Τρόοδος, η ορεινή καρδιά της Κύπρου και τα κρυμμένα μυστικά του!


Έχετε αδυναμία στους τροπικούς νησιωτικούς παραδείσους, εκεί όπου καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου ο ουρανός είναι καταγάλανος και οι θάλασσες ζεστές; Ψάχνετε, όμως, παράλληλα έναν τόπο σχετικά κοντινό, με τοπίο πολυποίκιλο και μοναδικό, κεντημένο με καταπράσινα δάση και αστραφτερές ακτές, στολισμένο με πανύψηλα βουνά και άγρια ακρωτήρια, διάσπαρτο με πανέμορφες πόλεις και γραφικά χωριουδάκια, στο οποίο επιπλέον η κουλτούρα, η γλώσσα και η γαστρονομία θα σας είναι απολύτως οικεία; Λοιπόν, ο τόπος αυτός υπάρχει και ονομάζεται Κύπρος, το νησί της Αφροδίτης, το νησί της καρδιάς μας, ένας προορισμός διακοπών πλημμυρισμένος ήλιο και θάλασσα, που όμως έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει. Μια επίσκεψη στα ενδότερα της Μεγαλονήσου θα σας πείσει για του λόγου το αληθές, όταν από τις πλαγιές του Τροόδους θα απολαύσετε την μοναδική πανοραμική θέα ολόκληρου του νησιού και όταν στις κορυφές του, που υψώνονται μέχρι και 2.000 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, θα αναζωογονηθείτε από τον βουνίσιο αέρα και το μεγαλείο της φύσης. Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε παραδοσιακά χωριά, με πλακόστρωτους δρόμους και λαϊκή αρχιτεκτονική, που φωλιάζουν θαρρείς ανάμεσα στα αμπέλια, τα περιβόλια, τους τριανταφυλλώνες και τα σκιερά δάση. Θα συναντήσετε στις διαδρομές σας εκκλησάκια καταστόλιστα με εξαιρετικές τοιχογραφίες, οινοποιεία με αξέχαστους τοπικούς οίνους, βουερούς καταρράκτες και χιλιάδες πουλιά ιθαγενή ή μεταναστευτικά, αλλά και χαριτωμένα γαϊδουράκια να διασχίζουν τα μονοπάτια του βουνού.

Ο ορεινός όγκος του Τροόδους καταλαμβάνει το κεντρικό και νοτιοδυτικό μέρος της Κύπρου, με την κορυφογραμμή του να εκτείνεται σε κατεύθυνση από τα δυτικά-βορειοδυτικά προς τα ανατολικά-νοτιοανατολικά. Η έκτασή του καλύπτει το 1/3 του νησιού, αποτελώντας το κυρίαρχο μορφολογικό και γεωλογικό γνώρισμά του και φιλοξενώντας μεγάλες δασικές εκτάσεις, τις πηγές των κυριότερων ποταμών, καθώς και πλούσια χλωρίδα, συμπεριλαμβανομένου σημαντικού αριθμού ενδημικών φυτών. Η ανυπέρβλητη ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος, το κλίμα και η πολιτιστική κληρονομιά του, καθιστούν το Τρόοδος έναν από τους σημαντικότερους πόλους έλξης περιηγητών και τόπο αναψυχής ντόπιων και επισκεπτών του νησιού. Διοικητικά η οροσειρά του Τροόδους χωρίζεται σε τέσσερις επαρχίες: την Επαρχία Λευκωσίας στα βόρεια, την Επαρχία Πάφου στα δυτικά, την επαρχία Λεμεσού στα νότια και την επαρχία Λάρνακας στα ανατολικά. Πολυάριθμα χωριά βρίσκονται διάσπαρτα σ’ ολόκληρη την οροσειρά, εκτός από το Δάσος Πάφου στα δυτικά, στο οποίο δεν διαμένουν μόνιμοι κάτοικοι. Τα ορεινά χωριά του Τροόδους είναι κυρίως συγκεντρωμένα στις κοιλάδες της Μαραθάσας και της Σολέας στα βόρεια, της περιοχής της Πιτσιλιάς στο κέντρο, των Κρασοχωριών της επαρχίας Λεμεσού και Πάφου στα νότια και σε μέρος της περιοχής Ορεινής στα ανατολικά. Ας επισκεφθούμε μαζί μερικά από τα χωριά και τα αξιοθέατα του Τροόδους.

Όμοδος, το χωριό των αρκατένων

Πανοραμική άποψη του χωριού Όμοδος.

Το Όμοδος, ένας από τους ομορφότερους παραδοσιακούς οικισμούς, βρίσκεται σε απόσταση 42 χλμ. Β.Δ. της Λεμεσού, στη γεωγραφική περιφέρεια των Κρασοχωριών, κτισμένος κοντά στη δυτική όχθη του ποταμού Χα Ποτάμι, σε μέσο υψόμετρο 810 μέτρων. Το χωριό δημιουργήθηκε πιθανότατα στα τέλη της Βυζαντινής περιόδου ή στις αρχές της Φραγκοκρατίας και μετά την διάλυση των οικισμών Πάνω και Κάτω Κούπετρα, που βρίσκονταν στην ανατολική όχθη του ποταμού Χα Ποτάμι. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού βρέθηκαν αρχαία αντικείμενα, που πιστοποιούν την κατοίκησή της κατά την αρχαιότητα και μάλιστα από τα Προϊστορικά χρόνια. Εξάλλου, πολλά τοπωνύμια της περιοχής έχουν αρχαία προέλευση, όπως το βουνό Αφάμης, του οποίου η ονομασία υποδηλώνει λατρεία του Ευφήμιου Δία ή ο Κρεμμός της Έρας (Ήρας) κλπ.

Η μεγάλη πλατεία του χωριού, μοναδική σε γραφικότητα και έκταση, μπροστά στο μεγαλόπρεπο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού, ο μεσαιωνικός ληνός…

…τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια και τα πετρόκτιστα σπίτια, προσδίδουν στο χωριό μια ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία.

Στολίδι και καμάρι του Ομόδους αποτελεί το Μοναστήρι του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ένα από τα παλαιότερα και πιο ιστορικά μοναστήρια του νησιού, κτισμένο στην καρδιά του χωριού.

Πρόκειται για ένα τεράστιο διώροφο κτηριακό συγκρότημα σε σχήμα Π, που με τα ψηλά κελιά του και τις θολωτές καμάρες πλαισιώνει τον τρίκλιτο και βασιλικού ρυθμού ναό από βορρά, δύση και νότο. Η είσοδος στον αύλειο χώρο του Μοναστηριού γίνεται από μία θολωτή είσοδο, την λεγόμενη «καμαρόπορτα», που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του συγκροτήματος.

Μεταξύ των ανεκτίμητης αξίας κειμηλίων, εξαιρετικής σημασίας είναι το χρυσοσκάλιστο εικονοστάσι της εκκλησίας, που φιλοτεχνήθηκε το 1817, με τη θήκη του Τιμίου Σταυρού και τις ρωσικής τεχνοτροπίας εικόνες. Σε άλλες αίθουσες του συγκροτήματος στεγάζονται σήμερα το Μουσείο Βυζαντινών Εικόνων, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, η Πινακοθήκη, Έκθεση Φωτογραφίας, καθώς και το Μουσείο Αγώνα 1955-59.

Τα σπίτια του χωριού αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής με κύρια στοιχεία τους τις κεραμιδένιες στέγες ή τα δώματα, τα γραφικά ανώγια, τις πλακόστρωτες λουλουδιασμένες αυλές με τα πιθάρια, τις ξύλινες πόρτες και τα ξωπόρτια με ποικίλες διακοσμήσεις, τα μπαλκόνια και τα μακρινάρια.

Η οικοτεχνία ανθεί στο Όμοδος, οι γυναίκες του οποίου, εκτός όλων των άλλων, ασχολούνται και με τα χειροποίητα κεντήματα…

…φτιάχνοντας θαυμάσιους κροσιέδες, τραπεζομάντιλα, νηματένα παπλώματα, αλλά και πιπίλες ή δαντέλες με βελόνα, όπως η κυρία της προηγούμενης φωτογραφίας.

