας καλωσορίζει σε μια ελκυστική τοποθεσία, όπου εκτιμώνται το καλό κρασί και τα τοπικά προϊόντα, αποτελώντας ένα από τα 350 πιστοποιημένα επισκέψιμα Οινοποιεία (caves touristiques) της περιοχής.
BLOIS
O καθεδρικός του Saint-Louis κυριαρχεί στο τοπίο της πόλης.
Στην καρδιά της Kοιλάδας του Λίγηρα, η Blois διχοτομείται και αυτή από τον παντοδύναμο ποταμό, όπως και όλες οι πόλεις που φιλοξενούνται στις όχθες του, προσφέροντας καθηλωτική θέα στα ρεύματά του, τις μαγευτικές αντανακλάσεις του και το πλούσιο οικοσύστημά του με τα τρωκτικά, τα πουλιά, τα φολιδωτά ερπετά, τα ψάρια, τα αμφίβια και τα έντομα. Η πόλη υπήρξε το ευνοημένο προπύργιο των βασιλιάδων της Γαλλίας για 100 χρόνια, με το Κάστρο της να αποτελεί τη βασική βασιλική κατοικία από τότε που ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ ίδρυσε την αυλή του εδώ, το 1498, έως ότου ο Ερρίκος Δ΄ τη μετέφερε στο Παρίσι, το 1598.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης (Gare de Blois – Chambord) αποτελεί το πρώτο βήμα γνωριμίας με την πόλη, για όσους φθάνουν εδώ με το τόσο διαδεδομένο στη Γαλλία μεταφορικό αυτό μέσον.
Σε μικρή απόσταση από το Σταθμό βρίσκεται το Μνημείο Νεκρών, αφιερωμένο στους στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870. Τοποθετήθηκε εδώ τον Απρίλιο του 2012.
Αμέσως μετά παίρνουμε μαι πρώτη γεύση από το Château Royal de Blois, που βρίσκεται κυριολεκτικά στην καρδιά της πόλης…
…ενώ λίγα μέτρα παρακάτω τα βήματά μας διασταυρώνονται με τον ρου του Λίγηρα, που ύστερα από μια σύντομη ανοιξιάτικη βροχή προσφέρει εικόνες ασύλληπτης ομορφιάς…
…όπως και ολόκληρη η πόλη στεφανωμένη από πολύχρωμα ουράνια τόξα!
Διασχίζοντας τη γέφυρα Pont Jacques-Gabriel έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το τμήμα της πόλης στη βόρεια (δεξιά) όχθη του Λίγηρα, όπου στο ιστορικό κέντρο δεσπόζει ο καθεδρικός ναός του Saint-Louis…
…την ίδια στιγμή που στο δυτικό κομμάτι, από την αντίθετη δηλαδή πλευρά της γέφυρας, τις εντυπώσεις κλέβουν οι σιλουέτες του Κάστρου της Blois και του παρακείμενου ναού του Αγίου Νικολάου (Saint Nicolas), η παλαιότερη εκκλησία της πόλης, κατασκευασμένη το 1138. Το κτήριο έχει επιβιώσει από τη φθορά του χρόνου, αν και υπέστη καταστροφές τόσο κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων, όσο και κατά τους βομβαρδισμούς του 1940.
Ο καθεδρικός ναός της Blois (Cathédrale Saint-Louis de Blois) κατασκευάστηκε σε ύστερο γοτθικό ρυθμό το 1906 και αποτελεί έδρα της τοπικής Επισκοπής, που ιδρύθηκε το 1697.
Ο αμερικανικός βομβαρδισμός, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της υαλουργίας στον καθεδρικό ναό. Στις 22 Δεκεμβρίου 2000 τοποθετήθηκαν νέα vitraux, έργα του Ολλανδού καλλιτέχνη Jan Dibbets και του Γάλλου τεχνίτη γυαλιού Jean Mauret, ως μέρος της γενικής αποκατάστασης του ναού, που ξεκίνησε το 1985.
Στην πλατεία Saint-Louis βρίσκεται και το Δημαρχείο της πόλης, ακριβώς πίσω από τον Καθεδρικό ναό.
Γύρω από το ναό πανέμορφα δρομάκια κατηφορίζουν προς το ποτάμι…
…με την εντυπωσιακή σιλουέτα του να διαγράφεται στο background κάθε φωτογραφίας…
…και τα εντυπωσιακά ξύλινα κτήρια, τα timber όπως ονομάζονται, να κλέβουν κι εδώ τις εντυπώσεις, όπως σε πολλές ακόμα πόλεις της Γαλλίας.
H Place de la Résistance (πλατεία Αντιστάσεως) αποτελεί ουσιαστικά πέρασμα προς τη γέφυρα Pont Jacques-Gabriel…
…έχοντας πλέον αφήσει πίσω μας ενδιαφέροντα σημεία της πόλης, όπως τον δρόμο Τrois Clés, με τα τρία κλειδιά του να σπαθίζουν τον ουρανό της Blois…
…αλλά και την Rue Porte Cote, στην καρδιά του εμπορικού κέντρου.
Η Blois αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους αγαπούν το περπάτημα, καθώς διαθέτει πολλά ανηφορικά δρομάκια και σκάλες, που μας προκαλούν να ανακαλύψουμε τι κρύβουν στο τέρμα τους. Eδώ, η μνημειώδης σκάλα Denis-Papin, που προσφέρει μια αξέχαστη πανοραμική θέα στην πόλη. Στην κορυφή της το άγαλμα του Denis Papin (Blois 1647 – Λονδίνο 1713), Γάλλου φυσικομαθηματικού και εφευρέτη, γνωστού για την πρωτοποριακή εφεύρεση της χύτρας ταχύτητας.
ORLEANS
Place du Martroi, μαγευτική ημέρα ή νύχτα!
