Το Οινοποιείο Νικολού κουβαλά ιστορία, εμπειρία, παράδοση & ποιότητα που μετρούν πλέον σχεδόν ενάμιση αιώνα, καθώς το 1875, ο Βασίλειος Νικολού με παραχωρητήριο του «Βασιλείου της Ελλάδος» και υπογραφή του τότε Επί των Οικονομικών Υπουργού Χαριλάου Τρικούπη, αποκτά, έναντι αμοιβής, αμπελώνα στο Κορωπί, όπου και κτίζει Οινοποιείο, αλλά και κατοικία στο κέντρο της πόλης. Το Οινοποιείο Νικολού εξακολουθεί ως και σήμερα να βρίσκεται μέσα στη πόλη του Κορωπίου, στον ίδιο παραδοσιακό χώρο, όπου η οικογένεια Νικολού οινοποιούσε κρασιά ήδη από το 1920. Βεβαίως, δεδομένου ότι η προσαρμογή του χώρου του Οινοποιείου στις σύγχρονες οινοποιητικές απαιτήσεις ήταν αναγκαία, το 1991 αντικαταστάθηκε σταδιακά ο παλιός εξοπλισμός με σύγχρονα μηχανήματα οινοποίησης και ανοξείδωτες δεξαμενές ελεγχόμενης θερμοκρασίας. Η χρονολογία αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και συμπίπτει με την ανάληψη της ευθύνης του Οινοποιείου από τον Βασίλη Νικολού, τον νεώτερο, ο οποίος παράλληλα λειτούργησε και το Οινολογικό Εργαστήριο.

Το Κτήμα Νικολού πέρα από ένα σύγχρονο, «ψαγμένο» και επισκέψιμο Οινοποιείο με άριστα κρασιά, είναι ένας χώρος γεμάτος επαγγελματισμό, αλλά συνάμα και πλήρης ζεστασιάς, φιλοξενίας και αγάπης. Όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν «συνώνυμα» θα μπορούσαμε να πούμε καθενός εκ των τεσσάρων ονομάτων της οικογένειας Νικολού: Βασίλης και Ράνια, οι εξαίρετοι γονείς, Βαγγέλης και Χριστίνα, τα άξια τέκνα και συνεχιστές της υπεραιωνόβιας οικογενειακής παράδοσης. Ο Βασίλης Νικολού –μπορείτε να διαβάσετε εδώ την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε-, ιδιοκτήτης και οινοποιός του «Οινοποιείου Νικολού«, αλλά και Καθηγητής Εφαρμογών στο Τμήμα Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, μας ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές της ταυτότητας του οικογενειακού Κτήματός του αι μας ξεναγεί στα σαγηνευτικά μονοπάτια της οινοποίησης.

«Σήμερα επιλέγουμε να διατηρούμε τον παραδοσιακό χαρακτήρα των οινοποιήσεων» μας τονίζει ο Βασίλης Νικολού «στον ίδιο πάντοτε χώρο, με την ίδια οικογενειακή μορφή, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες οινολογικές πρακτικές. Στόχος μας είναι να επικοινωνήσουμε στους επισκέπτες μας -Έλληνες και ξένους- την παράδοση του τόπου μας, ώστε να γνωρίσουν την οικογενειακή και τοπική ιστορία και να γευθούν παραδοσιακές συνταγές της περιοχής, συνδυασμένες με τα κρασιά που παράγουμε. Ο oινοποιός αισθάνεται Δημιουργός. Το τρίπτυχο μιας επιτυχούς δημιουργικής οινικής πορείας είναι: Εμπειρία – Οινογνωσία – Συναίσθημα. Η δια βίου οινική ενασχόληση απελευθερώνει τον οινοποιό να αποφασίζει περισσότερο με το συναίσθημα παρά με τη λογική. Έτσι λοιπόν, έχοντας υπηρετήσει με πάθος το κρασί για πολλές δεκαετίες, η δημιουργία καινοτόμων κρασιών με την ποικιλία Σαββατιανό, όπως η αφρώδης Ρετσίνα και το Βιολογικό Σαββατιανό με μηδενική χρήση θειωδών, θεωρώ ότι είναι η ηθική ανταμοιβή μίας μακρόχρονης οινικής σταδιοδρομίας. Στόχος μου προσωπικός είναι να ξεδιπλώσω τις δυνατότητες της ποικιλίας Σαββατιανό, με την δημιουργία νέων κρασιών. Η δυναμική του Σαββατιανού των Μεσογείων Αττικής είναι απεριόριστη! Το μοναδικό terroir της περιοχής -ίδιο με αυτό των Κυκλάδων-, δίνει χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις, πλούσια φαινολικά συστατικά και πλούσιο σώμα, που εξασφαλίζει μακρά επίγευση στο κρασί. Όλα αυτά συνδυάζονται με το ήπιο αρωματικό προφίλ της ποικιλίας, που μας δίνει την δυνατότητα να παράγουμε Σαββατιανό παλαίωσης. Επίσης, ένας πρώιμος τρύγος της ποικιλίας μπορεί να δώσει έναν ιδανικό οίνο βάσης, για τη παραγωγή αφρώδους Σαββατιανού».

Όπως μας διευκρίνησε, επίσης, ο Βασίλης Νικολού, ο προσδιορισμός της τεχνολογικής ωριμότητας των σταφυλιών επιτυγχάνεται με δειγματοληψία «δηλαδή με την μεθοδική συλλογή ρωγών από τα πρέμνα -δηλαδή τα κλήματα- και μάλιστα διαγωνίως, πράγμα που σημαίνει ότι περπατάμε εντός του αμπελώνα και κατά διαστήματα σταματάμε και συλλέγουμε τις ρώγες-δείγματα. Αναλογικά, λοιπόν, φροντίζουμε να συλλέξουμε ρώγες από όλα τα σημεία του πρέμνου και μάλιστα περισσότερες από τα μεγαλύτερα τσαμπιά και αντίστοιχα λιγότερες από τα μικρότερα, με προσοχή όμως ώστε να προέρχονται από όλα τα σημεία του τσαμπιού, πάνω, κάτω και μέσον. Το ελάχιστο δείγμα μας δεν θα πρέπει να είναι λιγότερο από 100 ρώγες ανά 1-5 στρέμματα αμπελώνα, ενώ αν πρόκειται για μεγαλύτερης έκτασης αμπέλι το δείγμα θα πρέπει να φθάνει -αλλά να μην ξεπερνά- τις 300 ρώγες. Εκείνο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι η συλλογή ρωγών να καλύπτει και τα σημεία που παρουσιάζουν εμφανείς εδαφικές διαφορές και άλλες ανομοιογένειες, όπως η κλίση του εδάφους, ο προσανατολισμός κ.λπ., έτσι ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι το δείγμα μας είναι αντιπροσωπευτικό».

«Στην συνέχεια» συνεχίζει ο Βασίλης Νικολού «στίβουμε τις ρώγες του δείγματός μας με τα χέρια και τοποθετούμε τον χυμό τους σε κύλινδρο, εντός του οποίου θα γίνουν οι μετρήσεις των σακχάρων και των οξέων. Η διαδικασία αυτή πρέπει να επαναλαμβάνεται σε εβδομαδιαία βάση, κατά την διάρκεια του τελευταίου μήνα πριν τον τρύγο, γιατί αυτή είναι που μας δίνει την πρόβλεψη της ημερομηνίας τρύγου και φυσικά πληροφορίες για την ωριμότητα του σταφυλιού σε σχέση με τον τύπο οίνου που σχεδιάζει να παράξει ο οινοποιός. Για παράδειγμα, άλλη τεχνολογική ωριμότητα απαιτείται για τους ερυθρούς οίνους (14 Be) και άλλη για τα αρφρώδη (12 Be) ή για τα λοιπά είδη κρασιού. Η ίδια αυτή διαδικασία, άλλωστε, διευκολύνει εν γένει τις προετοιμασίες ως προς το προσωπικό και σε χίλια δυο άλλα θέματα, τα οποία πρέπει να οργανωθούν και να διευθετηθούν τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν τον τρύγο. Όλα αυτά βέβαια, πάντοτε «καιρού επιτρέποντος», διότι αν υπάρξουν ενδείξεις π.χ. για υγρασία, που δεν θα τους επιτρέψουν να ωριμάσουν σωστά, ο οινοποιός επιβάλλεται να είναι συνεχώς παρών και κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσει την τεχνολογική ωριμότητα, προκειμένου να κερδίσει την ποιότητα».

Copyright © Katerina Marinaki. All Rights Reserverd.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της κατόχου του Κατερίνας Μαρινάκη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.