«Ήταν μια εμπειρία ζωής! Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δεν θα μπορούσα να πω γι’ αυτό το μοναδικό τριήμερο που κατάφερε να γεννήσει τόσο έντονα συναισθήματα σε αμφότερες τις ομάδες συμμετεχόντων, τόσο στους διοργανωτές όσο και στους προσκεκλημένους τους. Θα είμαστε πάντα δίπλα σας». Αυτή ήταν η δική μου κατάθεση στο βιβλίο των εντυπώσεων, που το τελευταίο βράδυ της παραμονής μας στην Τήνο κληθήκαμε όλοι να εμπλουτίσουμε με τις σκέψεις μας για το Tinos Food Paths 2016. Ήταν, λοιπόν, τελικά μια εμπειρία ζωής αυτό που βιώσαμε όσοι βρεθήκαμε στην Τήνο από τις 12 έως τις 15 Απριλίου; Ασυζητητί ναι! Για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα και σίγουρα δεν είναι το πλέον σύνηθες να βλέπεις ομάδες ανθρώπων να δουλεύουν με τόσο πάθος για ένα κοινό σκοπό, χωρίς κανείς τους να έχει την παραμικρή ανάγκη να ξεχωρίσει ο ίδιος. Και όταν μιλάμε για πολλές δεκάδες ανθρώπων και μάλιστα του ίδιου επαγγελματικού χώρου, που εκ των πραγμάτων μοιράζονται την ίδια «πίτα», αντιλαμβάνεται κανείς ότι μιλάμε για ένα πραγματικό άθλο. Ρωτούσαμε ποιος μαγείρεψε αυτό, ποιος ετοίμασε το άλλο και η απάντηση τους, μ’ ένα συνωμοτικό χαμόγελο στα χείλη ήταν πάντα η ίδια: «Η Τήνος, όλοι μας!» Αυτό εγώ δεν το έχω ξαναβιώσει και μάλιστα στις νησιωτικές κοινωνίες -κι εγώ η ίδια απ’ αυτές προέρχομαι-, που ο καθένας θεωρεί το δικό του χωριουδάκι το καλύτερο όλων και σαφέστατα τον εαυτό του τον ικανότερο όλων. Πώς αυτοί οι άνθρωποι -τα μέλη του Συλλόγου Επαγγελματιών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Τήνου (Σ.Ε.Κ.ΥΓ.Ε.Τ.)- το κατόρθωσαν, θα πρέπει να μελετηθεί και να παραδοθεί σε όλους τους Έλληνες, οι οποίοι ναι μεν στα δύσκολα ομονοούν -αποδεδειγμένο ιστορικά- όμως φαίνεται πως δεν αισθάνονται αυτή τη στιγμή -όχι ακόμα τουλάχιστον- την ανάγκη να το πράξουν.