Η Ορλεάνη «γεννήθηκε» μέσα, θαρρείς, από τις οργιαστικά πολυσύχναστες και γεμάτες δραστηριότητα αποβάθρες του Λίγηρα, δεδομένου ότι κατά τον 18ο αιώνα υπήρξε το κορυφαίο λιμάνι για την τροφοδοσία του Παρισιού. Ωστόσο, η έναρξη λειτουργίας των σιδηροδρόμων και των αντίστοιχων μεταφορών, οδήγησε την πόλη σε μαρασμό, όπως και το ποτάμι της. Σήμερα, η Ορλεάνη έχοντας υλοποιήσει μεγάλα έργα συντήρησης, με στόχο να αποκαλύψει ξανά το παλιό της μεγαλείο και τη μεγαλοπρέπειά της, έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί σε μια γεμάτη λάμψη και ζωντάνια σύγχρονη πόλη, με περιπατητές και ποδηλάτες να δίνουν νέα πνοή στις όχθες του Λίγηρα, που βρίσκονται εντός του αστικού ιστού της. Η παλιά πόλη και οι προσόψεις της συνομιλούν εκ νέου με τα αρχικά τους χρώματα, έχοντας αποβάλλει οτιδήποτε τις βάραινε αισθητικά και η Ορλεάνη αποτελεί πλέον την τέλεια βάση εκκίνησης για γνωριμία με την ευρύτερη περιοχή της Κοιλάδας του Λίγηρα και των περίφημων Κάστρων της. Η πόλη της Jeanne D’ Arc, την οποία θα «συναντήσετε» σε κάθε σας βήμα και την οποία, προφανώς, συνειρμικά φέρνουμε στο μυαλό μας κάθε φορά που μιλάμε για την Orléans, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα σας κάνουν αρχικά να εκπλαγείτε και στη συνέχεια να γοητευθείτε, ακριβώς όπως κι εμείς! Η ιστορία της πρωτεύουσας του Λίγηρα είναι αδιαχώριστη από εκείνη που σηματοδότησε την καμπή στον Εκατονταετή Πόλεμο.
To ιστορικό κέντρο της Ορλεάνης βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Λίγηρα, με τους εντυπωσιακούς όγκους του καθεδρικού ναού της πόλης (Cathédrale Sainte-Croix d’Orléans), να σπαθίζουν τον ορίζοντα…
…και να είναι ορατοί, βεβαίως, από το τμήμα της πόλης που βρίσκεται στην αντίπερα νότια όχθη…
…αλλά και από όσους διασχίζουν τη γέφυρα Pont George V, που συνδέει τις δύο πλευρές του ποταμού.
Ο εντυπωσιακός ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός Sainte-Croix d’Orléans, είναι γοτθικού στυλ, κυριαρχεί με τον όγκο του στην ομώνυμη πλατεία, αποτελεί δε έδρα της Επισκοπής της Ορλεάνης.
Στο εξίσου εντυπωσιακό εσωτερικό του ναού κυριαρχεί το μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο, που προέρχεται από το αβαείο του Saint-Benoît-sur-Loire, το οποίο ανταλλάχθηκε με αυτό του καθεδρικού ναού το 1822.
Ο καθεδρικός ναός έχει μήκος 143,85 μέτρα και ύψος 31,75, οι δε πύργοι του φθάνουν στα 78,40 μέτρα, ενώ οι κορυφές των αγγέλων που τους κοσμούν αγγίζουν τα 81,64 μέτρα. Το κεντρικό κωδωνοστάσιο του ναού, που κατασκευάστηκε μεταξύ 1855 και 1859, υψώνεται στα 114 μέτρα.
Ο καθεδρικός ναός σηματοδοτεί το ανατολικό άκρο της Rue Jeanne d’Arc, ενός πανέμορφου δρόμου διακοσμημένου με πολύχρωμες σημαίες…
…ο οποίος περιστοιχίζεται από κομψά κτήρια κατασκευασμένα με τη χαρακτηριστική ασβεστολιθική πέτρα υπόλευκου χρώματος, προερχόμενη από τις όχθες του ποταμού.
Το δυτικό άκρο της Rue Jeanne D’Arc συναντά την Rue Royale, έναν από τους κεντρικότερους και σίγουρα τον εμβληματικότερο δρόμο της πόλης…
…που συνδέει την Place du Martroi και τη γέφυρα George V. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης μετονομάστηκε προσωρινά σε Rue de l’Égalité.
Το εντυπωσιακό μέτωπο της Rue Royale προς τις βόρειες όχθες του Λίγηρα…
…του δρόμου που ξεχωρίζει για τις εμπορικές στοές και τα συμμετρικά περίπτερά του, τα οποία χρονολογούνται εν μέρει από τον 18ο αιώνα.
Σχεδόν οι μισές κατασκευές του δρόμου καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς και τις πυρκαγιές του Ιουνίου 1940, για να αποκατασταθούν ξανά μετά τον πόλεμο. Η οδός παραχωρήθηκε το Μάρτιο του 1752 από τον Louis XV, υπό τον όρο ότι οι προσόψεις του θα ήταν ομοιόμορφες.
Το άγαλμα της Jeanne D’Arc (Place du Martroi), η οποία μπαίνοντας στην πόλη στις 29 Απριλίου 1429, μαζί με τα γαλλικά στρατεύματα κατάφεραν να διώξουν τους Άγγλους και να λύσουν την πολιορκία της Ορλεάνης, στις 8 Μαΐου 1429.
CHÂTEAU ROYAL D’ AMBOISE
Συνολική άποψη του βασιλικού Château της Amboise.
Το Château Royal d’ Amboise, δηλαδή το Κάστρο της Amboise, αποτελεί ένα παλάτι κυριολεκτικά κρεμασμένο πάνω από τον Λίγηρα, θέση από την οποία απολαμβάνει την πανοραμική 360° θέα του ποταμού και ολόκληρης της πόλης, με τους υπέροχους κρεμαστούς κήπους του να ίπτανται μεταξύ ουρανού και γης. Το Κάστρο υπήρξε ένα από τα αγαπημένα μέρη των βασιλιάδων της Γαλλίας, όταν μεταμόρφωσαν τη χώρα τους κατά την περίοδο της Αναγέννησης, ενώ παράλληλα αποτελεί καταφύγιο για περισσότερα από 90 είδη πουλιών. Κατασχέθηκε από τη μοναρχία τον 15ο αιώνα, έγινε ευνοημένη βασιλική κατοικία και ανοικοδομήθηκε εκτενώς. Ο βασιλιάς Charles VIII (Κάρολος Η΄ της Γαλλίας ή Κάρολος ο Ευγενικός) πέθανε στο Κάστρο το 1498, αφού χτύπησε το κεφάλι του σε ένα υπέρθυρο πόρτας. Το Château έπεσε σε παρακμή από το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και στη συνέχεια τα περισσότερα εσωτερικά κτήρια του κατεδαφίστηκαν, ωστόσο μερικά διασώθηκαν και έχουν αποκατασταθεί, μαζί με το εξωτερικό αμυντικό κύκλωμα των πύργων και των τειχών του. Ήδη από το 1840 έχει αναγνωριστεί ως ιστορικό μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
To Château της Amboise περιλαμβάνει τρία επίπεδα επίσκεψης. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος είναι αφιερωμένοι στην Αναγέννηση, ενώ ο δεύτερος όροφος στον 19ο αιώνα, περίοδο ανανέωσης για το Κάστρο επί Λουδοβίκου-Φίλιππου.
Ο κήπος του Κάστρου καλύπτει έκταση λίγο μεγαλύτερη των 2 εκταρίων και αποτελείται από δύο κύρια μέρη: την ταράτσα της Νάπολης, οι γραμμές της οποίας σχεδιάστηκαν από ένα Ναπολιτάνο τοπιογράφο στα τέλη του 15ου αιώνα, σε ιταλικό στυλ και τον σύγχρονο κήπο, που ακολουθεί τα περιγράμματα πάρκου αγγλικού τύπου, που φαντάστηκε ο Louis-Philippe τον 19ο αιώνα.
Οι επισκέπτες του Κάστρου έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τα δωμάτια φρουράς, τη μεγάλη αίθουσα του Συμβουλίου και τις εντυπωσιακές διακοσμήσεις της ή το υπνοδωμάτιο του βασιλιά.
Η Κρεβατοκάμαρα ή το Δωμάτιο της Ορλεάνης. Πρόκειται για το υπνοδωμάτιο του βασιλιά Louis Philippe, περίτεχνα επιπλωμένο και διακοσμημένο. Ο Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (6 Οκτωβρίου 1773 – 26 Αυγούστου 1850), υπήρξε βασιλιάς των Γάλλων από το 1830 έως το 1848.
Στα διαμερίσματα της Αναγέννησης ανήκει και η Αίθουσα του Οινοχόου. Το τραπέζι κάνει την εμφάνισή του, πλούσια μάλιστα διακοσμημένο, ενώ παρατηρούμε επίσης την ύπαρξη ενός μπουφέ, ενός σεντουκιού, αλλά και καρεκλών. Οι ταπισερί προέρχονται από τα περίφημα εργοστάσια της Aubusson.
Η αίθουσα του βασιλιά Henri II. Ο Ερρίκος Β΄ ήταν μονάρχης του Οίκου των Βαλουά, ο οποίος κυβέρνησε ως βασιλιάς της Γαλλίας από τις 31 Μαρτίου του 1547 έως το θάνατό του το 1559.
Η αίθουσα του Συμβουλίου του Château αποτελεί ένα πραγματικό κέντρο βασιλικής εξουσίας. Στις δύο επιβλητικές καμινάδες είναι ορατό το οικόσημο της Άννας της Βρετάνης και το έμβλημα του Καρόλου H΄, ενώ η οροφή είναι διακοσμημένη με τα μονογράμματα του Charles VIII (ίχνη του C) και της Άννας της Βρετάνης (το γράμμα Α).
Ο Κάρολος H΄ ήταν βασιλιάς της Γαλλίας από το 1483 έως τον θάνατό του το 1498, διαδέχθηκε δε τον πατέρα του Λουδοβίκο ΙΔ΄ σε ηλικία 13 ετών. Η Άννα της Βρετάνης υπήρξε βασίλισσα της Γαλλίας από το 1491 έως το 1498 και από το 1499 έως τον θάνατό της, το 1514 και ήταν η μόνη γυναίκα που έγινε βασίλισσα της Γαλλίας δύο φορές, ως σύζυγος αρχικά του Charles VIII και στη συνέχεια του Luis XII.
Η θέα από τις ταράτσες του Κάστρου προς τον Λίγηρα και την πόλη της Amboise είναι πραγματικά συγκλονιστική…
…με την Pont du Maréchal Leclerc να κυριαρχεί στο τοπίο…
…και τον ποταμό να συνεχίζει ακάθεκτος το αέναο ταξίδι του δυτικά (στο δεξί μέρος της φωτογραφίας) προς τη Νάντη και τον Ατλαντικό Ωκεανό.
CHÂTEAU ROYAL DE BLOIS
Συνολική εξωτερική άποψη του Château Royal de Blois.
Το Château Royal de Blois αποτελεί ένα ιστορικό μνημείο που προσφέρει ένα συναρπαστικό πανόραμα της αρχιτεκτονικής και της ιστορίας της Γαλλίας, καθώς κάθε μία από τις όψεις του Κάστρου μαρτυρεί τις διαδοχικές κατασκευές και καταστροφές του, ενσωματώνοντας 4 μεγάλες εποχές της γαλλικής αρχιτεκτονικής, από τον Μεσαίωνα έως τον 17ο αιώνα. Συγκεκριμένα, έχουμε το μεσαιωνικό φρούριο (13ος αιώνας), την γοτθική πτέρυγα του Λουδοβίκου XII (1498-1500), την αναγεννησιακή πτέρυγα του François I και την περίφημη σπειροειδή σκάλα της (1515-1518) και τέλος, την κλασσική πτέρυγα του Gaston d’Orléans (1635-1638). Για διάστημα μεγαλύτερο από μία χιλιετία, το Château υπήρξε θέατρο της Ιστορίας της Γαλλίας και της Ευρώπης, έχοντας καλωσορίσει πολλούς χαρακτήρες που συνδέονται με αυτήν. Επτά βασιλιάδες και δέκα βασίλισσες της Γαλλίας έζησαν εδώ και έχουν αφήσει το στίγμα τους, ενώ το Château υπήρξε επίσης η σκηνή σημαντικών ιστορικών γεγονότων, όπως η δολοφονία του δούκα του Guise το 1588, κατόπιν εντολής του βασιλιά Ερρίκου του Γ΄ ή η απόδραση της βασίλισσας Marie de Medici το 1619, η οποία κρατήθηκε στην εξορία από τον γιο της, τον βασιλιά Louis XIII.
