Ξακουστή στα πέρατα του κόσμου, ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα ελληνικά νησιά, η γραφική Μύκονος των 90 τ.χλμ. συγκεντρώνει δίκαια το ενδιαφέρον και την προτίμηση χιλιάδων επισκεπτών, μεταξύ των οποίων πάμπολλοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες αλλά και άνθρωποι των media και της μόδας. Οι περισσότεροι δε απ’ αυτούς δεν την επισκέπτονται απλά, αλλά την έχουν επιλέξει ως τόπο δημιουργίας της εξοχικής τους κατοικίας. Νησί των αντιθέσεων μπορεί να χαρακτηριστεί επίσης η Μύκονος, ένα χρυσό νόμισμα με δύο όψεις, εντελώς διαφορετικές, αλλά εξίσου γοητευτικές και ενδιαφέρουσες. Από τη μια η έντονη νυχτερινή ζωή στα πολύβουα στέκια της Χώρας, με τους επώνυμους σε απαρτία και τους μη επώνυμους να συνωστίζονται γύρω τους, για να κλέψουν λίγη από τη λάμψη τους. Οι μεγαλύτερες φίρμες του πλανήτη, σε είδη ρουχισμού, καλλυντικών και κοσμημάτων, συναγωνίζονται στην δημιουργία εκθαμβωτικών βιτρινών, ικανών να σταματήσουν τον ρου του ανθρώπινου, πολύχρωμου ποταμιού, που κατακλύζει κάθε βράδυ τα στενά δρομάκια της γραφικής πολιτειούλας. Τα αμέτρητα μπαράκια είναι σε θέση να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα, από τα πιο απλά έως …τα πιο εξεζητημένα. Όσο για εστιατόρια; Ουκ έστιν αριθμός! Πολυτελή ή παραδοσιακά, με κουζίνα διεθνή ή ελληνική, για χορτοφάγους, ψαροφάγους, ωμοφάγους και κάθε άλλο γούστο. Κάποια απ’ αυτά είναι γνωστά ως τα πέρατα του κόσμου και όχι άδικα.

Η νύχτα προχωράει, οι κοσμικές εμφανίσεις χτυπούν κόκκινο, το κέφι απογειώνεται. Η καινούρια μέρα δεν θα αργήσει να φτάσει. Μην την αφήσετε ανεκμετάλλευτη. Αξιοποιήστε την, γνωρίζοντας την άλλη όψη της Μυκόνου, την τυπικά κυκλαδίτικη, με την πίστη στις παραδόσεις και τον σεβασμό στο περιβάλλον και την αισθητική. Εδώ, σ’ αυτή την άλλη Μύκονο, θα βρείτε ανθρώπους απλούς και γνήσιους, όπως όλοι οι Κυκλαδίτες. Οι Μυκονιάτισσες είναι γνωστές χρυσοχέρες, είτε υφαίνουν στον αργαλειό τους, είτε ασπρίζουν με μεράκι τις αυλές τους, είτε μαγειρεύουν χουχουλιούς -δηλαδή σαλιγκάρια- με κρεμμύδια, κάπαρη ξυδάτη και μπουρέκια με καρύδι. Όσο για τους άνδρες, καλλιεργούν λαχανικά, που τα πουλούν στην πόλη κι όποιος πρόλαβε τον Κύριο οίδε! Εκτρέφουν τα ζωντανά τους και πάνω απ’ όλα το χοίρο, γιατί τα μυκονιάτικα χοιροσφάγια είναι αδιαπραγμάτευτα. Αν σκεφτείς και σε πόσα τοπικά πανηγύρια πρέπει να παρευρεθούν κάθε χρόνο, τότε καταλαβαίνεις ότι για τις κοσμικότητες, ούτε λόγος, δεν περισσεύει χρόνος.

Χρώματα, αρώματα, γεύσεις, ήχοι και εικόνες, είναι τα επιβεβλημένα ενθύμια από την Μύκονο της παράδοσης, που πήρε τ’ όνομά της από τον Μύκονο, γιο του μυθικού βασιλιά της Δήλου, Άνιου. Προστάτες θεοί του νησιού ήταν ο Διόνυσος και η Δήμητρα και δεν πρέπει να παραλείψουμε να τονίσουμε ότι οι αρχαιολογικοί χώροι του νησιού δεν είναι λίγοι.Το 1933 εμφανίζονται οι πρώτοι επώνυμοι περιηγητές, οι οποίοι επισκέπτονται κυρίως τον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου και το Μουσείο της Μυκόνου. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 η Μύκονος αρχίζει να μετατρέπεται σε κοσμοπολίτικο θέρετρο, προσελκύοντας αμέτρητους επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο.

Η γνωριμία με τη Μύκονο ξεκινάει από την Χώρα, την πρωτεύουσα και μοναδικό λιμάνι της. Η πόλη εντυπωσιάζει με την ομοιόμορφη αρχιτεκτονική των κτηρίων της, τα στενά δρομάκια της και τους αέρηδες που την συγκλονίζουν χειμώνα – καλοκαίρι. Οι Μυκονιάτες κατηγοριοποιούν τον αέρα ανάλογα με την έντασή του: o «ποτηράτος» σηκώνει ποτήρια, o «καρεκλάτος» σηκώνει καρέκλες, όσο για τον «τραπεζάτο» τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται! Η Χώρα, σε αντίθεση με άλλους κυκλαδίτικους οικισμούς, απλώνεται σε επίπεδη διάσταση και παρουσιάζει μία άρρηκτη, αισθητική συνοχή. Ολόλευκα σπίτια με αυλές και πεζούλες, ξύλινα πορτοπαράθυρα και εξώστες με έντονα χρώματα. Μεγαλόπρεπες εκκλησίες, με πρώτη ανάμεσά τους, την αναγνωρισμένη ως εθνικό μνημείο, Παναγία Παραπορτιανή. Ένα θαυμάσιο, ολόλευκο, αρχιτεκτονικό σύνολο, που στέκεται εδώ και αιώνες στο μικρό ύψωμα του Κάστρου, βυζαντινό στολίδι του νησιού. Κοντά στην Παραπορτιανή έχει διασωθεί μία μικρή πύλη του Κάστρου, χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο του οποίου είναι τα καταστέγια, στενόμακροι κοινόχρηστοι διάδρομοι που βρίσκονται κάτω από τα σπίτια και συνδέουν τα παράλληλα σοκάκια, καθιστώντας ασαφή τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου.

Στη συνοικία της Αλευκάντρας, μια ακόμα γοητευτική έκπληξη. Η μικρή Βενετία του Αιγαίου, με τη θάλασσα να γλύφει τους τοίχους των σπιτιών με τα πολύχρωμα, ξύλινα μπαλκόνια. Κι απέναντι ακριβώς αραδιασμένοι οι διάσημοι ανεμόμυλοι. Αν καθήσεις εδώ την ώρα του ηλιοβασιλέματος, σίγουρα θα παρανοήσεις από την τόση ομορφιά. Θα καταλάβεις ότι οι ορδές των τουριστών δεν έρχονται εδώ απλά από συνήθεια, τους οδηγεί η μαγεία του τόπου. Το παζλ των αντιθέσεων του νησιού αυτού, συμπληρώνεται από το ίδιο το φυσικό του τοπίο. Χαμηλοί λόφοι, κατρακυλούν ήρεμα προς τη θάλασσα, σε αντίθεση με τα απόκρημνα βουνά, που συναντούμε στα περισσότερα κυκλαδονήσια.

Χωριουδάκια και μικροί οικισμοί κεντούν και ολοκληρώνουν την φυσιογνωμία του νησιού. Το μεσόγειο χωριό της Άνω Μεράς, απέχει 8 χλμ. από τη Χώρα και αποτελεί τον σημαντικότερο, μετά απ’ αυτήν, παλαιό οικισμό της Μυκόνου. Ξεκουραστείτε στη μεγάλη πλατεία με τα καφενεία και μετά επισκεφθείτε το μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής, με το ξυλόγλυπτο, κατασκευασμένο στην Φλωρεντία, τέμπλο του. Το μικρό Μουσείο με τα εκκλησιαστικά κειμήλια, το κωδωνοστάσιο και η μαρμάρινη βρύση στην αυλή, αξίζουν επίσης της προσοχής σας. Ο λόφος Παλαιόκαστρο, κοντά στην Άνω Μερά, αποτελεί την σημαντικότερη αρχαιολογική θέση του νησιού, με κατάλοιπα αρχαίου τείχους και κτισμάτων, καθώς και κεραμικής Γεωμετρικών, Αρχαϊκών και Ελληνιστικών χρόνων, στοιχεία που καταδεικνύουν την διαχρονική χρήση του χώρου και ίσως ταυτίζουν το Παλαιόκαστρο με μία από τις δύο αρχαϊκές πόλεις του νησιού.

Παραλιακοί οικισμοί είναι ο Άγιος Στέφανος, ο Καλαφάτης, ο Ορνός και ο Πλατύς Γιαλός. Για ήσυχες καταστάσεις επιλέξτε τον Πάνορμο και τον Άγιο Σώστη, στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, αν και υποψιάζομαι ότι μάλλον το ενδιαφέρον σας θα μονοπωλήσουν το Paradise και το Super Paradise. Εσείς και μερικές χιλιάδες ακόμη! Μην ξεχάσετε στα νότια την ήσυχη Ελιά και την κοσμική Ψαρού και προπαντός μην ξεχάσετε να κοιμηθείτε νωρίς κάποιο βράδυ, για να πάτε το πρωί ξεκούραστοι στη Δήλο. Αξίζει περισσότερο από μία ακόμα νύχτα ξεφαντώματος.

Copyright ©Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.