Εν ριπή οφθαλμού οι δύο καταξιωμένοι chef ετοίμασαν: 1) ανοιχτό σάντουιτς με κεφτεδάκια λαχανικών και οσπρίων -μεταξύ άλλων φακές ή φάβα, φασόλια, ρεβύθια, λιναρόσπορος, φαγόπυρος, καρότο, σέλινο, μαϊντανός, άνιθος- και σάλτσα ψημένης πιπεριάς Φλωρίνης, δουλεμένης με ελαιόλαδο. Το ψωμάκι αλείφεται με αλοιφή από τηνιακό τυρί πέτρωμα δουλεμένο με λίγο γάλα ή γιαούρτι. Μπορεί να συνοδευτεί και με σαλάτα, 2) στριφτάρια σε δύο εκδοχές. Αρχικά με γέμιση χορταρικών (σέσκουλα, σπανάκι, μάραθος, άνιθος) και τυριών (πέτρωμα και κοπανιστή). Δημιουργούμε στριφταράκια που μπορούν να τηγανιστούν ή και μπαστουνάκια, τα οποία σερβίρονται και σε ποτήρι με συνοδευτικά διάφορες σάλτσες και αλείμματα και οπωσδήποτε ντιπ κοπανιστής. Στην δεύτερη εκδοχή τους τα στριφτάρια περιλαμβάνουν κιμά μοσχαρίσιο, λουκάνικο και μάραθο και συνοδεύονται με ντιπ από κέτσαπ πράσινης ντομάτας με πράσινα μυρωδικά, όπως μαϊντανό, άνιθο και βασιλικό. 3) burger με ψωμάκι και μπιφτεκάκι σε σχήμα σπείρας (το σήμα κατατεθέν του Tinos Food Paths), 4) αυγά τηγανητά πάνω σε κρεββατάκι από σέσκουλα με κρέμα τυριού βωλάκι και γιαούρτι, 5) ζυμαρικά με πέστο αγκινάρας και φυστίκι Αιγίνης, 6) καρμπονάρα Τήνου με λούτζα, κρέμα γιαουρτιού-κοπανιστής και ντόπια ζυμαρικά με γεύση ντομάτας, 7) ζυμαρικά με 4 τυριά, τοπικά κατά προτίμηση, 8) ντονέρ αρνίσιο με τα μυρωδικά της λούτζας και συνοδευτικές σάλτσες όπως κέτσαπ πράσινης ντομάτας με πράσινα μυρωδικά, πράσινη μουστάρδα με πράσινα μυρωδικά, σάλτσα γιαουρτιού-κοπανιστής, 9) αλλαντικό από μοσχάρι σε φέτες το οποίο έχει «ψηθεί» σε άλμη και σερβίρεται σε ψωμάκι με μελιτζανοσαλάτα, μαρμελάδα σύκου και πράσινη μουστάρδα με πράσινα μυρωδικά και πολλά-πολλά ακόμα, όλα μοναδικά σε σύλληψη και εκτέλεση.

Ο δεύτερος λόγος -με καμία διάθεση ιεράρχησης, απλά κάποιος έπρεπε να αναφερθεί πρώτος και κάποιος δεύτερος- ήταν η πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία που ζήσαμε κατά τη διάρκεια του γεύματος στην Μονή Ουρσουλινών, στα Λουτρά Τήνου. Πραγματικά δεν βρίσκω λόγια για να περιγράψω αυτό το «τραπέζι», τα συναισθήματα κατά τη διάρκεια των ωρών που περάσαμε εκεί, την μοναδική ατμόσφαιρα του χώρου αυτού, που η ενέργειά του αισθάνεσαι να σε τυλίγει, πυκνή και ολοζώντανη σαν τις εκατοντάδες μαθήτριες που πέρασαν από τις αίθουσές του αφήνοντας παντού το αποτύπωμα της αθωότητας, της φρεσκάδας και των χιλιάδων ονείρων τους, για τη ζωή που τις περίμενε έξω από τους απροσπέλαστους τοίχους της Μονής. Εκείνο που με βεβαιότητα γνωρίζω είναι πως βγήκα από την τραπεζαρία κλαίγοντας σχεδόν με αναφιλητά και ενώ είχα την έννοια ότι θα γίνω ρεζίλι, συνειδητοποίησα πως όλοι γύρω μου βίωναν το ίδιο. Έκλαιγαν ακόμα και οι άντρες της παρέας, γιατί -παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του γνωστού λαϊκού τραγουδιού- φαίνεται πως κι αυτοί κλαίνε, όταν είναι εντελώς αναπόφευκτο. Και στην προκειμένη περίπτωση ήταν! Η συγκίνηση άρχισε να μας τυλίγει ήδη κατά τη διάρκεια της ξενάγησης στον τόσο φορτισμένο αυτό χώρο, εντάθηκε όταν αντικρύσαμε την λιτή τραπεζαρία, την στρωμένη όμως με τόση αγάπη και ζεστασιά εκ μέρους των «οικοδεσποτών» μας, κορυφώθηκε όταν ένας χορός άψογα χορογραφημένος και εκτελεσμένος από τους ερασιτέχνες σερβιτόρους μας-μέλη του Σ.Ε.Κ.ΥΓ.Ε.Τ. τύλιγε και ξετύλιγε τις σπείρες του κάθε φορά που μας σέρβιρε ένα από τα εννέα διαφορετικά πιάτα του menu και χτύπησε κόκκινο όταν «κοινωνήσαμε» από τα χέρια της Αντωνίας Ζάρπα το γλυκό τελείωμα του γεύματος, μια κουταλιά ξυνόγαλο με ξερό συκαλάκι. Αμέσως μετά ήρθε το τελειωτικό χτύπημα στις αντοχές μας, το δέκατο πιάτο, ένα «πιάτο» γεμάτο χώμα και πέτρες από τη γη της Τήνου, που συμβόλιζαν αντίστοιχα το εμείς και το εγώ, ένα πιάτο γεμάτο με τόση συγκίνηση, που ίσως ακόμα κι αυτές οι πέτρες του να την αισθάνθηκαν!