Το La Maison de la Magie Robert-Houdin βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Royal Château (δεξιά στη φωτο) και αποτελεί το μοναδικό δημόσιο Μουσείο στην Ευρώπη, που φιλοξενεί υπό την ίδια στέγη συλλογές μαγείας και χώρο για μόνιμες παραστατικές τέχνες. Η δημιουργία του συνδέεται άμεσα με την προσωπικότητα του Jean-Eugène Robert-Houdin, ενός διάσημου Γάλλου θαυματοποιού, που γεννήθηκε στο Blois το 1805.
Έφιππο άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΒ΄ στην εντυπωσιακή πύλη εισόδου του Κάστρου.
Εσωτερική πρόσοψη, όπου και η μνημειώδης σπειροειδής σκάλα.
Εσωτερικές προσόψεις γοτθικού, αναγεννησιακού και κλασσικού ρυθμού.
Το κάστρο έχει 564 δωμάτια και 75 σκάλες και είναι καταχωρημένο ως ιστορικό μνημείο και Mνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Τζάκι με σαλαμάνδρα και ερμίνα και βασιλικός θρόνος στο Salle du Roi, στην Αίθουσα του Βασιλιά, την οποία χρησιμοποιούσε ο Francois I για γεύματα και ακροάσεις και βρίσκεται στον πρώτο όροφο της πτέρυγας Φραγκίσκου του Α΄, που χτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα σε ιταλικό αναγεννησιακό στιλ. Η ζωγραφισμένη στο χέρι ταπετσαρία, το δάπεδο με πλακάκια και η ζωγραφισμένη οροφή, αποκαταστάθηκαν από τον Felix Duban το 1861-66.
Το υπνοδωμάτιο της βασίλισσας, στον 1ο όροφο, όπου σύμφωνα με την παράδοση πέθανε η βασίλισσα Αικατερίνη των Μεδίκων το 1589. Οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με το μονόγραμμα της βασίλισσας, δύο C συνδυασμένα με το H του βασιλιά Henri II.
La salle des Valois στον 1ο όροφο. Από τον Λουδοβίκο XII έως τον Ερρίκο Δ΄, επτά βασιλιάδες έμειναν στο Château de Blois, το οποίο βρέθηκε έτσι στην καρδιά της ιστορίας της Γαλλίας για έναν αιώνα. Ο Φραγκίσκος Α΄ συγκεντρώνει τη βασιλική διοίκηση, με βάση τις αρχές της κυριαρχίας και του θείου δικαιώματος του βασιλιά. Σκιαγραφεί την απόλυτη μοναρχία που διακυβεύεται από τους πολέμους της Θρησκείας, αφού ο γιος του Henri II και τα εγγόνια του δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια διαρκή ειρήνη. Τα έργα που παρουσιάζονται σε αυτή την αίθουσα αναφέρονται στις συλλογές του Βαλουά, ιδιαίτερα εκείνες του Φρανσουά Α΄, προστάτη των τεχνών, που με τα χρόνια αποτέλεσε ένα είδος μουσείου του στέμματος.
Το υπνοδωμάτιο του βασιλιά στην πτέρυγα Francis I, η διακόσμηση του οποίου παραπέμπει στον Henri III. Το εντυπωσιακό μέγεθος του κρεββατιού, καθώς και η διακόσμησή του θυμίζουν την τελετουργική λειτουργία του υπνοδωματίου, το οποίο δεν ήταν μόνο χώρος ανάπαυσης, καθώς ο βασιλιάς μπορούσε επίσης να δεχτεί εκεί ή να συζητήσει με τους στενούς του συμβούλους. Η παράδοση λέει ότι σε αυτό το δωμάτιο δολοφονήθηκε ο Δούκας του Guise με εντολή του βασιλιά.
Είχαμε τη χαρά να επισκεφθούμε τις αποθήκες του Château, οι οποίες δεν ανοίγουν εύκολα για το κοινό και ευχαριστούμε θερμά τον ξεναγό μας για την ευκαιρία αυτή. Εδώ φυλάσσονται έπιπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα προκειμένου να συντηρηθούν και στη συνέχεια να εκτεθούν.
Αν και οι κήποι του Βασιλικού Κάστρου έχουν πλέον εξαφανιστεί, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης εκτείνονταν σε σχεδόν 10 εκτάρια, αποτελώντας ένα από τα πιο όμορφα μέρη του βασιλείου, ιδανικό για βόλτες και ξεκούραση. Στη φωτογραφία οι Κήποι Augustin Thierry και η εκκλησία του Saint Vincent, στην καρδιά της Blois, όπως φαίνονται από το Κάστρο.
CHÂTEAU DE CHAMBORD
Συνολική άποψη του Château de Chambord.
Το Château de Chambord, το μεγαλύτερο κάστρο της Κοιλάδας του Λίγηρα, είναι γνωστό για την χαρακτηριστική γαλλική αναγεννησιακή αρχιτεκτονική του, η οποία συνδυάζει παραδοσιακές γαλλικές μεσαιωνικές μορφές με αναγεννησιακές δομές. Το κτήριο, το οποίο ωστόσο ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Φραγκίσκο Α΄, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως κυνηγετικό καταφύγιο. Στο αρχικό σχέδιο του Chambord ενδέχεται να είχε αναμειχθεί και ο Leonardo Da Vinci, καθώς η περίφημη διπλή ελικοειδής σκάλα θεωρείται δικής του εμπνεύσεως. Το Chambord άλλαξε σημαντικά κατά τη διάρκεια των 28 ετών κατασκευής του (1519 – 1547), οπότε και επιτηρήθηκε επί τόπου από τον Pierre Neveu. Με το Κάστρο να πλησιάζει στην ολοκλήρωσή του, ο Φραγκίσκος Α΄ έδειξε το τεράστιο σύμβολο του πλούτου και της εξουσίας του φιλοξενώντας στο Chambord τον παλιό αρχιανταγωνιστή του, αυτοκράτορα Κάρολο Ε΄. Το 1792, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, κάποια έπιπλα αφαιρέθηκαν και πουλήθηκαν για ξυλεία. Για ένα χρονικό διάστημα το κτήριο εγκαταλείφθηκε, αν και κατά τον 19ο αιώνα έγιναν προσπάθειες ανακαίνισής του. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έργα τέχνης από τις συλλογές του Λούβρου μεταφέρθηκαν στο Κάστρο, που σήμερα είναι επισκέψιμο.
Το Κάστρο διαθέτει πρόσοψη 128 μέτρων, περισσότερες από 800 γλυπτές κολώνες και περίτεχνα διακοσμημένη οροφή. Όταν ο Φραγκίσκος Α΄ ανέθεσε την κατασκευή του Chambord, ήθελε να μοιάζει με τον ορίζοντα της Κωνσταντινούπολης.
Το Chambord ενσαρκώνει μια αληθινή ουτοπία, αυτή ενός λαμπρού έργου τέχνης που δεν έχει ακόμη αποκαλύψει όλα τα μυστικά του. Ο επισκέπτης του Chambord, μπαίνει σε ένα κόσμο διαποτισμένο από μυστήριο, χάρη στη μοναδική αρχιτεκτονική που φαντάστηκε για τη δόξα του ο François I, με το πνεύμα του Leonardo Da Vinci να αιωρείται κάπου τριγύρω.
Το Κάστρο περιβάλλεται από ένα δασώδες πάρκο 52,5 τ.χλμ. που αποτελεί καταφύγιο θηραμάτων όπου διαβιούν κόκκινα ελάφια, το οποίο περικλείεται από τοίχο 31 χιλιομέτρων.
Το σχέδιο του βασιλιά να εκτρέψει τον Λίγηρα, προκειμένου να περιβάλει με τα νερά του το Κάστρο, πραγματοποιήθηκε μόνο σε ένα μυθιστόρημα, που είχε μεταφράσει ο Φραγκίσκος ο Α΄ και στο οποίο το Κάστρο αναφέρεται ως το παλάτι του Φιρμ Άιλ.
Το τέλος των εργασιών ήρθε τον 17ο αιώνα, κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου XIV, ενώ την ίδια εποχή αναπτύχθηκε και ο περιβάλλον χώρος του Κάστρου. Χτίστηκαν στάβλοι και ο ποταμός Cosson, που διασχίζει το πάρκο, διοχετεύτηκε εν μέρει για να καθαρίσει την τοποθεσία.
Ο Βασιλιάς Ήλιος διέμενε πολλές φορές στο Κάστρο παρέα με την αυλή του. Ο Μολιέρος μάλιστα παρουσίασε την πιο διάσημη κωμωδία του «Le Bourgeois gentilhomme» για πρώτη φορά στο Chambord, στις 14 Οκτωβρίου 1670, παρουσία του ίδιου του Λουδοβίκου XIV και της αυλής του.
Τον 18o αιώνα ξεκινούν εργασίες για την ανάπτυξη του εσωτερικού του Κάστρου, το οποίο ο Λουδοβίκος XV χρησιμοποίησε για να στεγάσει διαδοχικά -μεταξύ 1725 και 1733- τον πεθερό του Stanislas Leszczynski, βασιλιά της Πολωνίας στην εξορία, αλλά και τον Στρατάρχη της Σαξονίας, ως ανταμοιβή για τη στρατιωτική του νίκη στο Fontenoy (1745). Η ανάγκη να φέρουν ζεστασιά και άνεση στο κτήριο οδήγησε τους διάφορους ενοίκους να επιπλώσουν μόνιμα το Κάστρο και να έχουν τα διαμερίσματα εξοπλισμένα με ξύλινα έπιπλα, παρκέ δάπεδα, ψευδοροφές και μικρά ντουλάπια.
Το 1939, μετά την εκκένωση των κύριων Μουσείων στο Παρίσι, συμπεριλαμβανομένου του Λούβρου, χιλιάδες έργα τέχνης στάλθηκαν με νηοπομπές σε έντεκα κάστρα και αβαεία στην κεντρική και δυτική Γαλλία, συμπεριλαμβανομένου του Chambord. Το Κάστρο, το οποίο ήταν κλειστό για το κοινό, φιλοξενούσε χιλιάδες έργα τέχνης, κυρίως από γαλλικές δημόσιες συλλογές, για να τα προστατεύσει από τους βομβαρδισμούς και την απληστία των Ναζί.
Με 4.000 m3 κιβωτίων που αποθηκεύτηκαν τον Ιούνιο του 1944, το Chambord έγινε η μεγαλύτερη από τις 83 αποθήκες που χρησιμοποιήθηκαν για τη στέγαση έργων τέχνης κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Εμβληματικά έργα όπως η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι και η Ελευθερία που καθοδηγεί τους ανθρώπους του Ντελακρουά, ήταν κρυμμένα στο Chambord. Χάρη σε παθιασμένους επιμελητές και στελέχη της πολιτιστικής κληρονομιάς, οι εθνικοί θησαυροί βγήκαν από τον πόλεμο αλώβητοι, μετατρέποντας το Chambord σε μουσείο φαντασίας.
Ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε στο Château de Chambord.
CHÂTEAU DU CLOS LUCE
Συνολική άποψη του Château du Clos Lucé, στην Amboise.
Το Château du Clos Lucé κατασκεάστηκε από τον Hugues d’Amboise το 1471 και απέχει μόλις 500μ. από το βασιλικό Château d’Amboise, με το οποίο συνδέεται με υπόγειο διάδρομο. Ο βασιλιάς Κάρολος VIII αγόρασε το σπίτι από τον Etienne Le Loup το 1490 και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε γνωστό ως το «θερινό σπίτι» των Γάλλων βασιλέων. Ο Φραγκίσκος Α΄ το παραχώρησε στον Λεονάρντο ντα Βίντσι, όταν τον κάλεσε να ζήσει στη Γαλλία το 1516 και ο ηλικιωμένος πανεπιστήμων έζησε τα τελευταία του χρόνια σε αυτό το σπίτι, μέχρι τον θάνατό του στις 2 Μαΐου 1519. Στα τέλη του 17ου αιώνα, το Château du Clouxis, όπως αρχικά ονομαζόταν, πήρε το όνομα Château du Clos Lucé. Ανακτήθηκε από την οικογένεια Amboise που το έσωσε από την καταστροφή κατά τη διάρκεια της επανάστασης και στη συνέχεια, το 1854, γίνεται μέρος της οικογένειας Saint Bris.
