Στις 7 Φεβρουαρίου, η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου Διβόλη εξ Αλικιανού Κυδωνίας Κρήτης, ο οποίος εκ πατρός κατάγεται από την Φολέγανδρο. Υπήρξε χαρά μεγάλη και τιμή ύψιστη το να βρεθούμε στα πανέμορφα Χανιά -τον τόπο από τον οποίο η οικογένειά μας, οι Μαρινάκηδες Φολεγάνδρου, έλκει την καταγωγή της-, μαζί με τον θείο μου, τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Παναγιώτη Μαρινάκη, ως προσκεκλημένοι του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, προκειμένου να παραστούμε -και βεβαίως να καταγράψουμε δημοσιογραφικά-, την κορύφωση των εκδηλώσεων στο πλαίσιο των Δ’ Χαραλαμπείων και κυρίως τους εορτασμούς προς τιμήν του συμπατριώτη μας Αγίου Γεωργίου Διβόλη. Το πρωί της Παρασκευής, ανήμερα της γιορτής του Αγίου, πραγματοποιήθηκε προσκυνηματική εξόρμηση από τα Χανιά προς τον Ι.Ν. του Τιμίου Σταυρού Αλικιανού, όπου και τελέσθηκε πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου Β’, συνιερουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Δορυλαίου Δαμασκηνού, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Κατερίνα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, καθώς και πλήθους διάκων και πρεσβυτέρων, μεταξύ των οποίων βεβαίως ο εφημέριος του Ι.Ν. του Τιμίου Σταυρού Πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Χατζηδάκης, Αρχιερατικός Επίτροπος της  ΣΤ’ Αρχιερατικής Περιφέρειας, ο οποίος είχε και την ευθύνη της άψογης οργάνωσης των εορτασμών, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Μαρινάκης, εφημέριος Χώρας Φολεγάνδρου και ο π. Ιάκωβος ο Αγιορείτης, Πρωτοψάλτης του Πανσέπτου Ναού του Πρωτάτου Αγίου Όρους. Μετά την ολοκλήρωση της θείας Λειτουργίας και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου Β ‘, ο οποίος απευθύνθηκε ιδιαιτέρως προς τους μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων της περιοχής, που παρακολούθησαν την τελετή, προτρέποντάς τους να στηρίζονται στο Θεό με εμπιστοσύνη και με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος πάντα θα δίνει λύσεις στα προβλήματά τους, πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή δώρων. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος Β ‘ προσέφερε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό μία μαρμαρόπετρα και χώμα από την γη της Άνω Μεριάς Φολεγάνδρου, που φιλοξενεί το δισυπόστατο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου Διβόλη και της Οσίας Μεθοδίας της Κιμώλου, κτήτορας του οποίου είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Μαρινάκης. Αποτέλεσε ύψιστη τιμή για μένα το γεγονός ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου με κάλεσε να παραδώσω εγώ -και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό- το συναισθηματικά πολύτιμο αυτό δώρο εις χείρας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού. Δώρα τόσο προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο Β ‘ όσο και προς τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Παναγιώτη Μαρινάκη προσέφερε επίσης ο εφημέριος του Ι.Ν. Τιμίου Σταυρού Πρωτοπρεσβύτερος π. Εμμανουήλ Χατζηδάκης. Στο πλούσιο φωτορεπορτάζ που ακολουθεί θα δείτε όλες τις σημαντικές στιγμές της συναισθηματικά φορτισμένης αυτής τελετής, την οποία κόσμησαν με την παρουσία τους λυγερόκορμες κοπέλες και λεβεντοπαλλήκαρα με τις παραδοσιακές φορεσιές τους, από τον Παραδοσιακό Σύλλογο «Βιγλάτορες», παρόντος και του Προέδρου του Ιωσήφ Βιγλάκη. Ακολούθως πραγματοποιήθηκε προσκύνημα στο τρισυπόστατο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου Διβόλη (κεντρικό κλίτος), το οποίο φιλοξενεί επίσης τον Άγιο Στυλιανό και την Αγία Σοφία με τις θυγατέρες της Αγάπη, Πίστη και Ελπίδα, στα πλαϊνά κλίτη. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν στο εστιατόριο «Κυκλάμινο», στον Αλικιανό, όπου προσφέρθηκε πλούσιο γεύμα με τοπικά κρητικά εδέσματα, συνοδεία μουσικής και χορών της Κρήτης, ενώ προηγήθηκε πλούσιο κέρασμα με τοπικά γλυκίσματα και άλλα χειροποίητα εδέσματα στην οικία του εφημέριου του Ι.Ν. του Τιμίου Σταυρού Πρωτοπρεσβύτερου π. Εμμανουήλ Χατζηδάκη.