Τα αρκατένα κουλλούρκα του Ομόδους είναι πασίγνωστα και περιζήτητα σε όλη την Κύπρο.  Ζυμώνονται με προζύμι από αφρό, που παράγεται λόγω ζύμωσης των ρεβιθιών και το οποίο ονομάζεται αρκάτηςΗ ονομασία αυτή πιθανότατα προέρχεται από την λέξη εργάτης, λόγω της πολύωρης διαδικασίας παρασκευής του συγκεκριμένου προζυμιού, που διαρκούσε ένα ολόκληρο βράδυ και απαιτούσε αρκετή επιμονή και υπομονή. Παρασκευάζονται με διαφόρων ειδών αλεύρια, όπως το λευκό, το ρεβυθάλευρο ή το χαρουπάλευρο.

Τα αρκατένα μπορούν να καταναλωθούν είτε ως μαλακός άρτος (ποξαμαθκιές), είτε ως διπυρίτης άρτος (ξεραθκιαστά). Πέρα από την καθημερινή τους χρήση, ως μέρος της διατροφής των κατοίκων Ομόδους και Κοιλανιού, τα παραδοσιακά αρκατένα ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τα έθιμα του κύκλου της ζωής, καθώς χρησιμοποιούνταν σε χαρούμενες ή πένθιμες περιστάσεις, ως στοιχείο φιλοξενίας, δωρεάς και ελεημοσύνης, αλλά και στο πλαίσιο θρησκευτικών τελετουργιών.

Παραδοσιακό χαρουπόμελο ή τερατσόμελο, όπως ονομάζεται στα κυπριακά από το τεράτσι, που δεν είναι άλλο από το χαρούπι, από το οποίο στην περιοχή του Τροόδους παράγονται πολλά και ποιοτικά προϊόντα.

Οι κάτοικοι του Ομόδους ασχολούνται εντατικά με την καλλιέργεια του αμπελιού και την παραγωγή εκλεκτού κρασιού και ζιβανίας,

Τα μόσφιλα, ο χαρακτηριστικός εδώδιμος καρπός της Κύπρου, ωριμάζουν το φθινόπωρο και είναι μικρά, σφαιρικά φρουτάκια με κίτρινο χρώμα και κόκκινες αποχρώσεις κατά την πλήρη ωρίμανση τους, από τα οποία παρασκευάζεται μια εξαιρετικά εύγευστη μαρμελάδα.

Στα δεκάδες μαγαζάκια του χωριού μπορεί κανείς να ανακαλύψει τοπικά και παραδοσιακά χειροποίητα προϊόντα από ολόκληρη την Κύπρο.

Το γαϊδουράκι, ο πιστός σύντροφος του αγρότη απαντάται στο Όμοδος σε κάθε πιθανή εκδοχή…

…υπενθυμίζοντάς μας τo κυπριακό γαϊδούρι, το αξιολάτρευτο αυτό ζώο, που διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην αγροτική ζωή του νησιού, με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, όπως το μέγεθος και η δύναμή του, να το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κοινά γαϊδούρια.

Τα κυπριακά γαϊδούρια στο παρελθόν υπήρξαν περιζήτητα στις γειτονικές της Κύπρου χώρες, όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, στις οποίες εξάγονταν, καθιστώντας την αναπαραγωγή και το εμπόριό τους μια επικερδή επιχείρηση, όπως αντιστοίχως σήμερα η απεικόνισή τους σε κάθε είδους cart postal και αναμνηστικά.

Πελένδρι, το χωριό της ζιβανίας

Το Πελένδρι ή Πελέντρι, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γραφικά χωριά του Τροόδους, βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Πιτσιλιάς, σε μια βουνοπλαγιά με υψόμετρο 880 μέτρων και σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων βόρεια της Λεμεσού, στην Επαρχία της οποίας ανήκει διοικητικά. To όνομα του χωριού, που πιθανότατα προέρχεται από σύντμηση της παλαιότερης ονομασίας Πολυδέντρι, μαρτυρά την αφθονία πράσινου της περιοχής, στην οποία κυριαρχούν πεύκα, λατζιές (είδος δρυός), αντρουκλιές, τρεμιθιές (αγριοφυστικιές), ξυσταριές, περνιές (πουρνάρια), αγριοελιές, πλατάνια και μερσινιές.

Συνολική άποψη του χωριού.

Η Πλατεία Ηρώων στην είσοδο του χωριού, με το άγαλμα του 20χρονου Ανθ/γού Αντώνη Αντωνίου, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά του Τούρκου εισβολέα στην Κερύνεια, στις 22 Ιουλίου του 1974.

Ο εντυπωσιακός Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή δεσπόζει στο κέντρο του χωριού.

Στο Πελένδρι διοργανώνεται -για δέκατη χρονιά φέτος- η εξαιρετικά επιτυχημένη Γιορτή της Ζιβανίας, η οποία είναι διήμερη και πραγματοποιείται στις αρχές Νοεμβρίου, συγκεντρώνοντας μεγάλο ενδιαφέρον τόσο από ντόπιους όσο και από επισκέπτες του νησιού, μιας και προσφέρει απλόχερα την ευκαιρία όχι μόνο να παρακολουθήσουν την παραδοσιακή παρασκευή ζιβανίας και άλλων προϊόντων του αμπελιού, αλλά και να τα γευθούν, απολαμβάνοντας παράλληλα την μουσική, τα τραγούδια και τους χορούς της Κύπρου.

Η πλατεία του χωριού και η εξέδρα που φιλοξενεί τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της Γιορτής Ζιβανίας…

…τις οποίες παρακολουθούν οι αρχές του τόπου, μεταξύ αυτών και ο εκάστοτε Υπουργός Γεωργίας της Μεγαλονήσου.

Παραδοσιακοί χοροί από τον Μουσικοχορευτικό Όμιλο Βρακοφόρων Κύπρου.

Το χαριτωμένο αυτό γαϊδουράκι, με την συνοδεία χορευτών, μετέφερε τα σταφύλια…

…τα οποία στην συνέχεια πατήθηκαν στην πατήστρα από μέλη του Μουσικοχορευτικού Ομίλου Βρακοφόρων Κύπρου.

Παραδοσιακό καζάνι για την απόσταξη της ζιβανίας, του παραδοσιακύ ποτού της Κύπρου, που είναι συνυφασμένο με την κυπριακή παράδοση και κουλτούρα ήδη από τον 14ο αι., παράγεται δε από στέμφυλα (ζίβανα), δηλαδή τα απομεινάρια των πατημένων σταφυλιών.

Εκτός από την κλασσική της χρήση ως οινοπνευματώδες ποτό, η ζιβανία χρησιμοποιείτο και για διάφορους άλλους σκοπούς, όπως για επούλωση πληγών, για εντριβές σε διάφορα μέρη του σώματος, για θεραπεία του κρυολογήματος, για την ανακούφιση από πονόδοντους ή ως ποτό θέρμανσης κατά τη διάρκεια των κρύων μηνών του χειμώνα, ειδικά στα χωριά του Τροόδους.

Οι λαμιντζάνες (νταμιτζάνες) για την αποθήκευση της ζιβανίας -και όχι μόνο- ντύνονται με ψαθί για την καλύτερη ασφάλειά τους…

…ενώ η καλαθοπλεκτική γενικότερα, ως τέχνη, είναι ένας από τους παλαιότερους κλάδους της χειροτεχνίας, που ελάχιστα αλλοιώθηκε στο πέρασμα του χρόνου και χρησιμοποιείται σχεδόν απαράλλαχτη ως σήμερα.

Ο παλουζές, η γνωστή μας ελληνική μουσταλευριά, παρασκευάζεται με μούστο από σταφύλια και αλεύρι, αλλά μπορεί επίσης να γίνει με χυμό από ρόδι (ροζ παλουζές) ή με χυμό από χαρούπι (μαύρος παλουζές).

Από τον παλουζέ (λευκό, ροζ ή μαύρο) φτιάχνεται και αντίστοιχου χρώματος σιουσιούκκος με αμύγδαλα ή καρύδια, τα οποία περνάμε σε χοντρή κλωστή και στη συνέχεια τα βουτάμε στον παλουζέ. Όσες περισσότερες φορές περαστεί από τον παλουζέ ο σιουσιούκκος μας τόσο πιο χοντρός θα γίνει. Αφήνουμε κάθε στρώμα παλουζέ να κρυώσει πριν την επόμενη εμβάπτιση του γλυκίσματος.

Τέλος, από τον παλουζέ φτιάχνονται και τα κιοφτέρκα. Βάζουμε τον παλουζέ σε ταψιά και τον αφήνουμε να κρυώσει. Μετά από μερικές ημέρες τον κόβουμε σε  ορθογώνια κομμάτια και τα αφήνουμε σε σκιερό χώρο για μερικές ημέρες, έως ότου αποξηρανθούν.

Τρεμυθόπιτες, πίτες με τρεμίθια, δηλαδή σπόρους τρεμιθιάς (είδος αγριοφυστικιάς).

Ψωμί Πελεντρίτικο, παραδοσιακό…

Η ονομασία τουμάτσια προέρχεται από το τουρκικό tumsek=μικρό κομμάτι και τα συγκεκριμένα ζυμαρικά τα διέκριναν σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια, τα τουμάτσια ή λαζάνια και σε μικρότερα τετράγωνα, οπότε τα έλεγαν τουμακκούθκια ή λαζανούθκια. Παρασκευάζονται με αλεύρι χωριάτικο και ολικής αλέσεως σε ίσες ποσότητες. Δίπλα στα τουμάτσια διακρίνονται τα μακαρόνια, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε και τα μακαρόνια τα τρυπητά του σκληνικιού, τα οποία ονοματοδοτούνται από το σκληνίκι (σκλινίτζ̆ιν), τολεπτό καλαμοειδές άκρο του τοπικού ομώνυμου θάμνου, που χρησιμοποιείται για την δημιουργία της τρύπας των μακαρονιών. 

Διάφορα είδη σταφυλιών πωλούνται επίσης στο μικρό παζάρι τοπικών προϊόντων, που πλαισιώνει την Γιορτή Ζιβανίας.

Ένα από τα προϊόντα αυτά και το θαυμάσιο μέλι της περιοχής…

…το οποίο αποτελεί κύριο συστατικό πολλών γλυκισμάτων, όπως οι εικονιζόμενες μελωμένες πόμπες -δεν είναι τουλούμπες-, ένα από τα πιο αγαπημένα σπιθκιάσιμα γλυτζιστικά της Κύπρου.

Στην Γιορτή Ζιβανίας συμμετείχε και το Παραδοσιακό Οινοποιείο Μουσείο Revecca, από την Λεμεσό.

Η υπογράφουσα παραδίδει τον οδηγό GREEK GASTRONOMY CALENDAR στον τότε (2017) Υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της Κύπρου Νίκο Κουγιάλη.

Οινοποιείο ZAMBARTAS

To Οινοποιείο Zambartas ιδρύθηκε από τον Άκη Ζαμπάρτα το 2006 και βρίσκεται στην περιοχή Κρασοχώρια, στον Άγιο Αμβρόσιο, στη νότια πλαγιά του όρους Τρόοδος, κοντά στη Λεμεσό. Το 2008, ο γιος του ιδρυτή, ο Μάρκος Ζαμπάρτας, επίσης οινολόγος, επέστρεψε από την Αυστραλία με Master στην Οινολογία από το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας και εντάχθηκε στην ομάδα του Οινοποιείου, το οποίο από τότε συνεχώς αναπτύσσεται ως προς τους αμπελώνες του, αλλά και ως προς τις εγκαταστάσεις του οινοποιείου. Η φιλοσοφία του Οινοποιείου Ζαμπάρτας περιστρέφεται γύρω από τις ήπιες και καινοτόμες πρακτικές αμπελοκαλλιέργειας και οινοποιίας με σκοπό την ανάδειξη του πλούτου του κυπριακού αμπελώνα και του μοναδικού terroir των Κρασοχωριών. Τα κρασιά Ζαμπάρτας -10 διαφορετικές ετικέτες- παράγονται κυρίως από κυπριακές ποικιλίες, όπως Ξυνιστέρι, Μαραθεύτικο και Γιαννούδι με σταφύλια από ιδιόκτητα αμπέλια στα Κρασοχώρια Λεμεσού και από συνεργαζόμενους παραγωγούς.

Η είσοδος του Οινοποιείου.

Οι δώμες, δηλαδή οι αναβαθμίδες, χαρακτηρίζουν το τοπίο και φιλοξενούν τα αμπέλια στις πλαγιές του Τροόδους.