O Leonardo Da Vinci υποδέχεται μέχρι σήμερα τους επισκέπτες του Κάστρου!
Το 1516, σε ηλικία 64 ετών, ο Leonardo Da Vinci άφησε τη Ρώμη και ταξίδεψε στην Ιταλία, παίρνοντας μαζί του τα τετράδια σκίτσων του και 3 από τους πιο διάσημους πίνακές του, μεταξύ των οποίων και η Μόνα Λίζα, οι οποίοι σήμερα φυλάσσονται στο Μουσείο του Λούβρου. Οι μαθητές του Francesco Melzi και Salaì τον ακολούθησαν σε όλα τα ταξίδια του, όπως και ο υπηρέτης του Batista of Vilanis. Ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α΄ του έστειλε μήνυμα ότι του προσφέρει μία σύνταξη 700 Ecu (χρυσά νομίσματα της εποχής), καθώς και ότι του επέτρεπε να ζήσει και να εργαστεί στο Clos Lucé. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι διορίστηκε «Ο πρώτος ζωγράφος, μηχανικός και αρχιτέκτονας του Βασιλιά» και υπήρξε ιδιαίτερα ενθουσιώδης και παραγωγικός κατά τα χρόνια του στο Clos Lucé. Εργάστηκε σε πολλά έργα, οργάνωσε γιορτές για την αυλή του Amboise και σχεδίασε ακόμη και τη διάσημη Διπλή Σπειροειδή Σκάλα του Château de Chambord. Στις 10 Οκτωβρίου 1517 τον επισκέφθηκε ο καρδινάλιος Luigi d’Aragona, ο οποίος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τα έργα τέχνης του, που τα περιέγραψε στο Itinerario του ως «σπάνια τελειότητα». Ο Da Vinci διοργάνωσε μια γιορτή στο Château du Clos Lucé στις 19 Ιουνίου 1518, προκειμένου να ευχαριστήσει τον Γάλλο Βασιλιά Φραγκίσκο Α΄ για τα πολλαπλά δώρα και τη γενναιοδωρία του. Υπήρχαν πολλές ομοιότητες με τη γιορτή που οργάνωσε ο Λεονάρντο στο Μιλάνο στις 13 Ιανουαρίου 1490 (Festa del paradisio, έργο του Bernardo Bellincioni): υπήρχε ένας πολύπλοκος μηχανισμός για τον εντυπωσιασμό των καλεσμένων, που αναφερόταν στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων χάρη σε έναν μπλε καμβά που συμβόλιζε τους ουρανούς, όπου κινούνταν πλανήτες, αστέρια, ο Ήλιος, η Σελήνη και τα δώδεκα ζώδια. Παρά τις φήμες ότι πέθανε στην αγκαλιά του βασιλιά, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πέθανε στο δωμάτιό του στο Clos Lucé, στις 2 Μαΐου 1519, μετά από μία συναρπαστική σχέση με 3 Γάλλους Βασιλείς (Κάρολος Η΄, Λουδοβίκος ΙΒ΄ και Φραγκίσκος Α΄), αφήνοντας τα βιβλία, τα σχέδια, τα σκίτσα και τα χειρόγραφά του στον αγαπημένο του μαθητευόμενο Francesco Melzi.
Το ροζ τούβλο, με το οποίο έχει χτιστεί, καθιστά το οικοδόμημα ιδιαιτέρως εντυπωσιακό.
Το πάρκο Leonardo da Vinci αποτελεί ένα μοναδικό ταξίδι ανάμεσα στα έργα της ιδιοφυΐας του, καθώς ο επισκέπτης μπορεί να σκαρφαλώσει στο άρμα επίθεσης, να κινηθεί με την εναέρια βίδα, να χειριστεί το πολυκάνονο όπλο, να πλεύσει με το σκάφος με κουπιά και να περπατήσει στην περιστρεφόμενη γέφυρα και τη γέφυρα διπλού ανοίγματος, ύψους είκοσι μέτρων, όλα κατασκευασμένα με τον αυθεντικό τρόπο και σε πραγματικό μέγεθος.
Στο σπίτι αυτό ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σκέφτεται, επινοεί και συλλαμβάνει λύσεις για βασιλικά αιτήματα, όπως: η ιδανική πόλη του Romorantin που προορίζεται να γίνει η πρωτεύουσα του βασιλείου, η διπλή ελικοειδής σκάλα του Château de Chambord που εμπνεύστηκε ο ίδιος, ένα δίκτυο καναλιών που συνδέουν την Val de Loire με τη Λυών για ταχύτερη πρόσβαση στην Ιταλία, η αποξήρανση των βάλτων της Sologne, αλλά και κινητές κατοικίες για το πλανόδιο γήπεδο.
Στο ισόγειο του κτηρίου τα εργαστήρια του Leonardo Da Vinci, με όργανα, κείμενα, σχέδια και την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα των bottegas, τυπική της Αναγέννησης.
Το «ντουλάπι περιέργειας» φιλοξενεί τόσα ετερόκλητα όσο και παράξενα αντικείμενα, που από μόνα τους είναι ικανά να καταδείξουν τα πολυποίκιλα ενδιαφέροντα του Da Vinci.
Η κρεβατοκάμαρα του Λεονάρντο, όπου δεσπόζει ένα αναγεννησιακό ξυλόγλυπτο κρεβάτι με ανάγλυφες χίμαιρες και ζώα της θάλασσας, έβλεπε στο Château Royal d’Amboise. Σε αυτό το σπίτι έγραψε τη διαθήκη του, κληροδοτώντας τα χειρόγραφά του και τα τετράδια με σχέδια και σκίτσα στον αγαπημένο του μαθητή Franceso Melzi.
