Ο Ασφοντυλίτης είναι ένας εγκαταλελειμμένος αγροτικός οικισμός στο βόρειο τμήμα της Αμοργού, στην περιοχή της Αιγιάλης. Η αποκλειστική χρήση ξερολιθιάς σε όλα ανεξαιρέτως τα κτίσματα του οικισμού -πλην της ολόλευκης πινελιάς της εκκλησούλας του Αγίου Νικολάου- καθιστά τον οικισμό μνημείο αγροτικής αρχιτεκτονικής μοναδικό στις Κυκλάδες. Το όνομά του προέρχεται, κατά πάσα πιθανότητα, από τους ασφόδελους, που σε αφθονία φύονται στην περιοχή. Το πλέον διάσημο αξιοθέατο του Ασφοντυλίτη αποτελούν οι περίφημες βραχογραφίες, σκαλισμένες πάνω στις μεγάλες πέτρες, που αφθονούν στην περιοχή, από το χέρι του Μιχάλη Ρούσσου, ενός ανάπηρου αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, που έζησε εδώ κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Τα έργα του απεικονίζουν σκηνές της καθημερινότητας του χωριού, πρόσωπα και ζώα, αλλά καταγράφουν και ονόματα ή χρονολογίες προφανώς σημαντικές για τον ίδιο. Τον παρθένο αυτό τόπο περπατήσαμε και απολαύσαμε με όλες μας τις αισθήσεις, μαζί με τους Συνέδρους του ΥΠΕΡΙΑ, πριν καταλήξουμε -μετά από 2 1/2 περίπου ώρες πεζοπορίας- πίσω στον Όρμο της Γιάλης. Το Διεθνές Συνέδριο ΥΠΕΡΙΑ πραγματοποιείται τα τελευταία 17 χρόνια στην Αμοργό, διατρέχοντας -κυριολεκτικά και μεταφορικά- με τις δράσεις του το σύνολο του νησιού, ενώ τα τελευταία 10 εξ αυτών διοργανώνεται παράλληλα με το Διεθνές Φεστιβάλ Τουριστικών Ταινιών Αμοργού, το οποίο θα ανοίξει τις αυλαίες του και φέτος από τις 10 έως τις 15 Νοεμβρίου, στην 11η πλέον διοργάνωσή του.
«Οικογενειακή»φωτογραφία των συμμετεχόντων Συνέδρων από το «μπαλκόνι» του Αγίου Μάμαντος, κάπου στο μέσον της διαδρομής Ασφοντυλίτη – Αιγιάλης, απ’ όπου η θέα προς τις δυτικές ακτές της Αμοργού πραγματικά κόβει την ανάσα!
Αξίζει, πιστεύω, να επισημάνουμε το γεγονός ότι ο Ασφοντυλίτης έχει και το δικό του παραδοσιακό καφέ, «Το Στέκι του Μαχαίρα» (ιδιοκτησίας της οικογένειας Λιβιάκη) σε κομβικό σημείο του χωριού, έτσι ώστε όλοι οι περαστικοί και πεζοπόροι να έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τον καφέ και το αναψυκτικό τους, αλλά και τα παραδοσιακά φαγητά με αγνές πρώτες ύλες, μαγειρεμένα σε ξυλόφουρνο! Η διαδρομή Ασφοντυλίτη – Αιγιάλης διέρχεται, λίγο πριν τερματιστεί στον Όρμο της Γιάλης, από το χωριό Ποταμός, στην δεξιά -για τον εισερχόμενο- πλευρά του κόλπου και με την ωραιότερη θέα προς αυτόν. Αμφιθεατρικός οικισμός, που δημιουργεί την εντύπωση ενός φυσικού μπαλκονιού, με παλιά μονοπάτια και εκατοντάδες σκαλοπάτια να διασχίζουν τον Άνω και Κάτω Ποταμό, φθάνοντας ως την εκκλησία της Ανάληψης, που με τους γαλάζιους τρούλους της δίνει ένταση στο ολόλευκο σκηνικό των δίπατων σπιτιών. Τα κρυστάλλινα νερά του Όρμου αναμένουν πλέον τους Συνέδρους-πεζοπόρους για να τους δροσίσουν και να τους ξεκουράσουν από την μακρινή και τόσο ενδιαφέρουσα πορεία στα βουνά της βόρειας Αμοργού. Ακολουθήστε το αναλυτικό φωτορεπορτάζ μας και μην παραλείψετε να ακολουθήσετε την μαγευτική αυτή διαδρομη όταν βρεθείτε στην πανέμορφη Αμοργό.
Εντυπωσιακή είναι και η θέα προς τον κόλπο της Γιάλης με όλα τα χωριά που τον περιστοιχίζουν: Θολάρια, Όρμος, Ποταμός και Λαγκάδα.
Ο εγκαταλελειμμένος αγροτικός οικισμός του Ασφοντυλίτη.
Το τοπίο, καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής, εναλλάσσεται μεταξύ του απόλυτα «άγριου»…
…έως και του απόλυτα ήρεμου και χαρακτηριστικά κυκλαδίτικου!
Ένα εκκλησάκι, αυτό του Άη-Νικόλα, αποτελεί την σχεδόν μοναδική λευκή πινελιά στην κυριαρχία της γκρίζας πέτρας.
Τα πηγάδια νερού στο σημείο εκκίνησης του μονοπατιού προς Αιγιάλη.
Από αυτό ακριβώς το σημείο μία ακόμα συνολική εικόνα του χωριού του Ασφοντυλίτη.
Στις βραχογραφίες του Ρούσσου καταγράφονται πολλές χρονολογίες της δεκαετίας του 1910-1920, συνδεδεμένες με γεγονότα-ορόσημα της δικής του ζωής ή -ποιος ξέρει- ίσως και με ιστορικά συμβάντα.
Το όνομα της Ανθούλας εμφανίζεται συχνά-πυκνά στις βραχογραφίες του Ρούσσου, χωρίς κανείς να μπορεί πια να μας διαφωτίσει για το ρόλο που έπαιξε αυτή η γυναίκα στη ζωή του καλλιτέχνη.
Οι μουσικοί είναι ένα από τα θέματα με τα οποία κατά κόρον ασχολήθηκε ο Ρούσσος στα περίπου 200 έργα του, που βρίσκονται σκορπισμένα σ’ όλο το χωριό.
Οι άνθρωποι είναι πλέον ελάχιστοι στην περιοχή, αφθονούν όμως άλλα ζωντανά πλάσματα, όπως τα συμπαθέστατα γαϊδουράκια…
…τα προβατάκια, που ουδόλως ενδιαφέρονται για την ομορφιά του φυσικού κάδρου μέσα στο οποίο ζουν, απλά προσπαθούν να εξασφαλίσουν λίγη από τη σκιά που προσφέρουν οι χοντροί πετρότοιχοι του μαντριού τους…
…η αγελάδα που μηρυκάζει ρεμβάζοντας…
…οι κατσικούλες, που παίζουν κρυφτό και άλλα παιχνίδια με τις μεγαλόσωμες φίλες τους, τις αγελάδες…
…αλλά και οι εκατοντάδες -κατά κυριολεξία- σαύρες, που λιάζονται ξένοιαστες πάνω στις πελώριες πέτρες!
Κάπου εδώ βρίσκεται και η παραλία Χάλαρα, προσβάσιμη μόνο με τα πόδια.
Η πορεία των Συνέδρων του ΥΠΕΡΙΑ συνεχίζεται με κατεύθυνση από τον Ασφοντυλίτη προς τη Γιάλη…
…μέσα από τοπία τόσο λιτά…
…και συγχρόνως τόσο εντυπωσιακά…
…αλλά και τόσο ταιριαστά προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα!
Το πολύχρωμο ποτάμι των πεζοπόρων πλησιάζει προς τον Άγιο Μάμαντα…
…το γραφικό εκκλησάκι του οποίου παρατηρεί από ψηλά τη φιγούρα της Νικουριάς…
…της νησίδας που αποτελεί προαιώνιο σύντροφο της Αμοργού στο αέναο ταξίδι τους στο χρόνο και τη θάλασσα του Αιγαίου…
…η οποία σ’ αυτό το σημείο της διαδρομής κυριολεκτικά δεσπόζει του τοπίου…
…λίγο πριν τις εντυπώσεις κλέψει η πανοραμική άποψη του κόλπου της Γιάλης…
…που αποκαλύπτεται στα μάτια μας σαν από αεροπλάνο!
Λίθινο καλντερίμι, πεζούλες καλλιεργήσιμης γης και γυμνά, απόκρημνα βράχια! Είναι βέβαιο, βρισκόμαστε στις Κυκλάδες!
Εγκαταλελειμμένη αγροτική κατοικία με το αλώνι της και την ανεμπόδιστη θέα της.
Πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον τελικό προορισμό μας…
…τον πανέμορφο και τόσο εντυπωσιακό από ψηλά Όρμο της Αιγιάλης…
…ο δρόμος διέρχεται μέσα από τον Ποταμό, με την εκκλησία της Ανάληψης να δεσπόζει στο χωριό.
Ο Άνω και ο Κάτω Ποταμός, χωριουδάκια κρεμασμένα στις πλαγιές της Σελλάδας…
…χαρακτηρίζονται από δίπατα σπίτια, ασβεστωμένες αυλές, και όμορφη κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική.
Η καθημερινότητα έχει εδώ τους δικούς της ρυθμούς..
…ενώ η πανοραμική θέα πραγματικά κόβει την ανάσα.
Το πλέον ιδανικό μέσον μετακίνησης είναι τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια!
Άνω Ποταμός και στο βάθος τα Θολάρια.
Η κυκλαδίτικη αισθητική συμπυκνωμένη σε μία και μόνη φωτογραφία!
Αμοργιανό είναι το νερό αμοργιανή κι η βρύση, αμοργιανή κι η κοπελιά που πάει να γιομίσει (παραδοσιακό Αμοργιανό τραγούδι).
Γραφικά παλιά μονόπατα, σκαλοπάτια, καλντερίμια…
…και μια αίσθηση ότι αιωρείσαι πάνω από αυτό το ανυπέρβλητης ομορφιάς τοπίο!
Αφήνουμε οριστικά πίσω μας τον Ποταμό και ετοιμαζόμαστε για βουτιά!
Παρά το ότι βρισκόμαστε πλέον σε τσιμεντοστρωμένο δρόμο, τα γαϊδουράκια εξακολουθούν να κυκλοφορούν με όλη τους την άνεση!
Στα δρομάκια του Όρμου για τα τελευταία μας ψώνια…
…πριν αράξουμε για καφεδάκι σε ένα από τα πάμπολλα καφέ…
…με ανεμπόδιστη θέα προς τον χαρακτηριστικό ανεμόμυλο της Γιάλης.
Ο Όρμος της Γιάλης από ψηλά.
Τα Θολάρια και το συγκρότημα του ξενοδοχείου «Aegialis Hotel & Spa», ιδανικό φόντο για τα κάθε είδους πλεούμενα που «δένουν» στο λιμάνι της Γιάλης.
Η απέραντη αμμοδερή παραλία της Γιάλης.
Copyright © Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
LIVE to TRAVEL and TASTE 
Σχολιάστε