Οι εσωτερικοί άρτια εξοπλισμένοι χώροι του Οινοποιείου.

Τα κρασιά Ζαμπάρτας έχουν βραβευτεί σε Κυπριακούς και διεθνείς διαγωνισμούς οίνου με περισσότερα από 70 μετάλλια.

Ο χώρος του δοκιμαστηρίου.

Ο καταρράκτης του Μιλλομέρη

Ο καταρράκτης αυτός, που βρίσκεται στην νοτιοανατολική περιοχή των Πλατρών, πρέπει να ονοματοδοτήθηκε από τις λέξεις μιλλός, που στην κυπριακή διάλεκτο σημαίνει υγρός -η ροή νερού από τον Κρυό Ποταμό έκανε το μέρος υγρό- και τη λέξη μέρος (μιλλός+μέρος= Μιλλομέρης). 0 καταρράκτης, που το νερό του πέφτει από ύψος 15 μέτρων, έγινε γνωστός μόλις τα τελευταία χρόνια, διότι η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται ήταν μέχρι πρόσφατα απρόσιτη. Με τα έργα όμως που έγιναν, με τον δρόμο και το μονοπάτι που διανοίχθηκαν, ο καταρράκτης του Μιλλομέρη αποτελεί πλέον ένα από τα αξιοθέατα των Πάνω Πλατρών και ελκύει πολλούς επισκέπτες με την ομορφιά του.

Αμέσως μετά την τελευταία στροφή του μονοπατιού…

…το εντυπωσιακό θέαμα του καταρράκτη μας αποζημιώνει για την σύντομη πεζοπορία.

Εστιατόριο «Ψηλό Δένδρο»

Στην σκιά τεράστιων πλατανιών και ακριβώς δίπλα στο ιχθυοτροφείο βρίσκεται το εστιατόριο «Ψηλό Δένδρο», στο οποίο απολαύσαμε, μεταξύ πολλών άλλων, την φρεσκότατη και εξαιρετικά ψημένη στη σχάρα πέστροφα.

Άποψη του ιχθυοτροφείου.

Η δημοσιογραφική συντροφιά μας αναμένοντας το κυρίως πιάτο μέσα σε ένα μοναδικού κάλλους φυσικό περιβάλλον.

Η αυτής εξοχότης η ψητή πέστροφα!

Αγρός, το χωριό των ρόδων

Αμφιθεατρικά κτισμένος στις πλαγιές του όρους Τρόοδος, στην περιοχή της Πιτσιλιάς και σε υψόμετρο 1100 μέτρων, ο Αγρός, αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής σε ένα καταπράσινο σκηνικό στολισμένο με χιλιάδες τριανταφυλλιές, απολαμβάνει πανοραμική θέα της ενδοχώρας της Μεγαλονήσου, με τα σπίτια του να ακροβατούν γαντζωμένα στις βουνοπλαγιές του σαν επιδέξιοι αναρριχητές! Η παράδοση θέλει το χωριό να ιδρύεται από 40 μοναχούς, που τον 8ο αιώνα, κατά την περίοδο της Εικονομαχίας, εγκατέλειψαν τη Mονή του Mεγάλου Aγρού στην Kύζικο της Mικράς Aσίας για να βρουν καταφύγιο στην Κύπρο και βέβαια έδωσαν στον νέο τόπο τους το όνομα του χωριού που άφησαν πίσω τους. Έχτισαν στο σημείο εκείνο ένα μοναστήρι, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα η Εκκλησία της Παναγίας του Αγρού. Αναλυτικές πληροφορίες για τον Αγρό θα βρείτε στο σχετικό άρθρο μας.

Πανοραμική άποψη του Αγρού.

Μια ακόμα όμορφη εικόνα του ιδιαιτέρως φροντισμένου αυτού χωριού του Τροόδους.

Περισσότερες πληροφορίες για το νησί της Αφροδίτης θα βρείτε στον ιστότοπο του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, τον οποίο και ευχαριστούμε για το ταξίδι γνωριμίας με έναν τόπο, που κατέχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας!

Copyright ©Katerina Marinaki. All Rights Reserverd. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

Κατηγορίες:Destinations, Europe, Local ProductsΕτικέτες: , , , , , ,

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: