Η Εθνική Ημέρα της Πορτογαλίας, του Camões και των Πορτογαλικών Κοινοτήτων -στα πορτογαλικά: Dia de Portugal, de Camões e das Comunidades Portuguesas-, εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Ιουνίου και αποτελεί μία από τις επίσημες αργίες της χώρας, που τιμάται από τους απανταχού της γης Πορτογάλους εις μνήμην του Luís de Camões, εθνικού ποιητή της Πορτογαλίας και ενός από τους σπουδαιότερους λυρικούς ποιητές της Ευρώπης, ο οποίος απεβίωσε στις 10 Ιουνίου 1580 και του οποίου το επικό ποίημα «Os Lusiadas» -«Οι Λουσιάδες» ή «Οι Λουζιτανοί»-, που ολοκλήρωσε το 1572, συνεισέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των Πορτογάλων. Αυτό το ποίημα-σύμβολο εστιάζει κυρίως στις πορτογαλικές εξερευνήσεις του 15ου αιώνα, που έφεραν φήμη και περιουσία στη χώρα και θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και πιο σημαντικά έργα της πορτογαλικής λογοτεχνίας.

Η Ημέρα της Πορτογαλίας, του Camões και των Πορτογαλικών Κοινοτήτων γιορτάστηκε και στην Ελλάδα, όπου στην Πρεσβευτική κατοικία και με οικοδέσποινα την Α.Ε. την Πρέσβειρα της Πορτογαλίας στην Ελλάδα Helena Paiva, πραγματοποιήθηκε μια λαμπρή γιορτή, την οποία τίμησαν με την παρουσία τους μέλη της διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής, επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής κοινότητας των Αθηνών.

Ο Luís Vaz de Camões γεννήθηκε το 1524 ή 1525 στην Λισαβόνα ή στην Coimbra, ήταν γυιός ενός ξεπεσμένου αριστοκράτη και απέκτησε ευρεία μόρφωση, σπουδάζοντας αρχικά σε μοναστήρια με Ιησουίτες μοναχούς και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Coimbra, από το οποίο δεν φαίνεται να έλαβε πτυχίο, γνώριζε όμως πολύ καλά και από το πρωτότυπο τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς. Ως χαρακτήρας ήταν ευθύς, οξύθυμος, ενθουσιώδης και εχθρός της αδικίας, την οποία καυτηρίαζε. Οι ιδιότητές του αυτές του στοίχισαν πολλές περιπέτειες, καταδιώξεις και δυστυχίες. Βρέθηκε να πολεμά τους μουσουλμάνους στην Θέουτα του σημερινού Μαρόκου, όπου σε μία μάχη, το 1549, έχασε το δεξί του μάτι. Χάρις στις ισχυρές του διασυνδέσεις στο παλάτι επανήλθε στην πατρίδα και άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Το 1551 φυλακίστηκε επί οκτάμηνο, το 1553 συνελήφθη για συμμετοχή σε ταραχές κατά του βασιλιά και κατόπιν παρακλήσεων της μητέρας του, ο Ιωάννης του έδωσε χάρη, με την προϋπόθεση να υπηρετήσει το στέμμα για 3 χρόνια στο εξωτερικό.

Τον ίδιο χρόνο αναχώρησε για την Γκόα της Ινδίας, που ήταν αποικία της Πορτογαλίας, ενώ μετά το τέλος της αναγκαστικής του υπηρεσίας τοποθετήθηκε ως ανθυπασπιστής στο Μακάο, αποικία των Πορτογάλων στη νότια Κίνα, όπου βρέθηκε κατηγορούμενος για ατασθαλίες, μάλλον από συκοφαντία. Επιστρέφοντας στην Γκόα, προκειμένου να υπερασπισθεί τον εαυτό του, έπεσε σε τρικυμία στον ποταμό Μεκόνγκ της Καμπότζης και σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, κατόρθωσε να σώσει τα χειρόγραφα του επικού ποιήματός του «Λουσιάδες» κολυμπώντας με το ένα χέρι, αλλά έχασε την Κινέζα ερωμένη του, η οποία πνίγηκε. Τελικά αθωώθηκε και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στη Μοζαμβίκη, όπου και γνωρίστηκε με τον ιστορικό Ντιόγο ντε Κόουτο, που τον βοήθησε να επιστρέψει στην πατρίδα του, το 1570. Το 1572 εξέδωσε το μνημειώδες ποίημά του «Os Lusiadas», που αποτελείται από 10 άσματα (cantos), με συνολικά 1.102 οκτάστιχες ομοιοκατάληκτες στροφές και έχει ως θέμα του ένα ιστορικό γεγονός: το ταξίδι του Βάσκο ντα Γκάμα προς την Ινδία και τον περίπλου του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας, στα τέλη του 15ου αιώνα. Η στιχουργική του δεινότητα συγκρίνεται με αυτήν του Ομήρου, του Βιργιλίου, του Σαίξπηρ και του Δάντη.

Ο θάνατος του Luís Vaz de Camões συνέπεσε με την πορτογαλική κρίση διαδοχής του 1580, που είχε ως αποτέλεσμα την διεκδίκηση του πορτογαλικού θρόνου από τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας και την διακυβέρνηση της Πορτογαλίας από τρεις γενιές Ισπανών βασιλέων, κατά τη διάρκεια της Ιβηρικής Ένωσης (1580 -1640). Την 1η Δεκεμβρίου 1640, η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της για άλλη μια φορά εκδιώκοντας τους Ισπανούς κατά τη διάρκεια του Πορτογαλικού Πολέμου της Αποκατάστασης και ανακηρύσσοντας τον Ιωάννη της Μπραγκάνσα, σε βασιλιά Ιωάννη Δ΄ της Πορτογαλίας. Το 1944, στην τελετή αφιέρωσης του Εθνικού Σταδίου στο Oeiras -κοντά στην Λισαβόνα-, ο πρωθυπουργός António de Oliveira Salazar αναφέρθηκε στην 10η Ιουνίου ως Dia da Raça (Ημέρα της Πορτογαλικής Φυλής). Οι εορτασμοί της Ημέρας της Πορτογαλίας ανεστάλησαν επίσημα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης των Γαρυφάλλων το 1974, επανήλθαν όμως αμέσως μετά και μάλιστα επεκτάθηκαν προκειμένου να συμπεριλάβουν τις Comunidades Portuguesas, τις Κοινότητες Πορτογάλων μεταναστών και των απογόνων τους, που ζουν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Copyright ©Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.