Το υπνοδωμάτιο της Marguerite de Navarre, της μεγαλύτερης αδελφής του Φραγκίσκου Α΄, έχει ανακαινιστεί πλήρως και επιπλωθεί σε στιλ του 16ου αιώνα. Το πορτρέτο της από τον François Clouet, επίσημο ζωγράφο του βασιλιά, εκτίθεται σε μία από τις προθήκες.
Στο χώρο της κουζίνας εντυπωσιάζει το μέγεθος του τζακιού, καθώς και το τραπέζι στρωμένο με εδέσματα της εποχής.
Έργα του Leonardo Da Vinci στο ισόγειο του Château.
Στο Clos Lucé και στους κήπους του Leonardo θα θαυμάσετε βράχους, σπηλιές, ρυάκια, καταρράκτες, τη λιμνούλα που περιβάλλεται από αιωνόβια πεύκα και ιταλικά κυπαρίσσια κι ακόμα κίτρινες ίριδες, κερασφόρες βιολέτες, ευρωπαϊκά σκλήθρα και φυσικά τη διάσημη Mona Lisarose.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Koμψά Relais & Châteaux μέσα σε αμπελώνες, πολυτελή ξενοδοχεία ή κουκλίστικες πανσιόν και υψηλού επιπέδου camping θα ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη διαμονής σας στην περιοχή, όπου θα πρέπει να προγραμματίσετε να μην έχει διάρκεια μικρότερη των 4-5 ημερών, αν θέλετε να έχετε μια ολοκληρωμένη άποψη για την Κοιλάδα του Λίγηρα, η οποία εξελίσσεται σεπρότυπο για τη νέα εποχή του τουρισμού της εμπειρίας, καθώς η εξαιρετική φύση, τα μοναδικά κρασιά, η ιδιαίτερη γαστρονομία και η πανταχού παρούσα τέχνη πρωταγωνιστούν με τρόπο ευρηματικό σε πολλές και διαφορετικές εμπειρίες προσιτές σε ένα ευρύ κοινό.
LE CLOS D’ AMBOISE – AMBOISE
Σε απόσταση αναπνοής από το Βασιλικό Κάστρο της Amboise, το Le Clos d’ Amboise φιλοξενείται σε ένα αρχοντικό του 17ου αιώνα, που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο 4 αστέρων. H γοητευτική αυτή κατοικία ανήκε στον Sir Jean Langlois, μεγάλο πλοίαρχο και Στρατάρχη των Βασιλέων Λουδοβίκου XIV και Λουδοβίκου XV.
Ό,τι θυμίζει την ιστορία αυτού του αρχοντικού και του προσδίδει γοητεία, έχει διατηρηθεί με σεβασμό: το δάπεδο της reception, η σκάλα που εξυπηρετεί τους ορόφους, το υπέροχο δρύινο παρκέ του 18ου αιώνα στα δύο σαλόνια, όλα τα ξυλουργικά, τα κουφώματα και τα τζάκια, συχνά εξοπλισμένα με υπέροχους καθρέφτες με επιχρυσωμένες κορνίζες.
FLEUR DE LOIRE – BLOIS
To Fleur de Loire, στην Blois, δεν αποτελεί απλά ένα μοναδικό κατάλυμα, αλλά μια πραγματική εμπειρία ζωής. Σε ένα κτίριο σχεδιασμένο από τον Gaston d’Orléans, γυιό του Henri IV και της Marie de Médicis, το Fleur de Loire προσφέρει συγκλονιστική θέα προς την Blois και τις εντυπωσιακές όχθες του ποταμού. Στην αριστερή όχθη, ο πρώην ξενώνας σε σχήμα U φαίνεται να υποκλίνεται στον βασιλικό ποταμό Λίγηρα. Οι δύο πτέρυγες του κτηρίου διαθέτουν 44 δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων 11 σουιτών στην καρδιά ενός ξενοδοχείου με αληθινά χαρούμενη ψυχή!
Το Fleur de Loire αποτελεί έργο μιας ζωής για τον βραβευμένο με αστέρι Michelin chef Christophe Hay, έργο που ατενίζει τώρα το μέλλον, καθοδηγούμενο από μια συνεχή επιδίωξη της αριστείας και της εξαιρετικής φιλοξενίας.
Απόλυτα κομψό περιβάλλον, μεγάλα παράθυρα για ανεμπόδιστη θέα στα τοπία του Λίγηρα, διακόσμηση εμπνευσμένη από τον ποταμό, τις αμμουδιές του και την πλούσια βλάστησή του, όλα αυτά δημιουργούν μια στοχαστική αίσθηση ηρεμίας. Τα πολυτελή υλικά και οι σύγχρονες ανέσεις υπογραμμίζουν τη δέσμευση του ξενοδοχείου για αδιαπραγμάτευτη άνεση, όπως και η παροιμιώδης εξυπηρέτηση του φιλικού και ευγενέστατου προσωπικού του.
EMPREINTE HOTEL – ORLEANS
Στην καρδιά του ιστορικού κέντρου συνοικίας της Ορλεάνης, στις όχθες του Λίγηρα, το Εmpreinte Hôtel, ένα από τα καλύτερα της πόλης, προσφέρει μια συλλογή από 31 δωμάτια, μεταξύ των οποίων 3 όμορφες σουίτες με θέα στον ποταμό. Πλήρως ανακαινισμένη, η ιστορική αυτή κατοικία προσφέρει μοναδική εμπειρία διαμονής, εμποτισμένη με μια συγκεκριμένη αστική ποίηση.
Το ξενοδοχείο προσφέρει διαφορετικούς χώρους σχεδιασμένους για να προσφέρουν άνεση και ευεξία, όπως το Wellness Area, το Lounge Area ή η βεράντα, στο αίθριο. Το lounge bar προσφέρει, μεταξύ άλλων, μια συλλογή από σαμπάνιες και οινοπνευματώδη ποτά και προσφέρεται για επαγγελματικά ραντεβού, καθώς και για συναντήσεις με φίλους ή προσωπικές στιγμές.
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
Η κοιλάδα του Λίγηρα, αγαπημένη των βασιλέων και των βασιλικών αυλών της Γαλλίας, προσφέρει ένα μοναδικά ευχάριστο ρυθμό ζωής, ευημερία και όλα τα πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι οι φήμες θέλουν την πεμπτουσία της γαλλικής κουζίνας να αναπτύσσεται στις βασιλικές κουζίνες των Chateaux de la Loire. Κατά τη διαδρομή σας στην κοιλάδα του Λίγηρα, αναπόφευκτα θα αναζητήσετε τις πολλές γκουρμέ λιχουδιές της περιοχής, όμορφα προετοιμασμένες και παρουσιασμένες, αλλά και τα πολλά εκλεκτά τοπικά προϊόντα, όπως το κατσικίσιο τυρί που θα το βρείτε σε όλα τα σχήματα και μεγέθη, με κορυφαίο το μακρύ, κυλινδρικό St Maure. Επίσης rillettes και rillons, παρασκευασμένα από λαιμό χοίρου τηγανισμένου σε λίπος, με σκοπό φυσικά τη συντήρηση του κρέατος στις προ ψυγείου εποχές. Το nougat είναι ένα γλύκισμα που δημιουργήθηκε την εποχή του Λεονάρντο ντα Βίντσι και σήμερα μοιάζει με μια τάρτα μαρμελάδας βερίκοκου με ζαχαρωμένα φρούτα και από πάνω κρούστα αμυγδάλου. Τέλος, μην ξεχάσετε ότι η Κοιλάδα του Λίγηρα είναι διάσημη για τα κρασιά της, φημισμένα για την ελαφριά γεύση τους, τα οποία συνδυάζονται ιδανικά με τις τοπικές σπεσιαλιτέ.
RESTAURANT LE CLOS D’ AMBOISE – AMBOISE
Στο εστιατόριο του Le Clos d’ Amboise, η κουζίνα είναι ευρηματική και πολύ προσεγμένη, με βάση τα γαλλικά προϊόντα από την περιοχή της Κοιλάδας του Λίγηρα.
Σούπα celery, tofu μαριναρισμένο σε πράσινο curry και τηγανισμένο, σερβιρισμένο πάνω σε πολύσπορο craker. Πανδαισία γεύσεων και υφών!
RESTAURANTS FLEUR DE LOIRE – BLOIS
Με ένα όνομα που αποτίει φόρο τιμής στον ομώνυμο κυπρίνο, το εστιατόριο Amour Blanc προσφέρει ένα πολύπλευρο σκηνικό για τον διακεκριμένο chef Christophe Hay, όπου συνδυάζοντας εκλεκτό φαγητό, φιλόξενη αίσθηση και υψηλής ποιότητος εστίαση το εστιατόριο αποτελεί προοίμιο για την συνολική εμπειρία του Fleur de Loire.
Μεγαλωμένος στις περιοχές Sologne και Beauce, ο Christophe Hay είχε πάντα ένα ακλόνητο πάθος για την κοιλάδα του Λίγηρα. Βραβευμένος με δύο αστέρια Michelin στο La Maison d’à Côté στο Montlivault και στο La Table d’à Côté στην Ορλεάνη, ονομάστηκε Chef of the Year 2021 από τον Gault et Millau. Ο Christophe Hay είναι ένας εμπνευσμένος γαστρονομικός ηγέτης, γνωστός για την ακρίβειά του και τη σκληρή δουλειά. Καθοδηγούμενος από την εξαιρετική δύναμη της ομαδικής εργασίας, αυτός ο παθιασμένος και ενθουσιώδης chef φέρνει κοντά τους ανθρώπους με σκοπό και στόχο να υποστηρίξουν τη νόστιμη, βιώσιμη και τοπική κουζίνα.
Μόλις 200μ. από το ξενοδοχείο Fleur de Loire και το gourmet εστιατόριό του, ο λαχανόκηπος του Christophe Hay εκτείνεται σε περίπου 1,5 εκτάριο. Εδώ βρίσκει την έμπνευσή του ο chef και ο δεινός κηπουρός. Ο κήπος είναι απόδειξη της ακλόνητης αγάπης του για την περιοχή: τοπικά φρούτα και λαχανικά από το Blois και τη γύρω περιοχή, ενδημικές ποικιλίες και την αναβίωση τοπικών ειδών, όπως το μωβ σέλινο και το πεπόνι Sucrin de Tours. Σε συνεργασία με το Conservatoire des Graines Anciennes, ο σεφ Christophe Hay έχει επίσης αναπτύξει μια μοναδική συλλογή σπαραγγιών με 50 διαφορετικές ποικιλίες, ένα πανόραμα μήλων με αρχαίες ποικιλίες και ένα θερμοκήπιο εσπεριδοειδών, που περιλαμβάνει τοπικές ποικιλίες από την Angers.
RESTAURANT CHEZ DIONYSOS
Το εστιατόριο Chez Dionysos, ένας φιλικός χώρος στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Ορλεάνης, υπηρετεί με πάθος και προσήλωση τη γαλλική κουζίνα, βασισμένη αποκλειστικά σε φρέσκα και χειροποίητα σπιτικά προϊόντα, γι’ αυτό και δικαίως κατέχει την πιστοποίηση «Fait Maison».
Σουβλάκι με χτένια και γαρίδες, dressing ιβίσκου και σπασμένο σιτάρι με μανιτάρια πλευρώτους και treviso, είδος ιταλικού radicchio. Ένα άριστο πιάτο ως προς τη σύλληψη, την εκτέλεση και την παρουσίασή του!
Για το ταξίδι μας αυτό ευχαριστούμε θερμά την Atout France και προσωπικά τον Frédéric Meyer, Διευθυντή της Atout France για την Ιταλία και την Ελλάδα και Συντονιστή Ελβετίας, καθώς και την Barbara Lovato, Υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Οργανισμού Atout France στο Μιλάνο. Επίσης, το Γραφείο Comité Régional du Tourisme Centre Val de Loire και προσωπικά την Isabelle Scipion, αλλά και όλη την ομάδα της, για την εξαιρετική φιλοξενία στην περιοχή της Κοιλάδας του Λίγηρα.
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε