Εντυπωσιακή αρχιτεκτονική για την Chiesa della Beata Vergine Maria del Rosario, την εκκλησία της Παρθένου Μαρίας του Ροζαρίου (το Ροζάριο είναι για τους Καθολικούς ότι το κομποσκοίνι για τους Ορθοδόξους). Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε το 1885 για να εγκαινιαστεί τελικά στις 8 Φεβρουαρίου του 1902.

H Piazza San Francesco βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον Καθεδρικό ναό της Vergine Maria del Rosariο…

…με τον Άγιο Φραγκίσκο να συντροφεύει καθημερινά τις συζητήσεις των ηλικιωμένων της πολιτειούλας, που έχουν εδώ το στέκι τους.

Το εσωτερικό του ναού έχει σχέδιο βασιλικής, με συνολικά έξι πλευρικούς βωμούς. Στα αριστερά βρίσκονται αυτοί που είναι αφιερωμένοι στην Παναγία του Καρμήλου, στον Άγιο Ιωσήφ και στην Μαντόνα του Ροζαρίου, ενώ στα δεξιά οι βωμοί οι αφιερωμένοι στον Άγιο Βίτο, στην Παναγία των Θλίψεων (Madonna Addolorata) και στον Άγιο Αντώνιο.

Ο ναός φιλοξενεί μοναδικής ομορφιάς φιγούρες αγίων κατασκευασμένες από πεπιεσμένο χαρτί (cartapesta στα ιταλικά), οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως διαδεδομένες έναντι των μαρμάρινων, καθώς ήταν πιο φθηνές, πιο εύκολες ως προς την κατασκευή τους και πιο ελαφριές ως προς την μεταφορά τους, κατά την διάρκεια θρησκευτικών πομπών.

Στο σκευοφυλάκιο του ναού φυλάσσονται επίσης οι πίνακες του S. Antonio και της Madonna del Rosario, οι οποίοι χρονολογούνται από το πρώτο μισό του δέκατου έβδομου αιώνα.

Τα έργα από papier-mâché έχουν κατασκευαστεί από τον Giuseppe Manzo.

Torre civica. Το μνημείο βρίσκεται στην Piazza San Francesco, έχει ύψος 15 μέτρων και η κατασκευή του εγκρίθηκε το 1900 από το Δημοτικό Συμβούλιο του Casarano, Δήμος του οποίου τμήμα αποτελούσε το Melissano. Ο Πύργος χωρίζεται σε τρεις ζώνες εκ των οποίων η πρώτη φιλοξενεί τις αναμνηστικές πλάκες με ονόματα ηρώων των δύο πολέμων, στην δεύτερη έχει τοποθετηθεί το οικόσημο της πόλης και στην τρίτη το χαρακτηριστικό ρολόι. Υψηλότερα από την οδοντωτή απόληξη του Πύργου διακρίνονται οι δύο μικρές καμπάνες του, τοποθετημένες σε μεταλλική κατασκευή.

Πολύ κοντά στην εκκλησία βρίσκεται το Angy Bar.

Εδώ δοκιμάσαμε τον απίθανο caffe in ghiaccio con latte di mandorla ή σε μετάφραση καφέ με παγάκια και γάλα αμυγδάλου. Τόσο αναζωογονητική γεύση και τόσο ιδιαίτερη! Πραγματικά μας εντυπωσίασε ο καφές αυτός, που αποτελεί σήμα κατατεθέν για ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή του Lecce -γι’ αυτό άλλωστε και ονομάζεται Leccese-, στην οποία ευδοκιμούν οι άγριες αμυγδαλιές.

Το Δημαρχείο του Melissano. Ο Δήμαρχος και Πρόεδρος της Unione Jonica Salentina Alessandro Conte μαζί με τους συνεργάτες του εργάζονται συντονισμένα προς την κατεύθυνση ενός διαφορετικού τουριστικού προϊόντος, που το Μelissano θα μπορούσε να προσφέρει στους επισκέπτες του.

Chiesa della Beata Vergine Maria Immacolata, ο ναός της Παρθένου Μαρίας.  Η σημερινή εκκλησία χτίστηκε το δεύτερο μισό του 17ου αι. και αναμορφώθηκε το 1866, όταν το κτήριο επεκτάθηκε. Το εσωτερικό φιλοξενεί δύο ναούς, στους οποίους αντιστοιχούν οι δύο εξωτερικές πόρτες.

Πολιτιστικό Κέντρο «Quintino Scozzi», πρώην ναός του San Antonio. Το κτήριο βρίσκεται στην Piazza Mercato Vecchio, απέναντι από την εκκλησία της Immacolata. Η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου χτίστηκε μεταξύ 1569 και 1575, ανακαινίστηκε το 1612, το 1778 έγιναν νέες αλλαγές, ενώ το 1910 έπαψε να λειτουργεί ως χώρος λατρείας.

Σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο Πολιτιστικό Κέντρο.

Εδώ ακριβώς συναντήσαμε και τον κ. Filiberto Nassisi, ο οποίος με πάθος και πολλή αγάπη για τον τόπο του μας διηγήθηκε πολλά για την ιστορία και τον πολιτισμό του Melissano και της ευρύτερης περιοχής του.

Εικόνες αρμονίας όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα!

Άποψη του χώρου του δοκιμαστηρίου του Συνεταιρισμού…

…και εντυπωσιακό «πορτραίτο» των εξωτερικών χώρων του.

Μερικές από τις ετικέτες που παράγονται εδώ…

…τις οποίες φυσικά και δοκιμάσαμε με την συνοδεία εξαιρετικών προϊόντων της εταιρείας Contadini, η οποία κλείνει σε βαζάκια και μπουκαλάκια τα εποχιακά λαχανικά της γης του Salento, μαζί με τον ήλιο και τον αέρα του, αλλά και με πολλή αγάπη, δεξιοτεχνία και με τις αυθεντικές συνταγές των γιαγιάδων της περιοχής. Πάντοτε συνδυασμένα με το υψηλής ποιότητος ελαιόλαδο, που επίσης παράγει η Ένωση.

Τα tarallini είναι μικρά, στρογγυλά κουλουράκια, παραδοσιακά της Puglia, αλλά και άλλων περιοχών, τα οποία έχουν επίσημα συμπεριληφθεί στον κατάλογο παραδοσιακών ιταλικών προϊόντων διατροφής του Iταλικού Υπουργείου Γεωργίας. Στο απλό ζυμάρι τους (αλεύρι, νερό ή κρασί και λάδι) προστίθενται ενίοτε και άλλα υλικά για περισσότερη γεύση, όπως για παράδειγμα οι σπόροι μάραθου.

Ο Δήμαρχος του Melissano και Πρόεδρος της Uniοne Jonica Salentina, ο Alessandro Conte (αριστερά) και ο Massimo Rimo, Πρόεδρος του Συνεταιρισμού, πίνουν στην υγειά μας.

Η πιτσαρία «La Grottella», στα περίχωρα του Melissano, δεν φέρει τυχαία αυτό το όνομα, που σημαίνει υπόσκαφο, μιας και φιλοξενείται ουσιαστικά στους χώρους ενός από τα εκατοντάδες υπόσκαφα ελαιοτριβεία, που βρίσκονται σκορπισμένα στην περιοχή του Salento.

Λέγεται ότι περίπου 2000 αρχαία ελαιοτριβεία έχουν συνολικά εντοπιστεί, με τον αριθμό τους να δικαιολογείται από το γεγονός ότι το σκάψιμο στην περιοχή γινόταν σχετικά εύκολα, λόγω της συστάσεως των εδαφών και επιπλέον με τον τρόπο αυτό προστατεύονταν καλύτερα τα πολύτιμα προϊόντα από την ζέστη, αλλά και από κλοπές.

Το συγκεκριμένο «frantoi ipogei» (υπόγειο ελαιοτριβείο), που τουλάχιστον το αρχικό τμήμα του ανάγεται στον Μεσαίωνα, έχει αποκατασταθεί υποδειγματικά και περιλαμβάνει όλα τα μηχανήματα και τα εξαρτήματα, που χρησιμοποιούνταν για την έκθλιψη του ελαιοκάρπου και την παραγωγή του ελαιολάδου. Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που πιστοποιούν το γεγονός ότι τα προϊόντα του συγκεκριμένου ελαιοτριβείου έφθαναν ως τις αγορές της Ρωσίας, της Αγγλίας, της Σουηδίας και της Δανίας.

Εδώ ένα από τα fiscoli, βασικά εξαρτήματα του προβιομηχανικού ελαιοτριβείου, κατασκευασμένα κυρίως από ίνες φυτικής προέλευσης (καρύδας, κάνναβη, βούρλα κ.λπ.), τα οποία συναρμολογούνταν με την βοήθεια καλαμιών, προκειμένου να σχηματίσουν δίσκους με διάμετρο περίπου 60 cm. Τα fiscoli αποτελούνται από δύο δίσκους ενωμένους στην περιφέρειά τους, με οπή στο κέντρο, με την πάστα ελιάς να τοποθετείται στο εσωτερικό τους. Στη συνέχεια στοιβάζονταν κάτω από τις πρέσες, διότι ως γνωστόν ‘το ζόρι βγάζει το λάδι». Τα fiscoli είχαν παρ’ όλα αυτά πολλαπλά μειονεκτήματα, με σημαντικότερο την δυσκολία στον καθαρισμό τους και την συνακόλουθη δυσάρεστη γεύση, που προσέδιδαν στο ελαιόλαδο τα μη απομακρυνθέντα υπολείμματα της ελαιομάζας.

Ελαιόδενδρα με όμορφα σχήματα κορμών στολίζουν τον περιβάλλοντα χώρο του εστιατορίου και του υπόσκαφου ελαιοτριβείου.

Εξωτερική άποψη της Trattoria – Pizzeria «La Grottella»…

…και η φωτεινή εσωτερική αίθουσά της.

Antipasto misto (ανάμεικτα ορεκτικά), με λαχανικά, αλλαντικά και τυριά, μεταξύ των οποίων μοτσαρέλα και φρέσκο λευκό τυρί stracciatella di bufala, το οποίο παράγεται από γάλα βούβαλου και είναι ελαστικό σαν ζύμη. Το πιάτο περιέχει ακόμα pizza di patate (πατατόπιτα), polpette (κεφτεδάκια) και τυροκροκέτες,

Τα pittule θυμίζουν λουκουμαδάκια και αποτελούν ένα από τα πιο αγαπημένα antipasti (ορεκτικά). Παραδοσιακά υπήρξαν το πιάτο της 7ης Δεκεμβρίου, παραμονή της Εορτής της Αμώμου Συλλήψεως (Immacolata) της Θεοτόκου, αλλά σήμερα πρωτοστατούν σε όλα τα εστιατόρια της Puglia, που σερβίρουν παραδοσιακή κουζίνα. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές της συνταγής, όπως τα γεμιστά με βρασμένα λαχανικά (κουνουπίδι, celery, μπρόκολο κ.άλ.) ή τα «alla pizzaiola», που περιέχουν ντομάτα, κάπαρη, μαύρες ελιές, αντζούγιες και καυτερή πιπεριά. H ζύμη τους πρέπει να είναι μαλακή έτσι ώστε να τα μπαλάκια να πέφτουν απευθείας στο λάδι μέσα από την σφιγμένη χούφτα αυτού που τα παρασκευάζει, όπως ακριβώς κάνουμε με τα δικά μας λουκουμαδάκια. Στην ίδια πιατέλα «συγκατοικούν» και τα pettole di cavolfiore, δηλαδή οι κουνουπιδοτηγανίτες, που μπορούν να έχουν ως πρωταγωνιστή τους πολλά ακόμα είδη λαχανικών.

Fave con cicorie alla pugliese. Φάβα (fave) από ξερά φασόλια και άγρια πικρά ραδίκια (cicorie) μαζί με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο πρωταγωνιστούν στο πιο απλό και γνήσιο πιάτο της αγροτικής παράδοσης της Puglia. Ένα πιάτο μοναδικής νοστιμιάς χάρη στον συνδυασμό δύο γευστικών αντιθέσεων, οι οποίες όμως εξισορροπούνται αρμονικά δημιουργώντας μια μοναδική γεύση: την γλυκύτητα της κρεμώδους φάβας με την στιβαρή πικρή γεύση των άγριων χόρτων. Συνοδεύονται ιδανικά με ψωμί ή crostini, φρυγανισμένο ή ψημένο ψωμί στη σχάρα ή στο φούρνο.

Orecchiette -ζυμαρικά σε σχήμα που θυμίζει μικρά αυτάκια- con cime di rapa (είδος μπρόκολου).

Arosto con patate, κλασσικός συνδυασμός με ψητό μοσχαρίσιο κρέας και πατάτες, για το κύριο πιάτο του γεύματος.