Το εντυπωσιακό Εκθεσιακό Κέντρο Fuar Izmir, που φιλοξενεί την έκθεση «Τravel Turkey Izmir».

To Εκθεσιακό Κέντρο Fuar Ιzmir άνοιξε τις πύλες του στις 25 Μαρτίου 2015 ως το μεγαλύτερο, το πιο σύγχρονο και νεώτερο Εκθεσιακό Κέντρο στην Τουρκία, προκειμένου να επιτρέψει στη Σμύρνη να ανταποκριθεί στο πραγματικά αυξανόμενο δυναμικό των εκθέσεων στην πόλη και να ανοίξει νέους ορίζοντες σ’ αυτόν τον τομέα. Διαθέτει 4 αίθουσες εφοδιασμένες με τον πιο σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, 330.000 τ.μ. συνολικής έκτασης, 119.000 τ.μ. συνολικού εξωτερικού και εσωτερικού εκθεσιακού χώρου, 12.000 τ.μ. για φουαγιέ, 20.500 τ.μ. χώρους εκδηλώσεων, 93.000 τ.μ. parking για περίπου 2.500 οχήματα, 16.000 τ.μ. καφετέριες και εστιατόρια, καθώς και 4 αίθουσες σεμιναρίων.

H αγορά αντικών ήταν το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε εισερχόμενοι στο Εκθεσιακό Κέντρο, όπου εκτός από είδη τέχνης…

…οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν και αυτοκίνητα αντίκες.

Εξίσου ενδιαφέροντα, πανέμορφα και φορτωμένα μνήμες τα μπακιρένια είδη…

…αλλά και τα καλλυντικά από τριαντάφυλλο, με βάση το ροδόνερο και το ροδέλαιο, που παράγονται με απόσταξη ροδοπέταλων της περίφημης ποικιλίας damascena rose, με ειδική τεχνική και αποκλειστικά φυσική διαδικασία.

Στον ισόγειο χώρο του Εκθεσιακού Κέντρου Fuar Izmir φιλοξενήθηκαν οι γαστρονομικές δραστηριότητες της διοργάνωσης, με παραγωγούς…

…αλλά και τις εργασίες του International Gastronomic Tourism Congress, το οποίο, όπως προκύπτει και από το πρόγραμμά του…

…παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον και τις εργασίες του παρακολούθησαν δεκάδες επισκέπτες της Έκθεσης.

Φυσικά, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της Τravel Turkey Izmir δεν θα μπορούσε παρά να είναι το Tasting Story, με τα πάμπολλα γαστρονομικά events.

Εννοείται ότι την προσοχή και το ενδιαφέρον μας κέρδισαν κυρίως οι γεύσεις της φιλοξενούσας χώρας! Στην Τουρκία η τυρόπιτα λέγεται peynir börek, αλλά και pogača peynir…

…και για πιο τραγανό αποτέλεσμα, αφού ψηθεί μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνειά της, αναποδογυρίζεται με επιδεξιότητα σε άλλο ταψί, προκείμενου να έρθει το πάνω-κάτω και συνεχίζεται το ψήσιμο για περίπου 15′ ακόμα. Θεά την έκανες την τυρόπιτα!

Προφανώς δεν θα μπορούσε να λείπει ο παραδοσιακός halva, ο οποίος κατέχει μοναδική θέση στην τουρκική κουζίνα εδώ και αιώνες. Η συγκεκριμένη εταιρεία, στα χέρια πλέον της τέταρτης γενιάς, καθώς λειτουργεί από το 1885, μοιράζεται τις γεύσεις του παππού Ömer Beşe με τις νεώτερες γενιές, παρουσιάζοντας παραδοσιακές γεύσεις, που παρασκευάζονται με τις πατροπαράδοτες μεθόδους.

Το Kaşar είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα τυριά της Τουρκίας. Πρόκειται για ένα μέτρια λιπαρό τυρί παρόμοιο με το ελληνικό κασέρι, που μερικές φορές διατίθεται στο εμπόριο ως «τουρκικό τσένταρ». Το λιγότερο ώριμο Kaşar, που ονομάζεται φρέσκο​, καταναλώνεται επίσης ευρέως. Δύο ποικιλίες είναι ιδιαιτέρως δημοφιλείς, Kars και Thrace.

To καροτσάκι του γνωστού εστιατορίου Dostlar Firini, στο Alsancak, φορτωμένο με τα περίφημα σμυρνέικα boyoz -σύνθετη λέξη boy+göz, που σημαίνει ευμεγέθη μάτια, από τα «μάτια», τις φουσκάλες, που σχηματίζει η ζύμη καθώς ψήνεται. Τα boyoz, λοιπόν, εισήλθαν στην Τουρκία το 1492 μέσα από την κουζίνα των Σεφαραδιτών Εβραίων, που εγκαταστάθηκαν στην χώρα, με την Σμύρνη να έχει γίνει πλέον συνώνυμο της γεύσης αυτών των αφράτων πιτών, με το λεπτό κρατσανιστό φύλλο τους, που μπορεί να γεμισθεί με τυρί, σπανάκι, σοκολάτα και πολλά άλλα.

Περνώντας και στα επιδόρπια ένα παγωτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί…

…όπως άλλωστε και τα γλυκά του κουταλιού ή οι μαρμελάδες από βερύκοκα (kayisisi) προερχόμενα από την περιοχή του Igdir, στην Ανατολική Τουρκία, όπου στην σκιά του όρους Αραράτ καλλιεργούνται μήλα, ντομάτες, αγγούρια, ροδάκινα, αχλάδια, ζαχαρότευτλα, καρπούζια και πεπόνια, με τα πιο διάσημα, ωστόσο, προϊόντα του Ιγκντίρ να είναι το βαμβάκι και τα βερίκοκα.

Απλά χωρίς λόγια!

Tο κυρίως κομμάτι της τουριστικής έκθεσης φιλοξενήθηκε στον δεύτερο όροφο του Fuar Izmir…

…με το ελληνικό περίπτερο να κλέβει τις εντυπώσεις…

…παραπέμποντας με τα χρώματα και το όλο στήσιμό του σε παραδοσιακό ταβερνάκι κάποιου ελληνικού νησιού.

Η Χίος δεν θα μπορούσε να μην έχει το δικό της περίπτερο, όχι μόνο λόγω της απόστασης αναπνοής από την Σμύρνη, αλλά και λόγω της μαστίχας, που κυριολεκτικά λατρεύουν οι Τούρκοι.

Κως, Σάμος, Λέρος και Κάλυμνος, σε ένα ενιαίο περίπτερο.

Το περίπτερο της TÜRSAB, της Ένωσης Τουρκικών Ταξιδιωτικών Γραφείων, δεν θα μπορούσε παρά να κυριαρχείται από το εθνικό κόκκινο χρώμα.

Το περίπτερο της Προύσα (Τουρκικά: Bursa, Μπούρσα), πρωτεύουσας της ομώνυμης Περιφέρειας στη ΒΔ Τουρκία. Με πληθυσμό 2.562.828 κατοίκους είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, γνωστή για τα χιονοδρομικά κέντρα του όρους Ουλού (= Όλυμπος της Μυσίας), τα μαυσωλεία των Οθωμανών Σουλτάνων και την εύφορη πεδιάδα που την περιβάλλει. Η πόλη κατέχει σημαντική θέση στην γαστρονομία της Τουρκίας, όχι μόνον για τις σπεσιαλιτέ της, όπως το İskender Kebap, που πήρε το όνομά του από τον δημιουργό του Ισκεντέρ Ισκεντερόγλου, αλλά και για την ζαχαροπλαστική της, με ξεχωριστή θέση να κατέχουν τα μαρόν-γκλασέ. Η πόλη είναι επίσης γνωστή για την αρχιτεκτονική της.

Το Çanakkale δικαιολογημένα επέλεξε να προτάξει το Μουσείο της Τροίας, ένα Αρχαιολογικό Μουσείο που άνοιξε τις πύλες του μόλις το 2018 και βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας πόλης της Τροίας. Εδώ εκτίθενται σε επτά τμήματα ενός σύγχρονου αρχιτεκτονικά κτηρίου τα ιστορικά αντικείμενα από την Τροία και μερικές ακόμα γειτονικές αρχαίες πόλεις, καθώς και από κοντινά νησιά.

Το Εσκισεχίρ, πρωτεύουσα της ομώνυμης Επαρχίας στην ΒΔ Τουρκία, είναι το Δωρύλιο των Βυζαντινών Χρόνων και γνωστή πανεπιστημιούπολη, όπου εδρεύουν τόσο το Πανεπιστήμιο Eskişehir Osmangazi όσο και το Πανεπιστήμιο Anadolu, το οποίο έχει μία από τις μεγαλύτερες εγγραφές φοιτητών στον κόσμο.

H Άγκυρα (τουρκικά:Ankara) είναι η πρωτεύουσα της Τουρκίας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, μετά την Κωνσταντινούπολη, με πληθυσμό 4.875.803.

Το Ντιγιάρμπακιρ είναι μια αρχαιότατη πόλη, που αναφέρεται σε ασσυριακές και αραμαϊκές πηγές. Το σημερινό της όνομα προέρχεται από την αραβική φράση «χώρα (της φυλής) του Μπακρ», μεσαιωνική ονομασία της Άνω Μεσοποταμίας. Ωστόσο, κατά την κεμαλική περίοδο το αραβικό-οθωμανικό της όνομα μετασχηματίστηκε σε Ντιγιάρμπακιρ (χώρα του μπακιριού), λόγω των ορυχείων χαλκού, που βρίσκονταν στην περιοχή. Μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η πόλη είχε σημαντικό χριστιανικό πληθυσμό, αλλά και αρμενικό και συριακό στοιχείο, που όμως εξοντώθηκαν ή εκτοπίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σήμερα, ο πληθυσμός της πόλης αποτελείται κυρίως από Κούρδους, γι’αυτό και θεωρείται ως η «ανεπίσημη πρωτεύουσα» του τουρκικού Κουρδιστάν.

Στην αρχαιότητα η Αμάσεια διετέλεσε πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου, μέχρι το 183 π.Χ., οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Σινώπη. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Αμάσεια ήταν έδρα Μητρόπολης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής αριθμούσε 155.000 κατοίκους σε 392 ενορίες, με ισάριθμες εκκλησίες και 325 σχολεία, όπου φοιτούσαν 10.000 μαθητές. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου και του Ελληνοτουρκικού πολέμου που ακολούθησε, η Αμάσεια έγινε θέατρο φοβερών διωγμών κατά του αρμενικού και ποντιακού πληθυσμού.