Ακολουθεί ο βίος του Αγίου Γεωργίου Διβόλη, που προέρχεται από την ασματική ακολουθία του, η οποία «εποιήθη εν Αγίω Όρει υπό του Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και εξεδόθη υπό του Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου Νικηφόρου εν Αθήναις, το 1964».
«Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς του Χριστού εγεννήθει στην Κρήτη, στην επαρχία Κυδωνίας και στο χωριό Αλικιανού, την 24η Μαΐου του 1846 από ευγενείς γονείς, τον Ιερέα Νικόλαο Διβόλη επονομαζόμενο, ο οποίος ήταν γέννημα και θρέμμα της νήσου Φολεγάνδρου, και την Αικατερίνη Μπουζιανοπούλα, Κρήσσα στο γένος από την επαρχία την Κυδωνίας από την ευγενέστερη οικογένεια του ιστορικού και ηρωικού χωριού Θέρισσο, στο οποίο μετέβη και ο πατέρας του ως εφημέριος, όπου και ο μακάριος Γεώργιος ανετράφη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», έμαθε δε και λίγα γράμματα, αλλά τόσο λίγα, ώστε μόλις που μπορούσε να αναγνώσει. Κι όμως εκείνα τα λίγα τον ωφέλησαν πάρα πολύ, καθώς θα δούμε κατωτέρω. Ο ένδοξος αυτός Νεομάρτυς του Χριστού, εργαζόταν ως γεωργός. Όλη την ημέρα δουλεύοντας τη γη και φυτεύοντας αμπελώνα, καθόταν μετά το δείπνο και διάβαζε τα συναξάρια των Αγίων της Ορθοδοξίας μας και ιδιαιτέρως αγαπούσε να διαβάζει για τους Αγίους Μάρτυρες. Αυτό το έκανε κάθε βράδυ, από την εσπέρα μέχρι τα μεσάνυχτα. Του έλεγαν δε βλέποντάς τον να ξενυχτά οι γονείς του: «Τέκνον μου πρέπει να κοιμηθείς, να ξεκουραστείς, διότι αύριο πάλιν έχεις εργασία». Και ο μακάριος εκείνος τους απαντούσε: «Δεν αναπαύομαι ούτε κοιμούμαι ευχάριστα, εάν πρώτα δεν χορτάσω από την θείαν ανάγνωση».
Κατά το τέλος του 1865, ένα βράδυ, εδιάβασε τον βίο ενός μεγάλου Μάρτυρος, Αγίου, και γέμισε η καρδιά του από θείο έρωτα, στέναξε βαθειά και είπε με κατάνυξη: «Χριστέ μου, αξίωσε κι εμένα να χύσω το αίμα μου για την αγάπη σου». Ο αδελφός του Ιωάννης, ο οποίος ήταν τυφλός, και καθόταν πάντοτε μαζύ του ακούγοντας την ανάγνωση, τον επέπληξε και του είπε: «Τι λές εκεί αδελφέ μου; Δεν ξέρεις ότι για να γίνει αυτό που είπες πρέπει να εγερθεί διωγμός κατά των Χριστιανών; Και εσύ μεν και άλλοι πολλοί θα δυνηθήτε να υποφέρετε τα μαρτύρια και να ωφεληθήτε, αλλά πόσοι θα αρνηθούν τον Χριστό μας και θα απολεσθούν»; Στα λόγια αυτά ο μακάριος Γεώργιος δεν απεκρίθη τίποτε. Αλλά στενάξας και πάλι βαθειά είπε: «Ναι Χριστέ μου, αν είναι θέλημά σου, αξίωσέ με να χύσω το αίμα μου για την αγάπη σου, όπως κι Εσύ έχυσες το αίμα Σου για τη δική μου αγάπη». Ο δε αδελφός του ακούγοντας αυτά τα λόγια, δεν είπε τίποτε ανάλογο πλέον, αλλά εφύλαξε στην καρδιά του τους λόγους του, μυστικούς.

Και να λοιπόν πως εκπληρώθηκε η επιθυμία του Αγίου.
Ως γνωστόν, κατά το έτος 1866, εξεκίνησε εκείνη η περίφημος επανάσταση στην Κρήτη, εις την οποία και αυτός ο Άγιος Γεώργιος υπηρετούσε, κομίζοντας τις επιστολές εκ του ενός οπλαρχηγού στον άλλο, και όπως αλλιώς μπορούσε, προσέφερε τις υπηρεσίες του στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κρήτης, Κατά δε την 5η Φεβρουαρίου, ημέρα Κυριακή του 1867, βρέθηκε στο χωριό Φουρνέ της επαρχίας της Κυδωνίας, στο οποίο ήταν πολλοί επαναστάτες, οι οποίοι όμως επροδόθηκαν από έναν Χριστιανό, στον εκεί κοντά εβρισκόμενο πασά, ο οποίος και έστειλε πολυάριθμο στρατό που περιέζωσε το χωριό και συνέλαβε πολλούς. Αφού δε τους συνέλαβαν τους πήγαν στο στρατόπεδό τους. Αφού ήρθε και η σειρά του μακαρίου Γεωργίου, τον παρέλαβε ένας αξιωματικός από το χωριό Αλικιανού, ονόματι Μουλατζιμπαχρής, ο οποίος τον γνώριζε από παιδί. Του είπε λοιπόν: «Έλα μωρέ Γιωργάκη, να κάμεις μια δουλειά που θα σου πώ, για να γλυτώσεις τη ζωή σου, εάν θέλεις, διότι σε γνωρίζω από μικρό παιδί, και σε λυπούμαι να αποθάνεις». Ο δε Γεώργιος τον ρώτησε: «τι δουλειά είναι αυτή, Μπαχρή Αγά»; Κι εκείνος του αποκρίθηκε: «Να γίνεις Τούρκος»! Τότε ο μακάριος Γεώργιος εγέλασε και του λέει: «Μη γένοιτω να αλλάξω την Πίστη μου, όχι μόνο αν μου χαρίσετε τη ζωή, αλλά και όλο τον κόσμο». Τότε πάλι του λέει ο Αγάς: «Εγώ ήθελα να σου κάμω αυτό το καλό, διότι, όταν ήμουν μικρός ακόμη θυμούμαι ότι έσπασε το πόδι του ο αδελφός μου Αρίφ και του το θεράπευσε ο πατέρας σου. Αλλά αφού δεν δέχεσαι τη συμβουλή μου, μ’ άαλον τρόπο δεν δύναμαι να σε σώσω κι ας είναι η αμαρτία του θανάτου σου δική σου. Αλλά αφού δεν λυπάσαι τη ζωή σου, δεν λυπάσαι τουλάχιστον τους γονείς σου ή την αδελφή σου και τον τυφλό αδελφό σου που θα μείνουν απροστάτευτοι; Επειδή ο πατέρας σου είναι γέρος κι άμα εσύ πεθάνεις με τέτοιο σκληρό θάνατο, οπωσδήποτε θα πεθάνει κι αυτός απ’ τη λύπη του». Σ’ αυτούς τους λόγους ο ευλογημένος Γεώργιος απάντησε με θάρρος: «Αν είναι καλό αυτό που θέλεις να μου κάμεις, έχε το για τον εαυτό σου, κι εγώ Τούρκος δεν γίνομαι. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός είμαι και χριστιανός θα αποθάνω! Μάθε δε προς μεγαλύτερη βεβαιότητα για τη σταθερότητά μου, ότι πρό πολλού επεθύμησα το Μαρτύριο και ζήτησα απ’ τον Χριστό μου να με αξιώσει να το απολαύσω. Και τώρα –ας είναι δοξασμένος που με αξίωσε του ποθουμένου- να φανώ τόσο άφρων, να καταφρονήσω της θείας του δωρεάς; Μη γένοιτω να πράξω κάτι τέτοιο ουδέποτε, και τώρα μάλιστα αν θέλεις να σου πώ και τούτο για το καλό της ψυχής σου, εσύ έπρεπε να γίνεις Χριστιανός που είσαι γεννημένος από μητέρα Χριστιανή και γνωρίζεις απ’ αυτήν πολύ καλά τα της αγίας μας Πίστεως. Για τους γονείς, τον αδελφό και την αδελφή μου μη σε μέλει, διότι ίσα-ίσα, άμα πεθάνω για τον Χριστό θα εύρω παρρησία προς Αυτόν και τότε θα τους προστατεύω περισσότερο και καλύτερα». Αυτά άκουσε ο Μπαχρής από το στόμα του Αγίου Νεομάρτυρος και απελπισμένος και αισχυνθείς τον άφησε. Τότε τον παρέλαβε κατ’ ιδίαν ένας Χριστιανός αξιωματικός, ονομαζόμενος Χατζηεμμανουήλ Φουγλανάκης και του λέει:
«Βρε Γιωργάκη, κάνε αυτό που σου λέει ο Μπαχρή Αγάς, για να τον ξεγελάσεις, να γλυτώσεις τη ζωή σου και όταν επιστρέψεις στο σπίτι σου, πάλι Χριστιανός είσαι και ο Θεός σε συγχωρεί, διότι βλέπει την ανάγκη». Τότε του λέει και ο Γεώργιος: «Δεν φοβάσαι τον Θεό Καπετάν Μανώλη, να μου λες αυτά τα διαβολικά λόγια; Αν και δεν τα λές από κακία αλλά από πλάνη, δεν ξέρεις τι λέει το Ευαγγέλιο για αυτές τις περιστάσεις; Άκουσε τι λέει ο Χριστός: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ουρανοίς. Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ουρανοίς» (Ματθ. ι΄32). Λοιπόν, εάν πράξω όπως μου λέγεις, πρέπει ύστερα ναχύσω το αίμα μου για τον Χριστό, για να αποπλύνω την άρνηση και μάλιστα εάν πράξω αυτό τώρα, εξ άπαντος θα με οργισθεί ο Χριστός και θα με καταδικάσει ως καταφρονητή της μεγάλης του προς εμέ Χάριτος, την οποία μου έδωσε καθώς του ζήτησα. Λοιπόν ας μην έχει ελπίδα ο Μπαχρής ότι θα γίνει το θέλημά του». Τότε οι στρατιώτες οδήγησαν τον Άγιο ενώπιον του Αγά, ο οποίος τον ρώτησε τι αποφάσισε. Ο δε γενναίος στρατιώτης του Χριστού απάντησε με χαρά και θάρρος: «Ό,τι σου είπα και πριν, αυτό σου λέω και τώρα και αυτό θα λέω και μέχρι τελευταίας μου αναπνοής. Δηλαδή ότι Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να αποθάνω. Δεν αρνούμαι τον Χριστό μου, δεν γίνομαι Τούρκος, δεν αφήνω την υπέρλαμπρη Πίστη μου για να πιστεύσω στην ζωωδέστατη και σκοτεινότατη δική σας σατανική πλάνη». Απελπισθής λοιπόν παντελώς ο Μπαχρή Αγάς, παρέδωσε τον Άγιο στους δημίους, οι οποίοι τον παρακινούσαν να πιεί μια φιάλη ρούμι αλλά αυτός γέλασε και τους είπε «σας ευχαριστώ, δεν θέλω ρούμι να πιώ, διότι έχω να βαδίσω μεγάλο δρόμο και πρέπει να έχω σώας τας φρένας». Τότε άρχισαν να τον κακοποιούν, καθώς και τους άλλους. Κι όπως τον κακοποιούσαν και τον βασάνιζαν, οι άλλοι Χριστιανοί έκλαιγαν και θρηνούσαν, ο ένας τη ζωή του, ο άλλος την γυναίκα του και τα παιδιά του, αυτός ο ευλογημένος στεκόταν ως λίθος πελεκημένος και όχι μόνο δεν εφώναζε αλλά ούτε καθόλου στέναζε ή δάκρυζε. Αντιθέτως, το άξιο τέκνο της ηρωικής Μεγαλονήσου, έχαιρε σαν να στεκόταν γαμπρός κατά την ώρα της στέψης και εδόξαζε τον Θεό και τον ευχαριστούσε διότι τον αξίωσε να φθάσει σ’ αυτή την ώρα και να πάθει για την αγάπη του. Ευχαριστούσε δε και τους δημίους γιατί με το μαρτύριο του προξενούσαν μεγάλη δόξα και χαρά, μ’ αυτούς τους λίγους πόνους. Τους παρακαλούσε δε να του αυξήσουν την βάσανο διότι όπως έλεγε, όσο πιο πολύ υποφέρει για την αγάπη του Χριστού, τόσο περισσότερη τιμή θα λάβει από τον Θεό. Κι όπως προείπαμε, έλαβε τα ίδια βασανιστήρια με τους άλλους. Αφού πρώτα του έκοψαν όλα του τα μέλη, τέλος του έκοψαν και την τιμία του κεφαλή, και έτσι έλαβε ο μακάριος και ανδρείος Κρής, του μαρτυρίου τον στέφανο, την 7η Φεβρουαρίου, του 1867. Η αγία ψυχή του ανέβη στα ουράνια για να λάβη από τον αγωνοθέτη Χριστό τα βραβεία της λαμπράς του νίκης, της ορθοδόξου ομολογίας και της σταθεράς αθλήσεως από τον Παμβασιλέα. Το τίμιο και ιερό λείψανό του, το ένωσαν οι Αγαρηνοί με τα άλλα λείψανα των προ αυτού φονευθέντων Χριστιανών και τα έριξαν όλα μαζί σε τόπο άγνωστο, μέχρι σήμερα.»

Η δεκαπενθήμερη διαδρομή των Δ’ Χαραλαμπείων,  που διοργανώνονται από την Ενορία του Αγίου Χαραλάμπους στα Λενταριανά Χανίων, περιλαμβάνει -εκτός από τις προαναφερθείσες εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου Διβόλη- καθημερινή λατρευτική ζωή, ομιλίες πνευματικού περιεχομένου, βραβεύσεις εκπαιδευτικών και μαθητών, υποδοχή και παραμονή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου της συγγνώμης Διονυσίου Επισκόπου Αιγίνης του Ζακυνθίου και βέβαια την ετήσια γιορτή του ενδόξου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Στο πλαίσιο αυτό, την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών ακόμη μία πνευματική ομιλία, με ομιλητή αυτή την φορά τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Ένας μυστικός δείπνος, όλη µας η ζωή».

Θερμότατες ευχαριστίες οφείλουμε στον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό για την τιμητική πρόσκληση και την προσωπική του φροντίδα για κάθε λεπτομέρεια της φιλοξενίας μας.
Θερμές ευχαριστίες οφείλουμε εξάλλου στους χορηγούς της μετακίνησής μας, τις κορυφαίες στο χώρο της ακτοπλοΐας εταιρείες ANEK LINES και BLUE STAR FERRIES, που εκτελούν καθημερινά δρομολόγια προς/από Χανιά με τα υπερσύγχρονα πλοία τους. Περισσότερες πληροφορίες για τα δρομολόγιά τους στην Κρήτη και σε όλα τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά θα βρείτε ακολουθώντας τα links που παραθέτουμε.

Copyright © Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.