Έγιναν πολλά στην Τήνο αυτές τις τρεις ημέρες, που όμως θα έχαναν την αξία τους και θα μπορούσαν να έχουν γίνει οπουδήποτε αν δεν είχαν ως σημείο αναφοράς τους τα δύο προαναφερθέντα δεδομένα. Δοκιμάσαμε συνταγές παραδοσιακές, αλλά και «πειραγμένες», με βάση πάντα τα άφθονα και μοναδικής νοστιμιάς τοπικά προϊόντα: πετρωτά τυράκια που μεταμορφώθηκαν σε αχλαδάκια, μαρέγκες που «ντύθηκαν» τριαντάφυλλα, μοσχαρίσια γλώσσα στιφάδο που θέλησε να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της ως γλυκό, λούτζες που αποφάσισαν να ενδυθούν το μαύρο πέπλο της σοκολάτας υγείας, burgers που βαρέθηκαν τη στρογγυλή θωριά τους και ζήτησαν να έχουν πλέον σχήμα σπειροειδές, ένα φρικασέ που ζήλεψε και είπε κι αυτό «να τη δει αλλιώς», όπως και οι λαχανοντολμάδες που εμφανίστηκαν με στολή maki sushi roll! Κι αν τα εδέσματα ήταν δεκάδες άλλοι τόσοι ήταν και οι παρασκευαστές τους. Μάγειρες και ζαχαροπλάστες που ζουν μόνιμα στο νησί και δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους μέσα από τους δικούς τους χώρους, έναν αγώνα που αποσκοπεί στο να μετουσιώσει τις εξαιρετικές πρώτες ύλες του νησιού και να τις μετατρέψει σε εδέσματα, μέσω των οποίων  οι επισκέπτες του τόπου θα γίνουν κοινωνοί αυτού του πλούτου, θα τον αγαπήσουν και θα τον ξαναζητήσουν. Αλλά και chefs ή pastry-chefs που βρέθηκαν στην Τήνο μόνο και μόνο για να προσθέσουν την δική τους πινελιά σ’ αυτόν τον υπέροχο πίνακα γεύσεων, χρωμάτων και αρωμάτων που έχει τον τίτλο «Τηνιακή Γαστρονομία».

Τους ευχαριστούμε όλους για τις μοναδικές γευστικές εμπειρίες που μας χάρισαν. Κυρίως όμως ευχαριστούμε όλους όσοι συνέβαλαν με οποιοδήποτε τρόπο στο να χτιστεί αυτή η εμπειρία ζωής, που στα προσωπικά μας ημερολόγια, αλλά και στα δεκάδες δημοσιεύματα που προσπαθούν να την περιγράψουν και να την αξιολογήσουν θα καταχωρηθεί φέροντας τον τίτλο «Tinos Food Paths 2016». Η χρονολογία είναι απαραίτητο να σημειωθεί, ώστε να μην υπάρξει σύγχυση στον αναγνώστη του μέλλοντος, μιας και όλοι μας περιμένουμε ήδη εναγωνίως και με ελαφριά ανατριχίλα τα όσα θα βιώσουμε και θα καταγράψουμε στη διοργάνωση του 2017, του 2018, του…

Copyright © Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.