H πόλη του Αγρινίου, η λίμνη Λυσιμαχεία και το Παναιτωλικό όρος σε ένα εντυπωσιακό νυχτερινό πορτραίτο (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Τα χαλκούνια, ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά πασχαλινά έθιμα της πατρίδας μας, με ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πρόκειται για αυτοσχέδιες εκρηκτικές κατασκευές, που ανάβουν κάθε χρόνο την Μεγάλη Παρασκευή, στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό θέαμα σε όλους τους θεατές (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Λίμνη Τριχωνίδα, η μεγαλύτερη φυσική λίμνη της ελληνικής επικράτειας, στα ανατολικά της πόλης του Αγρινίου. Η αισθητική και οικολογική σημασία της είναι προφανώς τεράστια, καθώς φιλοξενεί περισσότερα από 200 είδη πτηνών και 25 είδη ψαριών και βέβαια ανήκει στις περιοχές NATURA 2000. Τα νερά της προσφέρονται για κολύμπι και ιστιοπλοΐα όσο και για θαλάσσιο σκι (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Η Αγία Τριάδα του Μαύρικα, ένα μισοβυθισμένο βυζαντινό εκκλησάκι περίτεχνης αρχιτεκτονικής, του 9ου αιώνος, κοντά στη λίμνη Λυσιμαχεία (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Εντυπωσιακός καταρράκτης στο ρέμα Ζελιχόρεμα του Παναιτωλικού όρους (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό Νερομάννα, βόρεια της λίμνης Τριχωνίδας και πάνω σε λόφο ύψους 400 μ., σώζονται τα ερείπια μιας αρχαίας οχυρωμένης πόλης -πιθανόν του αρχαίου Φιστύου-, με το τοπωνύμιο Παλαιομονάστηρο. Ανάμεσα στα ερείπια και το ερειπωμένο μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Το αρχαίο θέατρο του Στράτου είναι το μεγαλύτερο από τα συνολικά 5 αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας. Η ανοικοδόμησή του διακρίνεται σε τρεις φάσεις με την πρώτη να χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ. (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Η ελιά και τα προϊόντα της αποτελούν αναπόσπαστο όσο και ζωντανό κομμάτι της γαστρονομίας, της παράδοσης και του πολιτισμού της περιοχής του Αγρινίου, το οποίο φημίζεται για την πράσινη επιτραπέζια ελιά και το εξαιρετικής ποιότητος ελαιόλαδό του (φωτο αρχείο Δήμου Αγρινίου).

Ο Γιώργος Παπαναστασίου προσέφερε στην Loriana Abbruzzetti αντίγραφο του έργου του Αγρινιώτη ζωγράφου Χρήστου Γαρουφαλή, με τίτλο «Κλαδάκι ελιάς» (φωτο άνω) και παρέλαβε  έργο της υδατογράφου Luisa Grifoni della Valle, που απεικονίζει έναν ελαιώνα της Τοσκάνης.

Δεν θα μπορούσα να φωτογραφήσω την κάρτα του Δημάρχου Αγρινίου με το «Κλαδάκι ελιάς«, παρά μόνο δίπλα στο Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο GAEA Π.Ο.Π. Σητεία, που παράγεται από την ποικιλία Κορωνέικη, από ελιές οι οποίες μαζεύονται με το χέρι και ελαιοποιούνται με ψυχρή έκθλιψη. Ένα από τα προϊόντα που επιλέγει η εταιρεία GAEA, η οποία δεν είναι απλά μια εταιρία που προσφέρει υγιεινά τρόφιμα σε όμορφες συσκευασίες, αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής, στην καρδιά της οποίας κρύβεται η βαθιά εκτίμηση των ανθρώπων της για ό,τι φυσικό.

Οι Πράσινες Βιολογικές Ελιές GAEA (αριστερά) συλλέγονται από ελαιόδεντρα, που καλλιεργούνται χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα, ακριβώς όπως και οι Βιολογικές Ελιές Καλαμών GAEA, που συλλέγονται με το χέρι αφού έχουν ωριμάσει φυσικά πάνω στο δέντρο, με το χρώμα τους να ποικίλει από μαύρο σε μωβ-καφέ, ανάλογα με το ποσοστό έκθεσης τους στον ήλιο.

Ένα από τα κουτιά τοπικών προϊόντων Αγρινίου, μια μελένια συλλογή «στολισμένη» μοναδικά με κομψές χειροποίητες ετικέτες, μικρά πουγκάκια αρωματικών, καρύδια και ξύλα κανέλας, που σε έκανε να θέλεις να τα κρατήσεις ακριβώς έτσι, αν η επιθυμία να τα δοκιμάσεις όλα δεν ήταν πολύ ισχυρότερη!

Mία τεράστια ποικιλία προϊόντων μελιού, δια χειρός Γρηγόρη Αραπογιάννη και της μελισσοκομίας «GA kekropia» (g.arapogiannis2000@gmail.com) είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και την χαρά να σας τα παρουσιάσουμε. Πρώτα-πρώτα η θαυματουργή γύρη, η τροφή των νεαρών μελισσών, που θεωρείται μία από τις πιο θρεπτικές τροφές της φύσης, καθώς περιέχει σχεδόν όλα τα θρεπτικά στοιχεία, που χρειάζεται ο άνθρωπος. Ακολούθως το πευκόμελο, ένα από τα καλύτερα μέλια, το οποίο παράγεται από μέλισσες, που συλλέγουν μελιτώματα αντί νέκταρ λουλουδιών. Μέλι ανθέων γλυκάνισου, ένα εξαιρετικά σπάνιο μέλι, με βουτυρένια γεύση, αυξημένα υγιεινά χαρακτηριστικά και απίθανους γευστικούς τόνους γλυκάνισου. Τέλος, στα μικρά βαζάκια, στο μπροστινό μέρος της φωτογραφίας, super food με μέλι και υπερτροφές, καθώς και μέλι με ταχίνι ή με κανέλα Κεϋλάνης, ένα μείγμα ικανό να θεραπεύσει δεκάδες ασθένειες.

Μέλι ελάτης (αριστερά) και μέλι ερείκης – κουμαριάς, με γεύση πλούσια και πρωτότυπη, μιας και συνδυάζει την γλυκύτητα από το ρείκι και την πικρούτσικη επίγευση από την κουμαριά. Μικρής παραγωγής το μέλι αυτό βοηθά στην πέψη, αλλά και στην μείωση της χοληστερίνης και του σακχαρώδη διαβήτη. Όσο για το μέλι ελάτης, πρόκειται για ένα από τα κορυφαία και πιο σπάνια είδη μελιού, το οποίο δεν συλλέγεται από τα άνθη, αλλά από τα μελιτώματα, τα οποία παράγονται από τις σακχαρούχες εκκρίσεις εντόμων, που παρασιτούν και τρέφονται από τους χυμούς του δέντρου (π.χ. έλατα, πεύκα, βελανιδιές κλπ.) και τις οποίες συλλέγουν οι μέλισσες και με τη βοήθεια διαφόρων ενζύμων τις μετατρέπουν σε μέλι.

Βάμμα πρόπολης (αριστερά), ένα απόλυτα φυσικό αντιβιοτικό και ελιξίριο προστασίας του ανθρώπινου οργανισμού, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, με αντιβακτηριδιακή, αντιμυκητιακή και αντισηπτική δράση. To βαλσαμέλαιο ή βαλσαμόλαδο (δεξιά), είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις πολλές ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητές του. Επίσης, κερήθρα από πευκόμελο, πλούσια σε υδατάνθρακες, αντιοξειδωτικά και ιχνοστοιχεία από διάφορα άλλα θρεπτικά συστατικά. Τέλος, σακουλάκια με βότανα, ξύλα κανέλας και καρύδια συμπληρώνουν αρμονικά την εντυπωσιακή συλλογή προϊόντων μελιού του Γρηγόρη Αραπογιάννη.

Από την πλούσια αυτή γκάμα προϊόντων δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα σκευάσματα για την περιποίηση του προσώπου και του σώματος, όπως τα εικονιζόμενα, των οποίων η παρασκευή στηρίζεται σε συστατικά προερχόμενα από το βασίλειο των μελισσών.

Στην ίδια λογική και τα παραδοσιακά, αγνά σαπούνια από ελαιόλαδο, που εμπλουτίζονται με διάφορα άλλα φυτικά συστατικά, όπως το κακάο, η δάφνη και η λεβάντα, πάντα δια χειρός Γρηγόρη Αραπογιάννη.

Παραδοσιακά χειροποίητα λουκούμια Μπαριάμης, με κορυφαία αυτά με εξαιρετική γεύση και άρωμα τριαντάφυλλου και την γνωστή ποιότητα της εταιρείας Μπαριάμη. Μια «γλυκιά» ιστορία που ξεκινά το 1930 στο Αγρίνιο, όταν ο Θεμιστοκλής Μπαριάμης δημιουργεί εκεί μια μικρή επιχείρηση με παραδοσιακά γλυκά, όπως βανίλια (το γνωστό «υποβρύχιο»), λουκούμια, καραμέλες και παστέλια και τον γιο του Χρήστο να συνεχίζει την επιχείρηση με το ίδιο μεράκι, από το 1960.

Μοναδικά και πολύτιμα, όπως τα δέντρα με τα χρυσά μήλα που φύτρωναν στον μυθικό Κήπο των Εσπερίδων. είναι τα προϊόντα του ομώνυμου εργαστηρίου, τα δεκάδες διαφορετικά είδη χειροποίητων ζυμαρικών και τα γλυκά κουταλιού, τα λικέρ ή οι μαρμελάδες. Πάντα με γνώμονα την αγάπη, τον σεβασμό και την πολυετή εμπειρία, ως προς την εκμετάλλευση όλων των αγαθών της γης της Αιτωλοακαρνανίας και σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές δυνατότητες του εργαστηρίου, τα προϊόντα ο «Κήπος των Εσπερίδων»  έχουν τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα και «σκλαβώνουν» όσους τα δοκιμάσουν από την πρώτη κιόλας μπουκιά!

Κατανοώντας την αξία της πλούσιας ελληνικής χλωρίδας και των σπάνιων φυτών της, η «Anthir» σχεδίασε μια ολοκληρωμένη κάθετη μονάδα παραγωγής και επεξεργασίας για φυτά αρωματοποιίας, αλλά και φαρμακευτικά φυτά, με σκοπό να εμπλακεί σε όλα τα πεδία αυτών των μονάδων: παραγωγή, επεξεργασία ξηρών βοτάνων, εκχυλίσματα, αιθέρια έλαια, φαρμακευτικά προϊόντα και έρευνα.

Η ιστορία της Ποτοποιίας Δυτικής Ελλάδος ξεκινά το 1914 στην Άρτα, για να μεταφερθεί το 1949 στο Αγρίνιο, όπου μέχρι τότε λειτουργούσε υποκατάστημα, εξ ου και η ονομασία «Βραχωρίτικο» (Βραχώρι: το παλιό όνομα της πόλης του Αγρινίου), για το ούζο και το τσίπουρο, που αποτελούν τα κορυφαία προϊόντα της εταιρείας -με ιστορία και εμπειρία ενός αιώνα-, αλλά όχι τα μοναδικά.