Η Πύλη των Ελεφάντων είναι η μία είσοδος του Κήπου, η άλλη ονομάζεται των Λεόντων και πλαισιώνεται φυσικά από λιοντάρια!

Τιμής ένεκεν, λοιπόν, ξεκινούμε την φωτογραφική μας περιήγηση από τους ασιατικούς ελέφαντες, οι οποίοι είναι πολύ έξυπνοι και έχουν μεγάλη χωρητικότητα μνήμης.

Η γνωστή φράση «έχει μνήμη ελέφαντα» βρίσκει εδώ την απόδειξή της μιας και οι ασιατικοί ελέφαντες μπορούν να θυμούνται περισσότερες από 25 εντολές, γι’ αυτό οι άνθρωποι τους χρησιμοποιούν κυριολεκτικά ως «πολυμηχανήματα» για όλες τις δουλειές.

Εδώ τα λιοντάρια, οι φρουροί της έτερης πύλης του Κήπου.

Μικρογραφίες οικοσυστημάτων ξεπροβάλλουν παντού έτσι ώστε τα αιχμάλωτα ζώα να ζουν σε χώρους, που στο μέγιστο βαθμό προσομοιάζουν με το φυσικό τους περιβάλλον.

Οι ρινόκεροι δεν έχουν φυσικούς θηρευτές, μιας και το κέρας τους μπορεί να μεγαλώσει μέχρι ένα μέτρο! Δυστυχώς, αποτελεί ένα τρόπαιο για τους κυνηγούς, που τους σκοτώνουν προκειμένου να το αποκτήσουν, διότι -λανθασμένα- θεωρείται ως θαυματουργό φάρμακο, αν και αποτελείται από απλή κερατίνη, όπως ακριβώς τα νύχια μας.

H άλκη είναι ένα πολύ κοινωνικό ζώο αγέλης, που μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως και 70 χλμ. την ώρα. Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά διαθέτουν κέρατα.

Ο μπαμπουίνος ο αμαδρυάς (hamadryas baboon) είναι ένα υποείδος μπαμπουίνου. Τα αρσενικά ζώα έχουν γκρι-ασημένια γούνα, ενώ τα θηλυκά γκρι-καφέ. Τα αρσενικά -που η πυκνή γούνα τους φθάνει ως τη μέση τους, θυμίζοντας πανωφόρι- ζουν σε χαρέμι με πολλά θηλυκά και τα μικρά τους.

Αντιλόπες (oryx). Τα μακριά και αιχμηρά κέρατά τους αποτελούν ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο ενάντια στα λιοντάρια και τους άλλους θηρευτές τους. Με τις φαρδιές τους οπλές, περπατούν χωρίς προβλήματα στην άμμο, ενώ το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η μαύρη μάσκα του προσώπου τους.

Οι γορίλες είναι ζώα φυτοφάγα, που αναζητούν την τροφή τους στα δάση της Αφρικής. Δημιουργούν ομάδες αποτελούμενες από ένα αρσενικό, τα θηλυκά του και τους απογόνους τους.

Οι βίδρες ζουν μόνες τους στα όρια της επικράτειάς τους, που ορίζεται από 1 έως 40 χλμ,, ανάλογα με την πυκνότητα της διαθέσιμης τροφής. Ζευγαρώνουν οποιαδήποτε στιγμή του έτους μέσα στο νερό και μετά από περίοδο κύησης 63 ημερών γεννιούνται 1-4 κουτάβια, εξαρτώμενα από τη μητέρα τους επί ένα περίπου έτος. Το αρσενικό ασχολείται λίγο έως καθόλου με τη φροντίδα των νεογνών.

Οι φώκιες μπορούν να κολυμπήσουν μέχρι και 35 χλμ. την ώρα και να βουτήξουν έως και σε 200 μέτρα βάθος, είναι ικανές δε να προσανατολιστούν τέλεια στο νερό με τη βοήθεια των ευαίσθητων μουστακιών τους.

Η ζέβρα του Γκρεβύ (Grévy’s-Zebra) είναι το μεγαλύτερο είδος ζέβρας, το οποίο φθάνει το 1,5m ύψος και τα 460 κιλά σε βάρος. Ο βασιλιάς της Αιθιοπίας είχε δωρίσει κάποτε μερικές τέτοιες ζέβρες στον τότε Γάλλο Πρόεδρο Jules Grévy (1807 – 1891), από τον οποίο και πήραν το όνομά τους.

Η πρασινοκέφαλη πάπια, η πιο γνωστή και διαδεδομένη πάπια στον κόσμο, απαντά σε δύο «μορφές»,την άγρια και την εξημερωμένη, η οποία προέρχεται από την πρώτη και απαντά σε διάφορα μεγέθη και χρώματα (συνήθως λευκό). Ανήκει στις επονομαζόμενες πάπιες επιφανείας ή αφρόπαπιες, που αναζητούν την τροφή τους στην επιφάνεια του νερού.

Και όμως ο Ζωολογικός Κήπος του Βερολίνου φιλοξενεί και γαϊδουράκια, όπως και μοσχαράκια και άλλα οικόσιτα ζώα!

Το λάμα ή αν προτιμάτε στα ελληνικά προβατοκάμηλος, είναι θηλαστικό συγγενές της καμήλας, με ύψος 1,70 μ. περίπου και βάρος γύρω στα 100 κιλά. Το τρίχωμά του είναι μακρύ, με χρώμα καστανοκόκκινο, λευκό ή μαύρο, ανάλογα με το είδος, το κεφάλι του είναι κοντό και στενό, με το στόμα να προεξέχει ελαφρά, για να μπορεί να βόσκει, μιας και είναι φυτοφάγο. Το θηλυκό -που χρησιμοποιείται για την παραγωγή μαλλιού- κυοφορεί για 10 μήνες, και γεννάει ένα μόνο μικρό, το οποίο μέσα σε ενάμιση χρόνο έχει δημιουργήσει δική του οικογένεια.

Το λάμα ζει στα ψηλά οροπέδια του Περού και της Βολιβίας και προτιμά γενικά τα ψυχρά κλίματα, ενώ δεν κατεβαίνει σε ηλιόλουστες και ζεστές πεδιάδες. Τα αρσενικά χρησιμοποιούνται από τους ντόπιους ως μέσο μεταφοράς, καθώς μπορούν να διανύσουν 30 χιλιόμετρα την ημέρα κουβαλώντας πάνω από 60 κιλά.

Το αλπακά (Llama pacos) είναι μηρυκαστικό ζώο της οικογένειας των καμηλιδών, με μακρύ λαιμό, τριγωνικά αυτιά, μικρό κεφάλι, μυτερό ρύγχος και μακρύ, απαλό τρίχωμα, που μπορεί να είναι λευκό, σκούρο καστανό ή μαύρο. Από το τρίχωμα του αλπακά υφαίνονται υφάσματα και βελούδα, τα οποία είναι γνωστά με την ίδια ονομασία. Τα πανέμορφα αυτά θηλαστικά είναι ενδημικά των Άνδεων στο Περού, τη Χιλή και τη Βολιβία, όπου έχουν εξημερωθεί από τη Νεολιθική εποχή. Χρησιμοποιήθηκαν από τους Ίνκας για τη μεταφορά εμπορευμάτων. Έχει ύψος περίπου 90 εκ. στο ακρώμιο και μήκος περίπου 1,5 μ.

Oι τάπιροι είναι τα μεγαλύτερα θηλαστικά της Νότιας Αμερικής, που αν και μοιάζουν με χοίρους συγγενεύουν περισσότερο με τον ρινόκερο και το άλογο. Είναι άριστοι κολυμβητές μπορούν δε επίσης να βουτήξουν.

Η καμηλοπάρδαλη, το ψηλότερο ζώο στον κόσμο, είναι θηλαστικό και φυτοφάγο, που πήρε το όνομά του από τον συνδυασμό των λέξεων «καμήλα» και «λεοπάρδαλη». Το ύψος της φτάνει τα 5,5 μέτρα, το βάρος της τα 1.350 κιλά και το σώμα της καλύπτεται από παχύ δέρμα, που φέρει καφετιές κηλίδες. Το κεφάλι της φαντάζει μικροσκοπικό σε σχέση με τον μακρύ λαιμό της και καταλήγει σε δύο μικρά κέρατα. Η καμηλοπάρδαλη βαδίζει αργά και όταν παραστεί ανάγκη μπορεί να τρέξει με ταχύτητα μέχρι και 30 χιλιομέτρων.

Η πολική αρκούδα, γνωστή και σαν λευκή, βόρεια ή θαλάσσια αρκούδα, ζει στις Αρκτικές περιοχές και είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα είδη σαρκοβόρων του πλανήτη, ευρισκόμενη στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας της περιοχής της. Όρθια ξεπερνά τα 3 μέτρα ύψος, οι αρσενικές ζυγίζουν συχνά πάνω από 750 κιλά και οι θηλυκές γύρω στα 250 κιλά. Έχει προσαρμοστεί πολύ καλά στο περιβάλλον της: η γούνα της και το παχύ στρώμα λίπους κάτω απ’ αυτήν την προστατεύουν από το κρύο, ενώ το άσπρο της τρίχωμα την κάνει δυσδιάκριτη στους εχθρούς, αλλά και στη λεία της.

Η καμήλα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αντοχή στις συνθήκες που επικρατούν στις ερήμους, μιας και το νερό που χρειάζεται το παίρνει από το λίπος που έχει αποθηκευμένο στην καμπούρα της. Το λίπος καίγεται μέσα στον οργανισμό της εξοικονομώντας 107 γραμμάρια νερού, ανά 100 γραμ. λίπους. Υπάρχουν δύο είδη καμηλών: η βακτριανή με δύο ύβους και η αραβική με έναν.

Το κτήριο του Ενυδρείου, που αποτελεί μέρος του Ζωολογικού Κήπου του Βερολίνου.

Οι ιπποπόταμοι αγαπούν να έχουν τη δική τους περιοχή. Ο αρσενικός ιπποπόταμος συχνά μαρκάρει με τα κόπρανά του μια περιοχή στην όχθη ενός ποταμού, όπου διατηρεί χαρέμι με θηλυκά και την υπερασπίζει από άλλα αρσενικά. Στις διενέξεις επιστρατεύει τους κυνόδοντές του, που έχουν μήκος 50 εκατοστά, καθώς και το κεφάλι του, το οποίο χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κριό. Καθώς συχνά αγρότες και τουρίστες εισέρχονται στην περιοχή του, την οποία εκείνος υπερασπίζεται με σθένος, θεωρείται από τα πιο επικίνδυνα ζώα στην Αφρική. Σκοτώνει κροκοδείλους και λιοντάρια και είναι υπεύθυνος για πολύ περισσότερους θανάτους ανθρώπων απ’ ό,τι άλλα ζώα της Αφρικής.

Οι περισσότεροι πιγκουίνοι τρέφονται με γαρίδες, ψάρια, καλαμάρια και άλλες θαλάσσιες μορφές ζωής, που ψαρεύουν βουτώντας και κολυμπώντας κάτω από το νερό. Περνούν τη μισή ζωή τους στη θάλασσα και την άλλη μισή στη στεριά. Όταν οι μητέρες χάσουν έναν νεοσσό, προσπαθούν συχνά να τον αντικαταστήσουν κλέβοντας ένα από μια άλλη μητέρα, πράγμα που δεν το επιτυγχάνουν πάντα, αφού τα υπόλοιπα θηλυκά, που βρίσκονται εκεί κοντά, βοηθούν την αμυνόμενη μητέρα να υπερασπίσει τα μικρά της.