Παρόλο που μπορεί να ακούγεται παράξενο, η Λήμνος δεν παράγει ελαιόλαδο. Έτσι λοιπόν, ο Τάσης -γνωστός, συνταξιούχος πλέον, αρχιτέκτονας- και η σύζυγός του Ρένα -συνταξιούχος καθηγήτρια Γαλλικών- Λασκαρίδου, αφού επέστρεψαν στην Λήμνο και στο πατρικό τους κτήμα για να ζήσουν την ζωή που πάντα ονειρεύονταν…

…με moto ζωής το πολύ απλό και ταυτόχρονα βαθιά φιλοσοφημένο «τρώμε αυτά που παράγουμε», εντόπισαν την έλλειψη αυτή και αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους ελαιώνα-πρότυπο, στον Κοντιά Λήμνου, εν έτει 2015!

Η είσοδος στους χώρους του «Κτήματος Όλον» μας προδιαθέτει για όλα αυτά που πρόκειται να δούμε.

…για την προφανή αγάπη του ζεύγους Λασκαρίδη για την φύση και για την νέα τους ζωή εδώ, η οποία, όπως οι ίδιοι μας λένε, κρύβει τη σοφία της φύσης, την αδιαπέραστη έννοια της αναγέννησης και της φθοράς, της ανακύκλωσης και της τροφής!

Εδώ τίποτα κυριολεκτικά δεν πάει χαμένο, πόσο μάλλον οι χρυσαφένιες κολοκύθες που λιάζονται ωριμάζοντας, πριν μεταμορφωθούν σε εκλεκτά εδέσματα από τα «χρυσά» χέρια της οικοδέσποινας! Λίγο παρακάτω θα βρείτε και σχετική συνταγή.

Όταν ξυπνάς το πρωί αντικρίζοντας το μοναδικό αυτό τοπίο, με την πανοραμική θέα προς το Διαπόρι και την Χερσόνησο του Φακού, πώς μπορεί να μην αισθάνεσαι ευτυχία και πληρότητα;

Σημειώστε ότι στο «Κτήμα Όλον» υπάρχουν και ξενώνες, που μπορούν να φιλοξενήσουν λίγα άτομα, προσφέροντας μία παραμονή-εμπειρία!

Το δισυπόστατο εκκλησάκι της Αναστάσεως και του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην καρδιά του Κτήματος…

…ιδιαιτέρως φροντισμένο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, φέροντας την σφραγίδα του ιδρυτή και δωρητή του, του αρχιτέκτονα Αναστασίου Λασκαρίδη, δηλαδή του αξιαγάπητου κ. Τάση.

Το μικρό αλλά θαυματουργό ελαιοτριβείο του «Κτήματος Όλον»…

..όπου παράγεται το extra παρθένο ελαιόλαδό τους, το οποίο μπορείτε να αγοράσετε ή να το γευθείτε επιτόπου στα τραπέζια με τις αξέχαστες λιχουδιές δια χειρός -έως και την παραμικρή λεπτομέρεια- της κυρίας Ρένας! Ακολουθούν αναλυτικές πληροφορίες.

Πριν όμως δοκιμάσουμε τα καλούδια πρέπει να μυηθούμε στην παραδοσιακή παρασκευή τους. Η Ρένα Λασκαρίδου είναι μαστόρισσα στην τυροκόμηση και ειδικά στο μελίχλωρο και στο καλαθάκι Λήμνου…

…για το οποίο απαιτούνται 10 λίτρα γάλακτος για την παραγωγή 1,5 κιλού προϊόντος. Το καλαθάκι αφού στραγγίξει στα παραδοσιακά, φτιαγμένα από βούρλα, τυριβόλια…

…μπαίνει στο επίσης παραδοσιακό φανάρι, όπου μένει για 3 ημέρες πριν μεταφερθεί στο ψυγείο. Το φανάρι, λοιπόν, μιας και το έφερε η κουβέντα, ήταν ο πρόγονος του ψυγείου πάγου. Οι σίτες του, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, εμπόδιζαν τα έντομα να πλησιάσουν τα φαγητά και ο διερχόμενος αέρας δημιουργούσε κάπως καλύτερες συνθήκες διατήρησης, σε σχέση με τον κλειστό χώρο ενός ντουλαπιού. Ο χρόνος διατήρησης δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις μερικές ώρες, άντε το πολύ ένα 24ωρο!

Και ήρθε η ώρα της γευσιγνωσίας! Και τι δεν περιελάμβανε το τραπέζι που μας έστρωσε η οικοδέσποινα! Οι πρωταγωνιστές της πλούσιας σαλάτας με ζαρζαβατικά, καθώς και οι πράσινες ψητές πιπεριές προέρχονται φυσικά από τον λαχανόκηπό τους!

Όλα τα αγάπησα, αλλά δηλώνω ερωτευμένη με τα εξής δύο: την μακράν καλύτερη μελιτζανοσαλάτα που έχω δοκιμάσει και την γλυκιά φελόπιτα. Στον κατάλογο υλικών της μελιτζανοσαλάτας συμμετέχουν -εκτός φυσικά από την σάρκα ψημένης στο φούρνο μελιτζάνας- ντοματούλα, ένα μικρό κρεμμυδάκι, μία σκελίδα σκόρδο, πράσινη πιπεριά, και μαϊντανός. Τα χτυπάμε όλα μαζί στο μπλεντεράκι μας και τέλος, προσθέτουμε το dressing φτιαγμένο με ελαιόλαδο του «Κτήματος Όλον» και σπιτικό ξύδι βαλσάμικο, το οποίο η κα Ρένα ετοιμάζει με δικό της μούστο, δικό της ξύδι και λίγο μέλι Λήμνου. Αλατοπιπερώνουμε και σερβίρουμε, αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα για την νοστιμιά της, όπως καταλαβαίνεται, αν τα συστατικά της συνταγής αγοραστούν από το Σούπερ Μάρκετ της γειτονιάς σας!

Ελίτσες, φυσικά παραγωγής του «Κτήματος Όλον».

Αυγουλάκια βραστά με ντοματάκια, που φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε συνεχώς από πού προέρχονται! Είναι αυτονόητο!

Μελίχλωρο και καλαθάκι σε πρώτο πλάνο, στον ξύλινο δίσκο, συνδυασμένα με κυδωνόπαστο και ξερά σύκα, όλα παραγωγής του κτήματος και παρασκευασμένα από τα χεράκια της κυρίας Ρένας. Στο ίδιο plateau και το μαλακό τυρί μτσι, στο μπωλάκι.

Πεντανόστιμη κολοκυθόπιτα με πράσινα κολοκυθάκια, ντοματίνια και ντόπια τυράκια.

«Φωλίτσες» με λακέρδα παστή.

Το πεντανόστιμο μαλακό τυρί μτσι, σε κοντινό πλάνο.

Η αυτής εξοχότης η φελόπιτα, την οποία ίσα που πρόλαβα να φωτογραφήσω. Στην πρωτότυπη αυτή συνταγή -μία ακόμα στην μακρά λίστα αξιοποίησης της εύγευστης σάρκας της γλυκιάς κολοκύθας- πρωταγωνιστούν τα ελαφρά αλευρωμένα «φελιά» -δηλαδή λεπτοκομμένες φέτες- κολοκύθας, τα οποία αραδιάζονται σε ταψάκι με τη συντροφιά μπόλικων σταφίδων και ζάχαρης, λευκής και λίγης μαύρης. Απλά θεϊκό!!! Γεια στα χέρια της μαγείρισσας!

Η πρόσκληση για δείπνο που μας απηύθυναν ο Τάσης και η Ρένα Λασκαρίδου (διακρίνονται στις κεφαλές του τραπεζιού), ολοκλήρωσε με τον πιο νόστιμο τρόπο την γεμάτη εκπλήξεις, γεύσεις, νέες γνώσεις και εμπειρίες ημέρα μας στο «Κτήμα Όλον».

Στην φιλόξενη βεράντα της κατοικίας του ζεύγους, με την μοναδική θέα και το ομορφοστρωμένο τραπέζι απολαύσαμε μια εξαιρετική τοπική συνταγή,

Πρόκειται για το Κασπακ’νό, εμβληματικό έδεσμα του νησιού με καταγωγή, όπως μαρτυρά και τ’ όνομά του, από το χωριό Κάσπακας και πρωταγωνιστή το ντόπιο αρνάκι. Φαγητό-εμπειρία και δεν μπορώ παρά να σας παραδώσω την συνταγή, όπως ακριβώς μας την «υπαγόρευσε» η κα Ρένα!

Το παγωτό ήταν το ιδανικότερο κλείσιμο της βραδιάς, μετά το βαρύ πυροβολικό του εξαίσιου κασπακ΄νού.