Δεν έχω καλύτερο από το να βρεθώ για φαγητό σε ένα ζεστό, «σπιτικό» περιβάλλον, που φέρει, ως και στην τελευταία λεπτομέρειά του, την σφραγίδα μιας πολυμελούς και δεμένης οικογένειας. Κατά το πρόσφατο ταξίδι μας στη Ρόδο, λοιπόν, είχαμε την χαρά και την τύχη να βιώσουμε μία τέτοια ακριβώς γαστρονομικη εμπειρία στην καταπράσινη αυλή του οικογενειακού μεζεδοπωλείου “4 Ροδιές”, κοντά στο νέο λιμάνι της Ρόδου. Σε μία ήσυχη γειτονιά της πόλης, μακριά από τα πολυσύχναστα σημεία της, που πολλές φορές -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- κρύβουν «βόμβες» τουριστικοποιημένης και άνοστης εστίασης, απολαύσαμε ένα εξαιρετικό δείπνο, ετοιμασμένο με γνώση, μεράκι, σεβασμό στις πρώτες ύλες του νησιού και κυρίως αγάπη! Γιατί το περίσσευμα της αγάπη της έχει μάθει να ρίχνει στο τσουκάλι της, πρώτα και πάνω απ’ όλα, η αξιολάτρευτη κυρία Βασιλεία, η μητέρα της οικογένειας Κούτσια, στην οποία και ανήκει το συγκεκριμένο εστιατόριο της Ρόδου, φωλιασμένο σ’ ένα υπέροχο νεοκλασικό του ’40.
Η πανέμορφη αυτή νεοκλασσική κατοικία, που μετρά ήδη 8 δεκαετίες ζωής και υπήρξε εγκαταλελειμμένη για σχεδόν 15 χρόνια πριν περάσει στα χέρια της οικογένειας Κούτσια…
…αποπνέει πλέον έναν αέρα αρχοντιάς και οικογενειακής θαλπωρής, τόσο στους εσωτερικούς χώρους του, ιδανικούς για ζεστές χειμωνιάτικες γευστικές βραδιές …
…όσο και στους καταπράσινους, ατελείωτους κυριολεκτικά, χώρους της αυλής και των βεραντών του, στους οποίους μπορούν το καλοκαίρι να συνφάγουν έως και 140 άτομα.
Η κυρία Βασιλεία είναι μία γυναίκα που με τα μαμαδίστικα φαγάκια της μεγάλωσε 4 παιδιά και -όπως έχω ξαναπεί και αναφερόμενη στη φίλη μου Κατερίνα Λέφα, του ξενοδοχείου «Λέφας» στους Δελφούς, μαγείρισσα επίσης και πολύτεκνη μητέρα με 5 παιδιά- δεν υπάρχει καμία περίπτωση ό,τι βγαίνει από τα χέρια της να μην είναι πεντανόστιμο και βασισμένο στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, με συνταγές που μεταφέρονται αέναα από μητέρα σε κόρη. Σκεφθείτε τώρα, η αλυσίδα αυτής της οικογενειακής παράδοσης να περιλαμβάνει κρίκους και καταβολές από Σαντορίνη, Σύμη, αλλά και Ρωσία και Μικρά Ασία, όπως στην περίπτωση της κυρίας Βασιλείας. Ήταν αναμενόμενο ότι η κουζίνα της θα μας ξετρελάνει! Καταλυτικής σημασίας, για το συνολικό υψηλότατο επίπεδο του εστιατορίου, η παρουσία τόσο του υπερδραστήριου κυρίου Θανάση, του pater familia της οικογένειας Κούτσια, όσο και των τριών από τα συνολικά 4 παιδιά τους, της μοναχοκόρης τους Ζωής, του Σπύρου και του Μάνου, όλοι τους δάσκαλοι με πτυχία και περγαμηνές, ευγενέστατοι και γλυκύτατοι. Οι εικόνες που ακολουθούν είμαι βέβαιη ότι θα σας πείσουν για την έλλειψη οποιασδήποτε υπερβολής στα γραφόμενά μου.
Μία από τις ομορφότερες γωνιές της αυλής αυτή με το μεγάλο, μοναστηριακού τύπου, τραπέζι…
…με το χρώμα του ροδιού να κυριαρχεί σε κάθε διακοσμητική λεπτομέρεια στον χώρο.
Ο χρόνος και ο κόπος που επενδύθηκε από όλα τα μέλη της οικογένειας, προκειμένου το ταλαιπωρημένο νεοκλασσικό να απολαμβάνει πλέον μια δεύτερη νεότητα, είναι προφανώς ανυπολόγιστοι…
…ενώ το καλό γούστο και η φαντασία είναι προφανή, καθόλου όμως κραυγαλέα ως προς το τελικό αποτέλεσμα.
Ένα από τα εντυπωσιακότερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του χώρου αποτελούν τα εξαιρετικής τέχνης τσιμεντένια κάγκελα, με το λουλουδένιο σχήμα-σύμβολο της Ρόδου, που κυριαρχούν στους χώρους της αυλής και των βεραντών και τα οποία τόσο έχουμε αγαπήσει, ως βασικό και παραδοσιακό διακοσμητικό στοιχείο κυρίως της ακριτικής Κάσου.
Παλαιάς κοπής τσιμεντοπλακάκια και μεγάλα πήλινα κιούπια σε ρόλο γλάστρας, δίνουν το δικό τους στίγμα στο χώρο…
…με τον πρωταγωνιστικό ρόλο να ανήκει ωστόσο στα βαριά ξύλινα τραπέζια και τις περίτεχνες, ξύλινες επίσης, καρέκλες.
Χαριτωμένα χειροποίητα διακοσμητικά κρέμονται από τα κλαδιά των δένδρων, παρέα με όμορφα σπιτάκια πουλιών και πολλά, μα πάρα πολλά, ρόδια, όταν βέβαια είναι στην εποχή τους.
Η όλη ατμόσφαιρα της αυλής παραπέμπει σε παιδικό παραμύθι…
…και ο Τσάρλυ, ο πανέμορφος αυτός γάτος και μασκώτ του μαγαζιού, με το εντυπωσιακό μέγεθος, δεν μπορεί παρά να ξέφυγε από τις σελίδες κάποιου απ’ αυτά τα παραμύθια, προκειμένου να εγκατασταθεί εδώ!
Οι χειμερινοί χώροι, εξίσου όμορφοι και προσεγμένοι ως την τελευταία λεπτομέρειά τους…
…φιλοξενούνται στο δαιδαλώδες εσωτερικό της κατοικίας, που κατά τα πρότυπα της περιόδου κατασκευής της…
…αποτελούνταν από πολλά μικρότερα δωμάτια -οι ενιαίες και τεράστιες κουζινοσαλοτραπεζαρίες ήρθαν στη ζωή μας πολύ αργότερα-…
…καθένα από τα οποία σήμερα αποτελεί μία ζεστή και φιλική γωνιά, καθεμία με την δική της διακοσμητική και χρωματική προσωπικότητα…
…όλες τους όμως ιδανικές για να χαλαρώσεις και να απολαύσεις στο μέγιστο τις εκλεκτές γεύσεις, που σερβίρονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου στις «4 Ροδιές«.
Την ταυτότητα των εσωτερικών χώρων σφραγίζουν οι πέτρινοι τοίχοι εμφανούς τοιχοποιίας…
..αλλά και τα πανταχού παρόντα ρόδια, σε κάθε μορφή και εκδοχή…
…τα οποία δεν θα μπορούσαν παρά να πρωταγωνιστούν και στα πιάτα που σερβίρονται εδώ, όπως η μοναδική σαλάτα 4 Ροδιές, που περιλαμβάνει μαρούλι, κόκινη λόλα, ξερά σύκα, καβουρδισμένο σουσάμι, ταλαγάνι, κρουτόν, ντοματίνια και βέβαια σπόρους και βινεγκρέτ ροδιού. Μια κατηγορία από μόνη της!
