Η Λάρισα δεν αποτελεί μόνο το οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Περιφέρειας Θεσσαλίας, αλλά και -γεωγραφικά τουλάχιστον- την «καρδιά» ολόκληρης της Ελλάδας, μιας και απέχει σχεδόν εξίσου από οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής επικράτειας! Η πανέμορφη θεσσαλική πρωτεύουσα μπορεί να μην αποτελεί τον πλέον διαδεδομένο τουριστικό προορισμό, όμως μας εξέπληξε κι εμάς, όπως και όλους τους ανυποψίαστους επισκέπτες της, με την ζωντάνια της, τον νεανικό παλμό της και το εντελώς σύγχρονο πρόσωπό της, στοιχεία που σε καμία περίπτωση δεν είχαμε ούτε καν υποψιαστεί, καθώς χρόνια τώρα την προσπερνούσαμε αδιάφορα κατευθυνόμενοι προς την Βόρεια Ελλάδα! Η τριήμερη επίσκεψή μας, παρά τις αρχικές ανησυχίες μας περί «αναξιοποίητου» χρόνου, αποδείχθηκε τελικά εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, προκειμένου να βιώσουμε αρχικά την αύρα της πόλης και στη συνέχεια να γνωρίσουμε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Το γεγονός ότι βρεθήκαμε στην Λάρισα για την γιορτή των Θεοφανείων, σημαίνει ότι είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια πολύ σημαντική στιγμή για τον ίδιο τον τόπο και τους κατοίκους του, μιας και ο Αγιασμός των υδάτων στα νερά του εμβληματικού για την πόλη Πηνειού ποταμού, χάρισε και σε μας μία αξέχαστη και εντελώς διαφορετική εμπειρία! Παράλληλα, βεβαίως, είδαμε το άλλο τοπόσημο της Λάρισας, το Πάρκο Αλκαζάρ, όπως μόνο κατά την περίοδο των γιορτών μπορεί κανείς να το απολαύσει, ως ένα παραμυθένιο «Πάρκο των Ευχών», που πραγματικά παραπέμπει σε ευρωπαϊκής ταυτότητας χριστουγεννιάτικες εγκαταστάσεις! Τόσο ο πολυτραγουδισμένος Πηνειός με τις όμορφα διαμορφωμένες όχθες του, όσο και το Πάρκο Αλκαζάρ αποτελούν για την πόλη και τους κατοίκους της τόπους αναψυχής, περιπάτου, ηρεμίας αλλά και συνάντησης. Από την άλλη οι πλατείες με τα εντυπωσιακά συντριβάνια τους και το εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων είναι τα κλασσικά σημεία για τα ραντεβού των Λαρισαίων για ψώνια ή για διασκέδαση, αλλά και για ποδήλατο, το οποίο γίνεται ολοένα και πιο «αγαπητό»! Οι καφετέριες, τα μπαράκια, τα εστιατόρια και τα κάθε είδους καταστήματα της Λάρισας είναι αδύνατον να καταμετρηθούν και το πιο εντυπωσιακό γεγονός έγκειται στο ότι είναι πάντοτε γεμάτα με ευδιάθετους ανθρώπους, που δείχνουν πραγματικά να χαίρονται την ζωή και να αγαπούν τον τόπο τους! Η πόλη, εκτός των άλλων, έχει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον, γεγονός καθόλου τυχαίο αν σκεφθεί κανείς ότι είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας προκατόχου της, με τον Λόφο του Φρουρίου και το Αρχαίο Θέατρο να αποτελούν τα πλέον προβεβλημένα αξιοθέατα και συγχρόνως κοσμήματά της, από κοινού, βεβαίως, με τον εντυπωσιακό μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου, του πολιούχου της πόλης, αλλά και τον περίφημο Μύλο του Παππά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις επισκέψεις στα Μουσεία της, αλλά και τις εκδρομές στα γειτονικά αξιοθέατα της ίδιας της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας -όπως ο Όλυμπος, ο Κίσαβος, τα παράλια του Αγιόκαμπου, η Ελασσόνα, ο Τύρναβος, τα Αμπελάκια- ή και της λοιπής Θεσσαλίας, όπως τα Μετέωρα και η Λίμνη Πλαστήρα, σίγουρα δεν θα σας αφήσουν να πλήξετε ούτε κατά διάνοια! Φυσικά η πόλη διαθέτει επίσης σημαντική πολιτιστική κίνηση με πρωταγωνιστή το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας και την πλούσια δραστηριότητά του, αλλά και το δημοφιλές καλοκαιρινό Φεστιβάλ Πηνειού, με τις δεκάδες μουσικές, καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις του, καθώς και τις αθλητικές δραστηριότητες. Αξιόλογα είναι και τα Μουσεία της με κορυφαία το Διαχρονικό και το Λαογραφικό Μουσείο, την Δημοτική Πινακοθήκη – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα και το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Η Κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι -όπως μαρτυρά και τ’ όνομά της- η καρδιά της πόλης και δεν είναι τυχαίο ότι εδώ εγκαθίσταται κάθε χρόνο και το χριστουγεννιάτικο δέντρο της.
Ο εμβληματικός ναός του Αγίου Αχιλλίου (φωτο άνω) και σε πρώτο πλάνο το Μνημείο του Βουκεφάλα, το οποίο στην βάση του φέρει την ομηρική επιγραφή: ΙΠΠΟΥΣ ΘΟΑΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΘΡΕΨΕ ΠΕΔΟΝ, ΠΑΡΕΧΩΝΑΕΙ ΟΛΒΟΝ ΤΟΙΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΙΣ. Μην ξεχνάμε ότι ο μυθικός Βουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν ένα θεσσαλικό άλογο, γι’ αυτό και η πόλη του αποτίει τον απαιτούμενο φόρο τιμής!

Στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης στις όχθες του Πηνειού.
Η ιστορική Κεντρική πλατεία (Δημάρχου Σάπκα) της Λάρισας είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακή κατά τη διάρκεια της νύχτας και φυσικά όχι μόνον την περίοδο των Χριστουγέννων! Σημείο αναφοράς το εμβληματικό συντριβάνι, ο περίφημος Γλυπτός Ποταμός, της γλύπτριας Νέλλας Γκόλαντα, μπροστά από το Δικαστικό Μέγαρο της πόλης. Η πλατεία συγκεντρώνει κάθε είδους εμπορικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, περιβάλλεται δε από τις οδούς Παπαναστασίου, Κύπρου, Μεγάλου Αλεξάνδρου και τον πεζόδρομο της Κούμα.

Ο Γλυπτός Ποταμός της γλύπτριας Νέλλας Γκόλαντα, επί της Κεντρικής πλατείας, συμβολίζει την πεδινή διαδρομή της ροής του ποταμού Πηνειού…

…ενώ το τμήμα του γλυπτού που βρίσκεται στην πλατεία Ταχυδρομείου, συμβολίζει με τους καταρράκτες των νερών του τις ορεινές πηγές του Πηνειού ποταμού.
Το πνεύμα της γλυπτικής σύνθεσης συνεχίζεται στο κεντρικό συντριβάνι της πλατείας (φωτο κάτω), με την εμφάνιση εκ νέου των νερών, τα οποία συνεχίζουν υποθετικά μια υπόγεια διαδρομή μέχρι την Κεντρική πλατεία (Σάπκα), συμβολίζοντας έτσι τη διαδρομή που κάνει ο Πηνειός ποταμός.
Στην πλατεία Ταχυδρομείου βρίσκεται και το κτήριο της Ιατρικής Σχολής (πρώην κλινική Γ.Ι. Κατσίγρα), με τον βυθισμένο αύλειο χώρο της, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά της, να αξιοποιείται για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων και συναυλιών.

Νυκτερινή άποψη της πλατείας Ταχυδρομείου και της Ιατρικής Σχολής.

Η νυχτερινή ζωή στην πόλη είναι εξίσου -για να μην πούμε περισσότερο- ζωντανή με την ημερήσια, καθώς εκατοντάδες καφέ, εστιατόρια και μπαράκια, μονοπωλούν το ενδιαφέρον των Λαρισαίων…

…ενώ κομψά καταστήματα κάθε είδους κρατούν αμείωτο το αγοραστικό ενδιαφέρον ντόπιων και επισκεπτών. Εδώ η πεζοδρομημένη οδός Βενιζέλου. Δεξιά διακρίνονται τα Οθωμανικά Λουτρά (Χαμάμ).
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι η Λάρισα είναι γνωστή πανελλαδικώς ως η πόλη των πεζοδρόμων, διαθέτοντας ένα από τα εκτενέστερα Ευρωπαϊκά δίκτυα πεζοδρόμων και πλατειών, τριών συνολικά. Η εφαρμογή του δικτύου πεζοδρόμων, ξεκίνησε με μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας το 1985 με την κατασκευή των πρώτων τμημάτων των οδών Πανός, Κούμα και Ασκληπιού και τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας των οχημάτων στην περιοχή αυτή. Το 1996 πεζοδρομήθηκε με τα έργα της Β’ φάσης όλη η περιοχή του Λόφου του Φρουρίου.

Η οδός Ηφαίστου σφύζει από ζωή όλο το 24ωρο και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, αν αναλογιστεί κανείς ότι βρίσκεται ακριβώς δίπλα σε ένα από τα εμβληματικότερα σημεία της πόλης, το Αρχαίο Θέατρο.
Το Α’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας είναι υπαίθριο και αποτελεί το μεγαλύτερο της Θεσσαλίας, με χωρητικότητα 10.000 ατόμων. Βρίσκεται στη νότια πλευρά του Λόφου της Ακρόπολης (Λόφος Φρουρίου) και οικοδομήθηκε μέσα στο αρχαίο κέντρο της πόλης, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Φιλίππου Ε’ της Μακεδονίας, προς το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. Το θέατρο ήταν σε χρήση για έξι αιώνες, μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ. (ή τις αρχές του 4ου), όταν η λειτουργία του απότομα σταμάτησε. Σήμερα είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης και το πιο σημαντικό τουριστικό μνημείο της περιοχής.

Το Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας σε νυκτερινή άποψη. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται ο τρούλος του Αγίου Αχιλλίου.

Ημερήσια άποψη του Πρώτου Αρχαίου Θεάτρου της πόλης.
Από την κοίμηση του Αγίου Αχιλλίου τον 4ο αιώνα, οι Λαρισαίοι πάντοτε είχαν την αναφορά τους στο Ναό του Αγίου τους, στο Λόφο του Φρουρίου. Εκεί βρισκόταν και ο τάφος με το σκήνωμά του αποτελώντας σημείο πνευματικής αναφοράς, κέντρο λατρείας και τόπο αγιάσματος. Ο πρώτος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιεράρχη της Λάρισας κτίστηκε γύρω στον 6ο αιώνα. Πρόκειται για μια τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική, που εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες των Λαρισαίων καθ’ όλη τη διάρκεια των βυζαντινών χρόνων μέχρι τον 16ο αιώνα και η οποία αποκαλύφθηκε το 1978 από τις ανασκαφικές έρευνες της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ο σημερινός μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχιλλίου οικοδομήθηκε κοντά και νοτιότερα του παλαιότερου αυτού ναού, βρίσκεται σε περίοπτη θέση, δεσπόζοντας στο λόφο του Φρουρίου και εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουνίου 1965, επί Μητροπολίτου Λαρίσης Ιακώβου Σχίζα.

Ο Ι.Ν. του Αγίου Αχιλλίου κατοπτεύει την πόλη της Λάρισας και ολόκληρη την Θεσσαλία.
Εσωτερικά (φωτο άνω) ο ναός είναι καταστόλιστος με μαρμάρινα και ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια, ενώ δεσπόζει το μαρμάρινο σκαλιστό τέμπλο Τηνίων καλλιτεχνών με τις εικόνες του Φώτη Κόντογλου και του Αγήνορα Αστεριάδη, συνοδευόμενο από μαρμαρόγλυπτο Δεσποτικό και Άμβωνα. Ο ναός ιστορήθηκε με υπέροχες βυζαντινές αγιογραφίες του Λαρισαίου αγιογράφου Ευαγγέλου Καραβασίλη, ενώ κεντρικότατη θέση στην εκκλησία και στη ζωή των ενοριτών, αλλά και όλων των Λαρισαίων, κατέχει η ασημένια σκαλιστή λάρνακα, όπου φυλάσσονται τα θαυματουργά λείψανα του μεγάλου ιεράρχη, που επέστρεψαν στη Λάρισα το 1981, ύστερα από απουσία 1.000 ετών, αφού είχαν κλαπεί το 985 από τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ.

Στα πόδια του Ι.Ν. του Αγίου Αχιλλίου κυλά ήσυχα ο ποταμός Πηνειός, με την πρόσβαση προς τα εκεί να διευκολύνεται από διαδοχικές κλίμακες και πλατώματα, που περιβάλλουν το κυρίως κτήριο της Μητρόπολης.

Στις όχθες του ποταμού μπορεί κανείς να περπατήσει, να απολαύσει την λιακάδα και φυσικά να κάνει ποδήλατο. Άλλωστε αυτός ήταν και ο στόχος των έργων διαμόρφωσης στην κοίτη του ποταμού, να δοθεί η δυνατότητα σε περιπατητές και ποδηλάτες να κατέβουν στην κοίτη του Πηνειού όλες τις εποχές του χρόνου, με τους διαμορφωμένους πεζόδρομους-ποδηλατόδρομους να αγγίζουν τα 4 χλμ. συνολικού μήκους.
Η ονομασία Μπεζεστένι σημαίνει αγορά υφασμάτων, καθώς προέρχεται από την αραβική λέξη bez, που σημαίνει βαμβακερό και τη λέξη bezzaz, που σημαίνει έμπορος υφασμάτων. Το Μπεζεστένι της Λάρισας (φωτο άνω), λοιπόν, ήταν μία σκεπαστή υφασματαγορά κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είχε κτιστεί στο υψηλότερο σημείο του λόφου, στην αρχαία Ακρόπολη της πόλης, γνωστή και ως Φρούριο και χρονολογείται περίπου στα τέλη του 15ου αιώνα ή στις αρχές του 16ου. Πιθανότατα εκεί θα βρισκόταν και η βυζαντινή Ακρόπολη. Σήμερα σώζονται μόνο οι τέσσερις πέτρινοι τοίχοι του κτίσματος, πάχους 1,6 μέτρων και μέχρι ένα ύψος περί τα 6,5 μέτρα πάνω από την εσωτερική στάθμη του εδάφους. Το Μπεζεστένι έχει 4 πόρτες, συγκεκριμένα τρεις πύλες και μια μικρή πόρτα στη βόρεια όψη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, το Μπεζεστένι ήταν σχεδόν όλο καλυμμένο με χώματα. Το 1976 η Αρχαιολογική Υπηρεσία αφαίρεσε τις επιχωματώσεις και στήριξε τους τοίχους του μνημείου.

Στην πλατεία Φρουρίου φιλοξενείται η προτομή του Λαρισαίου σμηνάρχου Γιάννη Κέλλα, ήρωα της πολεμικής περιόδου 1940-45, ο οποίος «με ανεπανάληπτες νίκες δόξασε την Ελλάδα και την αεροπορία, διασώσας την γεννέτηρα πόλη», όπως αναγράφεται στην επιγραφή της βάσης.

Το Μνημείο της Νίκης στον Λόφο Φρουρίου.

Η σύγχρονη ζωή της πόλης σε αρμονική συνύπαρξη με τα κατάλοιπα του παρελθόντος της.

Το παλαιοχριστιανικό λουτρό (6ου αιώνα) της πλατείας Λαμπρούλη, στον Λόφο Φρουρίου, όπως είναι σήμερα.
Τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Αχιλλίου (φωτο κάτω), στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί, βρίσκονται στο λόφο του Φρουρίου. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για την πρώτη εκκλησία της πόλης, αφιερωμένη στον πολιούχο Άγιο Αχίλλιο. Σήμερα διατηρείται μόνο το επίπεδο της θεμελίωσης, ενώ ο νάρθηκάς της κοσμείται με βυζαντινά ψηφιδωτά δάπεδα.

Τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Αχιλλίου, δίπλα στο Μπεζεστένι.
Το εντυπωσιακό κτηριακό συγκρότημα του Μύλου του Παππά, βρίσκεται στην οδό Γεωργιάδου, πίσω από το λόφο του Φρουρίου. Πρόκειται για ένα βιομηχανικό κτήριο αλευροποιίας, που κατασκευάστηκε το 1883, ανακατασκευάστηκε δύο φορές μετά από πυρκαγιές και υπήρξε το χαρακτηριστικότερο βιομηχανικό κτήριο στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Σήμερα ο Μύλος του Παππά ανήκει στο Δήμο Λαρισαίων, που έχει μετατρέψει το κτίσμα σε ένα πολυδύναμο πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, ψυχαγωγικό και συνεδριακό κέντρο. Φιλοξενεί το θέατρο του Μύλου για τις παραστάσεις του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας – Θεσσαλικό Θέατρο, τις αίθουσες και τα γραφεία της Φιλαρμονικής του Δήμου, το κουκλοθέατρο «Τιριτόμπα» και το Μουσείο Κούκλας, την Δημοτική Σχολή Μπαλέτου, τον θερινό κινηματογράφο και τη Μουσική Σκηνή (κέντρο συναυλιών και διασκέδασης) «Μύλος 1927». Επίσης, στο κεντρικό κτήριο λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες και το νέο Μουσείο Σιτηρών και Αλεύρων, το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα.

Ο Μύλος του Παππά.

Το Β΄ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας βρίσκεται στη συμβολή των οδών Εργατικής Πρωτομαγιάς και Ταγματάρχου Βελισσαρίου, δυτικά του Α’ Αρχαίου Θεάτρου. Άρχισε να κατασκευάζεται τον 1ο αι. π.Χ. και η σπουδαιότητα του έγκειται στη κάλυψη συγκεκριμένων πνευματικών αναγκών των αρχαίων Λαρισαίων, δεδομένου ότι το Α’ θέατρο μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση (δηλαδή μετά τον 2ο προχριστιανικό αιώνα) είχε ήδη μετασκευασθεί σε αρένα και δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για άλλου είδους εκδηλώσεις.

Το παρελθόν της πόλης είναι ορατό σε κάθε μας βήμα.

Η πλατεία Ρήγα Φεραίου, όπου βρίσκεται και το κτήριο της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Το Μεγάλο Οθωμανικό Λουτρό (Buyuk Hamam) βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Φιλελλήνων, όπου, δυστυχώς, διακρίνεται πλέον μόνον ο επιβλητικός τρούλος των αποδυτηρίων. Το μνημείο, σήμερα, είναι ενσωματωμένο σε νεότερες κατασκευές.

Ο τρούλος του Οθωμανικού Χαμάμ.

Πολύχρωμη εικαστική παρέμβαση!
Η πλατεία Δημάρχου Αγαμέμνονα Μπλάνα (πρώην πλατεία Νέας Αγοράς ή Λαού) βρίσκεται απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας και την πλατεία του Αγίου Βησσαρίωνα, ανάμεσα στις οδούς Κύπρου και Βενιζέλου. Έπειτα από ανασκαφές για τη δημιουργία υπόγειου χώρου στάθμευσης αποκαλύφθηκαν τμήματα του τείχους της πόλης παλαιοχριστιανικής περιόδου, καθώς και τμήμα υπολειμμάτων λουτρών πιθανώς του 4ου αιώνα μ.Χ, τα οποία ανέβηκαν στη στάθμη της σημερινής πόλης και ενσωματώθηκαν με την πλατεία. Σήμερα, οι αρχαιότητες αποτελούν κυρίαρχο στοιχείο της, έχουν περιβληθεί με πράσινο και είναι επισκέψιμες (φωτο κάτω).

Μία ακόμα άποψη των παλαιοχριστιανικών Λουτρών της πλατείας Μπλάνα και δεξιά το κτήριο του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας.
Το Γενί Τζαμί είναι ουσιαστικά ένα κτήριο του 19ου αιώνα, που χρησιμοποιήθηκε ως τζαμί έως το 1924. Από το 1939 έως το 1941 στέγαζε μια μικρή αρχαιολογική συλλογή και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, ενώ
από το 1957 μέχρι τον Ιανουάριο του 2012 το Αρχαιολογικό Μουσείο της Λάρισας. Βρίσκεται απέναντι από τον Ι.Ν. του Αγίου Βησσαρίωνα και το Δημοτικό Ωδείο. Μετά τη μεταφορά των εκθεμάτων του στο νέο Διαχρονικό Μουσείο, παραμένει κλειστό.

Το Γενί Τζαμί.

Η πεζογέφυρα της Γρ. Λαμπράκη ενώνει δύο από τα σημαντικότερα τοπόσημα της πόλης, τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου με το Πάρκο Αλκαζάρ, τα οποία βρίσκονται στις όχθες του Πηνειού.

Ο Πηνειός αποτελεί ζωτικό κομμάτι της πόλης και είναι άμεσα συνδεδεμένος με τη μακρόχρονη ιστορία της.

Πραγματικά τίποτα δεν θυμίζει ότι βρισκόμαστε στην καρδιά μιας μεγαλούπολης!
Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια πραγματοποιείται εδώ κάθε χρόνο η τελετή του Καθαγιασμού των υδάτων, ανήμερα των Θεοφανείων, στις 6 Ιανουαρίου. Νωρίς το πρωί τελείται στον Ι.Ν. του Αγίου Αχιλλίου η καθιερωμένη Θεία Λειτουργία, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης και χοροστατούντος του Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμου. Στη συνέχεια πραγματοποιείται η έξοδος από τον Μητροπολιτικό Ναό για την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στην πεζογέφυρα του Πηνειού, την οποία και παρακολουθεί πλήθος Λαρισαίων, αλλά και επισκεπτών της πόλης.

Το πλήθος συγκεντρώνεται στις όχθες του ποταμού από νωρίς το πρωί…

…κυριολεκτικά από κάθε γωνιά της πόλης και της ευρύτερης περιοχής με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα.

Εκτός από τις όχθες πλημμυρισμένοι από κόσμο είναι και όλοι οι γύρω δρόμοι, που προσφέρουν οπτικό πεδίο προς τα τεκταινόμενα.

Φυσικά τα καλύτερα πόστα πάνω στην πεζογέφυρα, αλλά και πολύ κοντά σε αυτήν έχουν πιάσει όσοι μερίμνησαν σχετικά από νωρίς το πρωί!

Τα πάντα είναι πανέτοιμα και όλοι περιμένουν με αγωνία την μεγάλη στιγμή της ρίψης του Τιμίου Σταυρού στα νερά του Πηνειού.

Ο Σταυρός και οι 4 τολμηροί κολυμβητές βρίσκονται ταυτόχρονα στο νερό…

…και όλοι παρακολουθούν με κομμένη την αναπνοή την προσπάθειά τους να πιάσουν τον Σταυρό.

Τυχερός αυτή τη φορά (1/2018) στάθηκε -σε αντίθεση με άλλες χρονιές- όχι ένας κολυμβητής, αλλά ένας μεσήλικας Λαρισαίος βιβλιοπώλης, ο Δημήτρης Κούκος, ο οποίος βούτηξε για πρώτη φορά.

Διασχίζουμε και πάλι την πεζογέφυρα της Γρ. Λαμπράκη, αυτή τη φορά πλημμυρισμένη σε υπέροχα χρώματα, προϊδεάζοντάς μας για το τι πρόκειται να δούμε ακριβώς απέναντι, στο Πάρκο των Ευχών, το οποίο φιλοξενείται στο Πάρκο Αλκαζάρ.

Εντυπωσιακή η είσοδος και φρουρούμενη από καρυοθραύστες…

…οι οποίοι μας ακολουθούν και μας κατευθύνουν και εντός του Πάρκου.

Ό,τι μπορεί να μαγέψει μικρούς και μεγάλους βρίσκεται εδώ!

Το παγοδρόμιο και η όλη «μεταμόρφωση» της τεχνητής λίμνης του Αλκαζάρ και της πεζογέφυράς της…

…σε χριστουγεννιάτικο παραμύθι, είναι όντως εντυπωσιακή!

Οι φωτισμοί πλημμυρίζουν τον χώρο με μαγεία!

Δεκάδες διαφορετικά παιχνίδια για κάθε γούστο…

…υπόσχονται στιγμές χαράς και διασκέδασης σε μικρούς, αλλά και σε λιγότερο μικρούς!

Η μαγεία των Χριστουγέννων δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, πόσο μάλλον σε ένα τέτοιο περιβάλλον!

Εγώ πάντως συγκινήθηκα -εκτός των άλλων- και από τον υπέροχο, μοναδικό, παραδοσιακό, ζεστό και μοσχοβολιστό Χαλβά Φαρσάλων Καταραχιά, Η πολυετής πείρα και η γνώση της παραδοσιακής τεχνικής έχει καταστήσει τον χαλβά του Καταραχιά από τους αντιπροσωπευτικότερους σε νοστιμιά και ποιότητα.
Ιδανικό κατάλυμα για την διαμονή στην Λάρισα αποδεικνύεται το ξενοδοχείο «Metropol», στην καρδιά της Λάρισας, σε πλεονεκτική θέση ανάμεσα στους γραφικούς εμπορικούς πεζόδρομους, το οποίο δίνει την δυνατότητα στους φιλοξενούμενούς του να συνδυάζουν άριστα επαγγελματικές συναντήσεις, αγορές, διασκέδαση, παρακολούθηση πολιτιστικών εκδηλώσεων και φυσικά άνετο περιβάλλον για ανάπαυση.

To ξενοδοχείο «Metropol» όπως φαίνεται από την πλατεία Ταχυδρομείου.

Η reception του ξενοδοχείου με την πρωτότυπη εικαστική σύνθεση με τις βαλίτσες!
Σε μια πόλη όπου η ζωή δεν σταματάει ποτέ, τα μονίμως πλημμυρισμένα με κόσμο cafe τής έχουν επάξια χαρίσει τον τίτλο της «πόλης του καφέ» και υπάρχει αέναη κινητικότητα πλήθους που ψωνίζει, κάνει jocking, ποδήλατο ή βόλτες στους κεντρικούς πεζόδρομους και τις πλατείες, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν και εξαιρετικά στέκια φαγητού. Σας δίνουμε τις δικές μας επιλογές, τις οποίες και θα σας παρουσιάσουμε αναλυτικά σε επόμενη ανάρτησή μας.
Μια «Ακαμάτρα» αλλιώτικη από τις άλλες, το γνωστό εστιατόριο της Λάρισας, που δεν φαίνεται να έχει καμία από τις «χάρες» που υπαινίσσεται το όνομά του! Εδώ όλα λειτουργούν άψογα και υποδειγματικά, η ευγένεια όλου του προσωπικού πραγματικά ξεχειλίζει και η διακόσμηση του χώρου σε μεταφέρει άμεσα στο παράλληλο σύμπαν της χαλάρωσης μέσα από ένα άγγιγμα ethnic, που συγχρόνως σου είναι εξαιρετικά οικείο! Βεβαίως, το βασικό ζητούμενο για οποιοδήποτε εστιατόριο θα πρέπει να είναι η ποιότητα του φαγητού και σε αντίθεση με την παλιά, καλή ελληνική ταινία, όπου ο Αυλωνίτης απαντά στις επίμονες ερωτήσεις του Ρίζου περί της ωραιότητος της Βασιλειάδου με την παραπλανητική ατάκα: «Να φας κεφτεδάκια από τα χεράκια της…!», εμείς απερίφραστα θα δηλώσουμε ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η ομορφιά του χώρου δεν υπερκαλύπτει, απλά αναδεικνύει, την μερακλίδικη κουζίνα της πιο καλονοικοκυράς «Ακαμάτρας» που έχουμε γνωρίσει!

Μία «Ακαμάτρα» αλλιώτικη από τις άλλες!
«Να με Θυμάσαι…» μας προτρέπει η εξαιρετικά πρωτότυπη ονομασία ενός από τα πιο αξιόλογα εστιατόρια της Λάρισας. Και δεν το χαρακτηρίζουμε τυχαία ως ένα από τα πιο αξιόλογα και όχι απλά ως ένα από τα καλύτερα, διότι η προσφορά του στην τοπική κοινωνία είναι αξιόλογη και σημαντική σε πολλούς τομείς πέραν του αυτονόητου, δηλαδή της υποδειγματικής εστίασης! Όπως λέει ο Μανώλης Πανταζής, ιδιοκτήτης του εστιατορίου και υπεύθυνος chef: «το όνομα της επιχείρησης το εμπνευστήκαμε από τον πεθερό μου, τον Άγγελο Πετρουλάκη, ο οποίος ως άνθρωπος των γραμμάτων προφανώς επιθυμούσε να δώσει ένα τίτλο που θα έμενε για πάντα…». Και προφανώς τα κατάφερε, μιας και ο συγκεκριμένος χώρος -παρόλο που βρίσκεται αρκετά μακριά από τα hot σημεία της θεσσαλικής πρωτεύουσας, σε ό,τι αφορά διασκέδαση και φαγητό- είναι η πρώτη επιλογή που θυμάσαι όταν θέλεις να οργανώσεις ένα αξιοπρεπές επαγγελματικό γεύμα/δείπνο, μία αψεγάδιαστη κοινωνική εκδήλωση ή απλά μια έξοδο φιλική/οικογενειακή, που σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσει μια ακόμα συμβατική επίσκεψη σε ένα χώρο άχρωμο και άοσμο.

Θα το θυμόμαστε πάντα!
«Το Μαγειριό της γιαγιάς» ανακαινίστηκε πρόσφατα και αποτελεί πλέον την ιδανική λύση για κάθε ώρα της ημέρας. Στις σχεδόν δύο δεκαετίες της λειτουργίας του έχει χτίσει μία έντιμη σχέση με τους πελάτες του με προσήλωση στην ποιότητα, στις φρέσκες πρώτες ύλες και τις χαμηλές τιμές, τις οποίες μπορεί να επιτύχει αφού παράγονται από τους ίδιους σχεδόν όλα τα προϊόντα, που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα του. Προτάσεις φαγητού από το ρεπερτόριο της μεσογειακής κουζίνας, εξαιρετικό κρασί επίσης παραγωγής τους και εκλεκτοί καφέδες σε συνδυασμό με σπιτικά γλυκά, δεδομένης και της προνομιακής θέσης του κοντά στο Αρχαίο Θέατρο καθιστούν το «Μαγειριό της γιαγιάς» έναν από τους πιο περιζήτητους χώρους εστίασης της πόλης.

Φωτεινά χρώματα και minimal αισθητική χαρακτηρίζουν τους εσωτερικούς χώρους στο «Μαγειριό της γιαγιάς».

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Λαρίσης βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης και πρωτολειτούργησε στις 22 Απριλίου 1884.
Θερμές ευχαριστίες για το ταξίδι αυτό, το γεμάτο με εικόνες και εμπειρίες, οφείλουμε στον Δήμο Λαρισαίων και προσωπικά στον Δήμαρχο Απόστολο Καλογιάννη, αλλά και στον άνθρωπο-κλειδί του όλου εγχειρήματος, τον Άρη Ψύχα, όπως επίσης και σε όλους τους προαναφερθέντες χορηγούς μας.
Copyright © Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Σχολιάστε