Ιδιαιτέρως προσεγμένο, τόσο ως προς την παρουσίαση όσο και ως προς το περιεχόμενο, το καλαθάκι του ψωμιού, που περιελάμβανε λαδόπιτες Ρόδου και σκορδόψωμο γεμιστό με τυρί, συνοδευμένα με πάστα ελιάς και ντιπ γιαουρτιού με πατζάρι.
Και τι δεν σερβίρεται στα ρουστίκ ξύλινα τραπέζια, κάτω από τις 4 ροδιές και τα αμέτρητα άλλα είδη δένδρων και καλλωπιστικών φυτών. Καταρχάς πιταρούδια ροδίτικα, οι ρεβυθοκεφτέδες της τοπικής γαστρονομίας, τραγανοί-τραγανοί και τροφαντοί, συνοδευμένοι με ένα ευφάνταστο ντιπ φέτας και ούζου.
Στον κατάλογο των πιο μοντέρνων εκδοχών, γνωστών και αγαπημένων ελληνικών συνταγών, θα μπορούσαμε να εντάξουμε το σιγομαγειρεμένο αυτό χοιρινό, που κυριολεκτικά έλιωνε στο στόμα, με μια σαλτσούλα κόλαση, όπου πρωταγωνιστούσαν η μπύρα και οι πιπεριές. Απαραίτητο συνοδευτικό οι σπιτικές τηγανητές πατατούλες.
Αν έπρεπε να βαθμολογήσω όχι την γεύση -όλα άριστα θα έπαιρναν-, αλλά την πρωτοτυπία των εδεσμάτων που δοκιμάσαμε, σίγουρα το 10, με τόνο μάλιστα, θα δινόταν στην πανακότα φέτας, που σερβίρεται με χειροποίητη μαρμελάδα μούσμουλο, από την μουσμουλιά της αυλής, δια χειρός φυσικά της κυρίας Βασιλείας. Μια συνταγή που, όπως μας είπε η ίδια, γεννήθηκε την περίοδο της πρόσφατης καραντίνας ως απάντηση στο ερώτημα «Πώς να αξιοποιήσω τόση μαρμελάδα μούσμουλο»! Το αποτέλεσμα είναι μία βελούδινης υφής πανακότα, στην οποία η φέτα αναμειγνύεται με πλούσιας γεύσης «γιαούρτι-γιαούρτι, όχι ό,τι να ‘ναι», όπως χαρακτηριστικά μας είπε η Ζωή. Αξέχαστη γεύση, στην κατηγορία των κρύων μεζέδων του εστιατορίου.
Τα πακετάκια φέτας σε χειροποίητο τραγανό φύλλο, με σουσάμι και μπόλικο ντόπιο μέλι, επίσης τα λατρέψαμε!
Πεντατρύφερα σουβλάκια από μπούτι κοτόπουλου. Αγαπημένη γεύση ούτως ή άλλως! Εδώ πρέπει να πούμε ότι πολλές πρώτες ύλες, όπως τα πεντανόστιμα χωριάτικα λουκάνικα με πράσο, καταφθάνουν στην κουζίνα του μεζεδοπωλείου και από την ιδιαίτερη πατρίδα του κυρίου Θανάση, τα Τρίκαλα, έτσι ώστε να συμπληρωθεί ο γαστρονομικός χάρτης της Ελλάδας, μέσω των οικογενειακών καταβολών των ιδιοκτητών.
Κλείνουμε με ένα γλυκό κέρασμα από τα χεράκια της κυρίας Βασιλείας -παντεσπάνι με κρέμα φράουλα-, η οποία παρασκευάζει και το εικονιζόμενο λικέρ περγαμόντο, αλλά και δεκάδες άλλα λικεράκια, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, πάντα με φρούτα του κήπου της. Είναι τόση η λαχτάρα της για όλες αυτές τις βρώσιμες δημιουργίες, ώστε κάποια στιγμή τα παιδιά της άσκησαν βέτο και της απαγόρευσαν να φτιάξει οτιδήποτε, διότι πολύ απλά τα δημιουργήματά της είχαν «καταπιεί» όλους τους διαθέσιμους αποθηκευτικούς χώρους του εστιατορίου!
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε